Shota Voskanyan - Αρμένιος καλλιτέχνης

Ο Shota Voskanyan (γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου 1960 στο Ερεβάν), είναι Αρμένιος καλλιτέχνης.
1982–1987 .Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Τεχνών της Μόσχας. Από το 1995 ο Shota Voskanyan είναι Μέλος της Ένωσης Καλλιτεχνών της Αρμενίας

Τα έργα του εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αρμενίας, στα μουσεία του Αρτσάχ, στην Πινακοθήκη Arame του Ερεβάν.
Έχει εκθέσει τα έργα του στη Ρωσία, τη Στοκχόλμη, την Ιερουσαλήμ, τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Νέα Υόρκη.



Τα έργα πολλών Αρμένιων καλλιτεχνών εξακολουθούν να περιέχουν τα ίχνη της αναγεννησιακής εκτίμησης της τέχνης, που παρατηρούνται τουλάχιστον στη δομή της εικαστικής τέχνης. Το χάσμα ευαισθησίας, η απώλεια συναισθήματος και η ανησυχία μερικές φορές αυξάνουν τη σκληρότητα και τον ορθολογισμό Στην ανθρώπινη σχέση που αναπόφευκτα αντανακλάται στους καμβάδες η ανάγκη του Shota Voskanyan να εκφραστεί συνδέεται με την ευαίσθητη στάση του απέναντι στην εγκαρδιότητα στις ανθρώπινες σχέσεις 

Ο δικός του κόσμος με τους νόμους, τις συνήθειες, τις παραδόσεις και τις εντολές του Είναι ένας κόσμος όπου κάθε πράγμα είναι οικείο, αν και ο ίδιος ο καλλιτέχνης δεν το έχει καταλάβει ακόμα, αλλά κάθε νέο έργο τέχνης αποκαλύπτει την ουσία της διαφορετικότητας. Αυτός ο κόσμος. 

Για τον ίδιο, αυτό το περιβάλλον είναι μια ανεξάρτητη, εγκλωβισμένη πνευματική ζώνη όπου η ζωή τρέχει στον δικό της χώρο, με τα δικά της όρια, συντεταγμένες, υπομόχλια, ρουτίνα, ματαιοδοξία και γιορτές. Στα δικά του έργα τέχνης ο καλλιτέχνης, με τη στοργή του για την πραγματικότητα, αποκαλύπτει έναν κόσμο παράλληλο με αυτόν που ζούμε - έναν κόσμο γεμάτο προβλήματα, ανησυχίες και μυστήρια. 

Αν και αυτός ο κόσμος είναι επιβαρυμένος με τη σειρά των γεγονότων του που περνούν με κοινό ρυθμό, είναι ο κόσμος όπου ο καλλιτέχνης κρύβεται από την πεζογραφία, όπου κάθε πράγμα του φαίνεται παράξενο και είναι ποιητικό. 

Σαν να φαίνεται παράξενο, μυστηριώδες και περίεργο σε ένα παιδί, που κοιτάζει τον κόσμο των ενηλίκων και έχει μια κλήση να κατανοήσει το νόημα της ζωής πέρα ​​από το χέρι του. Μετά το πιάνει με τον τρόπο του. 

Το κάνει εύκολα και χαρούμενα και λόγω της ειλικρίνειας του προσπαθεί να ξεφύγει από την πολυπλοκότητα και το δίλημμά του πειράζοντας τον με τις υποσχέσεις τους. Γι' αυτό μπορούμε να εντοπίσουμε τις εικόνες των παιδιών που μας κοιτάζουν από τους καμβάδες του με το αληθινό τους ενδιαφέρον και εμπιστοσύνη.



Ο συγγραφέας στην πραγματικότητα δεν παρακινεί ποτέ τα έργα του. Δεν χρειάζεται μίμηση ζωής. Το μυστήριο της ύπαρξης, που δεν αποκαλύφθηκε ποτέ σε κανέναν, τον ενθουσιάζει αν και κάθε άνθρωπος το αναζητά με τον δικό του τρόπο, για χάρη του. Ο Shota το διερευνά σχεδόν με δεμένα τα μάτια στηριζόμενος σε γυμνά συναισθήματα και δεν έχει άδικο καθώς η ανάσα της ζωής γίνεται αισθητή σε κάθε επεισόδιο που απεικονίζεται. Χρειάζεται η λογική ή η κοινή λογική όταν η πραγματικότητα είναι πράγματι μια δίνη σκοτεινής παραφροσύνης όπου ο συγγραφέας προσπαθεί να βρει κάποιες σωτήριες νησίδες;

Εδώ είναι και δεν χρειάζεται να ζητάμε το νόημα, αλλά να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε το χάος μέσω της δύναμης της δικής μας ανθρωπότητας. Γι' αυτό, μαζί με την παραδοξότητα των χαρακτήρων που απεικονίζει ο Shota και την ασάφεια των σχέσεών τους, μας προσέλκυσε η εγκάρδια καρδιά τους και τα βαθιά αισθήματα αμοιβαίας συμπάθειας που λύθηκαν μόνο με εργαλεία καλών τεχνών.


Στα έργα του ο Shota συγχωνεύει τις εντυπώσεις από την παιδική του ηλικία με την εμπειρία της ενήλικης ζωής του. Μια τέτοια περίεργη ενότητα παρελθόντος και παρόντος, πραγματικού και φανταστικού υπάρχει σε αρμονία, ακόμα κι όταν ο συνδυασμός των ενεργειών των χαρακτήρων φαίνεται σαν παράλογος.

 Όλα είναι λόγω του ανεξερεύνητου συναισθήματος ή των καταδικασμένων στη λήθη αναμνήσεις που κοιμούνται σε κάθε επεισόδιο. Ως αποτέλεσμα, το Shota δημιουργεί μια ατμόσφαιρα γεμάτη με παχύ και αγγίσιμο αέρα και φως που καλύπτουν και εξορθολογίζουν τα σχήματα, τα κάνουν όλκιμα, τα γεμίζουν με μια πιθανή ενέργεια. Τα βαριά και χοντρά γυναικεία σώματα, κάπως σαν να είναι καλουπωμένα, μετατρέπονται σε ορείχαλκο απόχρωση. 

Ο καλλιτέχνης σμιλεύει ανθρώπους και αντικείμενα αγγίζοντας με ευχαρίστηση την πραγματική τους υλικότητα, στιβαρότητα, τονίζοντας την ανάδειξή τους με μια ιδιαίτερη εκφραστικότητα ευελιξίας και χρώματος. Τα γυμνά του είναι γεμάτα από αυτή την ουσία που επιβεβαιώνει τη ζωή, όπου ο καλλιτέχνης φαίνεται να αποκαλύπτει ξανά τη ζωηρή λάμψη του ανθρώπινου σώματος.



Πράγματι η Shota δημιουργεί μερικές φιγούρες χρησιμοποιώντας χρωματικές κηλίδες, ανομοιόμορφες και γρήγορες πινελιές που υπόσχονται να μετατραπούν σε μια λεπτή γυναικεία ανατολίτικη ομορφιά.
Ο Shota Voskanyan τονίζει την ευέλικτη ουσία στην οποία φτάνει μέσω ενός συγκεκριμένου φωτισμού που κάνει όλες τις καταστάσεις αρκετά ζεστές, οικεία και κοινές. Γι' αυτό, μαζί με όλη την παραξενιά των ασυνάρτητων γεγονότων, το ακουστικό δεν αμφιβάλλει για την πραγματική του αξιοπιστία. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που ζουν σε αυτούς τους εσωτερικούς χώρους είναι συναρπαστικές και πειστικές, αν και εδώ συχνά παραβιάζονται οι πραγματικές κλίμακες και οι πράξεις των χαρακτήρων αντιστέκονται στην εξήγηση.

Παρόλα αυτά, όλοι τους τα βάζουν τρομερά μεταξύ τους σε αυτόν τον γεμάτο και στενό χώρο. Κάνει το κοινό να σκεφτεί ξεχωριστές εικόνες ή ομάδες χαρακτήρων. Ένα άλογο, καρδούλες με ένα μαντολίνο, μια γυμνάστρια που στηρίζεται σε ένα σχοινί, ένα ανθρωπάκι με μια ομπρέλα που χτυπάει ανιδιοτελώς ένα τατουάζ… Τι τους κάνει όλους να ενωθούν; Κοιτάμε το περίεργο ένδυμά τους, αφήνοντας καμία αμφιβολία ότι όλοι τους είναι μπουφόν και κουκλοπαίκτες που φορούν καρό ή κέρατα καπέλα.



Επιπλέον, η παρουσία των χαρακτήρων που παίζουν μουσική στις συνθέσεις τονίζει το αίσθημα ενότητας και αρμονίας που απορροφούν τα έργα τέχνης. Οι χαρακτήρες που απεικονίζει ο Σότα είναι ηθοποιοί, κλόουν, ψευδαισθείς, μουσικοί, κουκλοπαίκτες –οι εικόνες που έγιναν πολύ δημοφιλείς στην εικαστική τέχνη αναφερόμενες στην πρόσφατη περίοδο. Εκείνος ο καθιερωμένος και αγέραστος συμβολισμός αποκτά εντελώς διαφορετικό χρώμα. Ο καλλιτέχνης απεικονίζει τους ήρωές του όχι στη σκηνή αλλά στα παρασκήνια, όπου κάνουν μικρά διαλείμματα στη βιασύνη πριν τις πρόβες, όπου μπορούν να χαλαρώσουν λίγο ή να απομονωθούν από το αρνητικό περιβάλλον. Όλα είναι οικεία εδώ. Εδώ αναζητούν αμοιβαία υποστήριξη και δεν υπάρχει χώρος για απόγνωση, διαμαρτυρία. Όλα ρέουν κατάντη. Ωστόσο, όντας ασυνάρτητοι, οι ενέργειές τους μας γεμίζουν γαλήνη και διαβεβαιώνουν ότι η ζωή εδώ κυλάει χωρίς κραδασμούς και ανησυχίες.

Εδώ είναι, τόσο συμπονετικοί και προσεκτικοί μεταξύ τους. Απλώς επικεντρωθείτε στον τρόπο που μιλάνε, στον τρόπο που παίζουν, στον τρόπο που θρηνούν και που ονειρεύονται. Οι ήρωές του ξεπερνούν αυτόν τον παράλογο κόσμο με τη δίνη της ζωής, την αδήριτη αφέλεια, την καλοσύνη και τις ελπίδες του.

Τέτοιες εντυπώσεις προκύπτουν λόγω σχεδόν της πιο σημαντικής ιδιαιτερότητας - του ατομικού τρόπου της Shota - του χρώματος, ή για την ακρίβεια της επεξεργασίας του φωτός και του χρώματος. Οι περιπετειώδεις ενέργειες των ηρώων συγκεντρώνονται με μια αναγωγική παλέτα που περιλαμβάνει αποχρώσεις καφέ, βαθύ πράσινο, καθαρό πράσινο, λουλακί και κόκκινο καυτό. Το ίδιο το χρώμα και το φως είναι τα στοιχεία που γεμίζουν τα έργα τέχνης του με την πνευματική τάξη. Το χρώμα αναπνέει με τη ζεστασιά της σταθερής ζωής, αλλά γεμάτο μυστήριο…» Μαρίνα Στεπανιάν Κριτικός τέχνης