Written By Elena on 31.8.24 | 8:00 μ.μ.

Τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή, ο γλύπτης Gaston Lachaise ήταν περίφημα αφοσιωμένος στη μούσα του, Isabel. Ο Lachaise δούλευε στο Παρίσι το 1901 όταν είδε για πρώτη φορά την Isabel Nagle να κάνει μια βόλτα στους κήπους δίπλα στον Σηκουάνα.

Η Isabel ήταν μια παντρεμένη γυναίκα σε διακοπές από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Lachaise θυμήθηκε αργότερα ότι «έγινε αμέσως η κύρια έμπνευση που ξύπνησε το όραμά μου...» Ο νεαρός καλλιτέχνης εμφανιζόταν στην πόρτα της κάθε μέρα μέχρι που συμφώνησε να τον αφήσει να σχεδιάσει το πορτρέτο της. Το ζευγάρι ήταν ερωτευμένο,

Δεν μπορούσε να ζήσει χωριστά από την Ίζαμπελ, έμαθε να μιλάει αγγλικά και την ακολούθησε στη Βοστώνη με μόλις 30 δολάρια στην τσέπη του Ένας συντηρητικός τοπικός επιχειρηματίας και η Ίζαμπελ έφυγαν από την αυστηρή κοινωνία της Βοστώνης για να περιπλανηθούν στο απομακρυσμένο δάσος του Μέιν. Ένα δείγμα από τον Gaston:

Σου τραγουδώ τον ύμνο μου,
Εσύ η θεά που έψαξα,
που εκφράζω σε κάθε μου έργο,
με έκανες Θεό.
Η Ίζαμπελ και ο Γκαστόν παντρεύτηκαν και ο Γκαστόν αφιέρωσε ολόκληρη την καριέρα του στη γλυπτική μνημείων για την άφθονη κοιλιά της, τις δυνατές αγκυλώσεις και το κρεμώδες στήθος της. Χρόνια αργότερα έγραψε, «μέσα από αυτήν αποκαλύφθηκε για μένα το μεγαλείο της ζωής και ο δρόμος του θαύματος άρχισε να διευρύνεται…».

Πρέπει να ήταν κάπου κατά μήκος εκείνου του ευρύτερου δρόμου που άρχισε να σμιλεύει την Ιζαμπέλ που άνοιξε σαν μια γιγάντια γονιμοποιημένη ορχιδέα. Πίστευα ότι η τέχνη του Lachaise ήταν αρκετά απλή.

Μετά διάβασα ότι η Isabel ήταν στην πραγματικότητα μόλις πέντε πόδια, δύο ίντσες ύψος και ζύγιζε μόλις 110 λίβρες. Ουάου. Ο Όλιβερ Σακς παρατήρησε ότι «ο κόσμος δεν μας δίνεται - τον φτιάχνουμε με το νευρικό μας σύστημα».

Στην τέχνη όπως και στην αγάπη, αυτό που προσφέρουμε και επενδύουμε στο αντικείμενο της αγάπης μας παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε. Ο Lachaise δεν αντέγραψε απλώς την Isabel όπως τη δημιούργησε η φύση. Μέσα από αυτήν απόσταξε αφηρημένα σχήματα και περιγράμματα του έρωτα.

Η Willa Cather είπε κάποτε ότι μπορούμε να βρούμε την ευτυχία με το να «διαλυθούμε σε κάτι πλήρες και σπουδαίο». Από όσο μπορώ να πω, ο Lachaise ακολούθησε αυτή τη φόρμουλα για να γίνει ένας πολύ χαρούμενος τύπος.