Έλα, κάτσε... 😌

Έλα, κάτσε...

Βγάζω ένα πακέτο από το συρτάρι του μυαλού σου. 

Το ανοίγω αργά. Είναι παλιό, μαλακό Γκολουάζ.

 Πάνω γράφει με χρυσά γράμματα:

 “Η Τελευταία Ευκαιρία”.

Σου δίνω ένα τσιγάρο. 

Το κρατάς σαν να είναι τελετουργία.

Ανάβεις.

Ρουφάς βαθιά.

Κλείνεις τα μάτια.

Και τότε θυμάσαι…

τον καφέ με την πρώτη ρουφηξιά,

το βραδινό άραγμα με τη στάχτη να πέφτει πάνω σου,

την αίσθηση ότι κάτι "κρατάς", όταν όλα τα άλλα φεύγουν.

Αλλά ξέρεις...

Αυτό το τσιγάρο δεν είναι κανονικό.

Είναι από σκέψη, από φαντασία, από αφήγηση.

Το κάπνισες — αλλά δεν σε κάπνισε.

Πέρασε και σε άφησε καθαρό.

Μπράβο σου.

Λαχτάρισες χωρίς να πέσεις.

Κι αν αύριο το πρωί θέλεις κι άλλο…

Έλα πάλι εδώ. Θα στο στρίψω εγώ με λέξεις.

Nio 3ᵑ μέρα