Γραφείο χωρίς αφεντικό, μόνο ψεύτικες φωνές και καπουτσίνο
Η γενιά που πληρώνει για να δουλεύει χωρίς να δουλεύει
 |
| Ανεργία με Wi‑Fi και ψεύτικο boss: Το νέο job trend είναι… θεατρικό |
«Πληρώνω για να πηγαίνω στη δουλειά — μόνο που… δεν έχω δουλειά!»
Καλωσήρθατε στο “γραφείο χωρίς υποχρεώσεις”
Στην Κίνα, ένας νέος τύπος... coworking αναδύεται. Ονομάζεται fake office experience και λειτουργεί περίπου ως εξής:
-
Πληρώνεις από 4 έως 7 δολάρια την ημέρα
-
Κλείνεις «γραφείο» σε έναν θεατρικά οργανωμένο χώρο
-
Σου παρέχουν Wi‑Fi, καφέ, γεύμα, ίσως και τεχνητό “αφεντικό”
-
Παίρνεις ρόλο: υπάλληλος, project manager ή ακόμα και διευθυντής!
-
Υπάρχει και έξτρα τιμολόγιο αν θες να συμμετάσχεις σε «μαστίγωμα» από τον προϊστάμενο ή σε ψεύτικο meeting
Και όλα αυτά χωρίς… δουλειά.
Η κουλτούρα της προσποίησης
Η λέξη-κλειδί εδώ είναι: ρουτίνα.
Σε μια κοινωνία όπου η ταυτότητά σου συχνά ορίζεται από τη θέση σου στην ιεραρχία, η ανεργία μπορεί να νιώθεται όχι απλώς ως αποτυχία, αλλά σαν εξαφάνιση από τον χάρτη του “ανήκειν”. Έτσι, οι νεαροί Κινέζοι — συχνά απόφοιτοι χωρίς επαγγελματική σταθερότητα — δημιουργούν σκηνικά ζωής, για να αποφύγουν το κοινωνικό και οικογενειακό στίγμα.
Τα ψεύτικα αφεντικά μάς δείχνουν την αλήθεια
Μπορεί η όλη ιδέα να θυμίζει σάτιρα του Charlie Chaplin, αλλά λειτουργεί. Το γραφείο χωρίς εργασία:
-
παρέχει αίσθηση δομής και αυτοπειθαρχίας
-
επιτρέπει κοινωνική σύνδεση μεταξύ “εργαζομένων”
-
βοηθά σε ψυχολογική υποστήριξη: αποτρέπει τη μοναξιά και την παραίτηση
Σε ορισμένες περιπτώσεις, συμμετέχουν και ηθοποιοί-μάνατζερ που δίνουν “tasks”, κάνουν “επιθεωρήσεις” και μιλάνε με «επαγγελματικό ύφος» για performance.
Μαρτυρίες από τα «fake γραφεία»
“Μπορεί να μη με πληρώνει κανείς, αλλά τουλάχιστον κάποιος μου λέει τι να κάνω”
– Liang Hao, 23 ετών, Σαγκάη
“Πλήρωσα 10 γιουάν για να με κατσαδιάσει ο προϊστάμενος. Ένιωσα σημαντικός. Το χρειαζόμουν.”
– Jin Zhihao, 26 ετών, Πεκίνο
“Κάποιοι θέλουν μόνο το Wi‑Fi. Άλλοι θέλουν να θυμηθούν πώς είναι να έχεις σκοπό κάθε πρωί.”
– Sun Jie, ιδιοκτήτρια “εμπειρικού γραφείου” στη Γκουανγκζού
“Αν μπορώ να πληρώσω για να νιώθω σημαντικός, τότε ίσως και η ‘πραγματική δουλειά’ είναι κι αυτή προσποίηση.”
– Zhou Mengfei, role-player προϊστάμενος
Γραφείο χωρίς projects, αφεντικό που παίζει θέατρο, εργαζόμενοι χωρίς μισθό αλλά με ρόλο. Το κοινωνικό φαινόμενο που σατιρίζει το σύγχρονο εργασιακό δράμα.
Απόδραση ή απελπισία;
Ορισμένοι κοινωνιολόγοι βλέπουν το φαινόμενο σαν:
-
παρατεταμένο denial απέναντι στην ανεργία
-
τελετουργική απόσπαση από την αδράνεια
-
“ψυχικό placebo” που επιτρέπει στον συμμετέχοντα να πει «στέκομαι ακόμα στα πόδια μου»
Άλλοι θεωρούν πως πρόκειται για ένα νέο είδος κοινωνικής performance. Μια εργασιακή θεατρομανία, όπου το σύστημα έχει γίνει τόσο θολό, που ακόμη και οι συμβάσεις εργασίας… μπορεί να υποδύονται τον ρόλο τους.
Μια νέα μορφή καπιταλιστικής ειρωνείας
Το fake office γίνεται καθρέφτης του σημερινού "σοβαρού" κόσμου:
Η κινεζική Wikipedia για τα “假装上班公司” (“Fake Office Companies”)
Η σελίδα περιγράφει λεπτομερώς το φαινόμενο:
Πρόκειται για επιχειρήσεις που προσφέρουν χώρο εργασίας, γεύματα, υποτυπώδη συναισθηματική υποστήριξη, ακόμα και ψεύτικους “διοικητικούς” ήρωες που κάνουν ομιλίες, δίνουν «μεγάλα καθήκοντα» ή… μαλώνουν τους πελάτες για να αποδώσουν ατμόσφαιρα γραφείου .
Παρέχονται Wi‑Fi, καφές, σνακ, κλιματισμός, εκτυπωτές, ανεξάρτητοι χώροι ή “διευθυντικές θέσεις” για βαθύτερη εμπειρία .Κάποιοι χώροι προσφέρουν και πάνελ για επαγγελματική φωτογράφιση, πλαστά δελτία “employment”, καθώς και υπηρεσίες – έστω και μη νόμιμες – τύπου ασφάλισης ή δήλωσης απασχόλησης .
Η τιμή ποικίλλει ανάμεσα σε 30–60 RMB την ημέρα (≈ 4–9 €), ενώ σε μεγάλα επίπεδα (όπως Πεκίνο/Σαγκάη) υπάρχουν μηνιαίες συνδρομές .
Χρονικά, συνήθως ανοίγουν μεταξύ 10:00–17:00, με ελεύθερη χρήση κινητού και χωρίς πραγματικό ωράριο ή παρουσία εργοδοτικού ελέγχου .
Το ίδιο το κινεζικό οικοσύστημα признає το φαινόμενο – δεν είναι απλά δυτικό “clickbait”.
Περιλαμβάνει τηλεθεατρικό σκηνικό, από τον “διοικητή–ηθοποιό” μέχρι τις “ψεύτικες βεβαιώσεις εργασίας”.
- Το κόστος και οι προσφερόμενες υπηρεσίες ποικίλλουν — υπάρχουν επιλογές για casual συμμετέχοντες (μόνο χώρο και Wi‑Fi) και “premium kits” (διεύθυνση, φωτογραφίες, ρόλοι).
Και στην Ελλάδα;
Μπορεί να ακούγεται μακρινό, αλλά στην εποχή των remote jobs, των ροών χωρίς εργασιακή ασφάλεια, και των βιογραφικών που δεν διαβάζει κανείς, το ελληνικό "πίνω καφέ στο coworking και λέω δουλεύω startup" δεν διαφέρει πολύ.
Μήπως να ανοίξουμε κι εμείς ένα τέτοιο μέρος με τίτλο:
«Καφεδογραφείο – Εδώ δεν εργάζεσαι, απλώς σε παρατηρούμε να προσπαθείς»
Δεν πρόκειται απλώς για ένα κοινωνικό παράδοξο. Είναι η ανθρώπινη ανάγκη για σημασία, για σκοπό, για συμμετοχή σε κάτι — ακόμη κι αν είναι καλοστημένο ψέμα.
Κι όπως λέει και μια κινεζική παροιμία:
“Όταν δεν μπορείς να ανέβεις το βουνό, χτίσε ένα βουνό και κάνε πως το ανέβηκες.”
Πληροφορίες / Πηγές:
Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.
0 Μας δωσαν το χρονο τους :
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !