Aπό έναν άγνωστο καλλιτέχνη, ένα άλμπουμ για τις χαρές του κάμπινγκ .
Ένα από τα σχέδια ίσως μας επιτρέπει να χρονολογήσουμε τη σειρά από τη μεταπολεμική περίοδο (τέλη δεκαετίας του 1940 ή αρχές δεκαετίας του 1950) με τη στολή του δασοφύλακα και το χτένισμα της κυρίας που της χαρίζει λιχουδιά.
Οι επιπτώσεις του σπανακιού στον Ποπάι του δεν είναι στο επίπεδο του δικεφάλου!
Νύχτα με πανσέληνο, μέσα σε ένα δάσος, δύο σιλουέτες ανδρών στο βάθος αριστερά και δεξιά ουρούν η καθεμία σε ένα δέντρο, ενώ στο πρώτο πλάνο μια γυναίκα στέκεται μπροστά, σκυμμένη, τα πόδια ανοιχτά και η μαζεμένη φούστα αποκαλύπτει τα γεννητικά της όργανα. Με το κεφάλι της γερμένο, το πρόσωπό της γαλήνιο, παρακολουθεί ευσυνείδητα την ούρηση της,
Η σύνθεση της εικόνας παραπέμπει στο σχήμα ενός οικόσημου, μιας ασπίδας.
Λίγο στο ίδιο πνεύμα της ειλικρινούς και χαρούμενης μπούντι μια σειρά από σχέδια με τίτλο Απαγορευμένες απολαύσεις από έναν εντελώς άγνωστο Izvrasaki
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋