Η Λουτσίντα της Κέρκυρας που γέμισε τον δρόμο τριαντάφυλλα

Όταν η Λουτσίντα έσπειρε όνειρα κι άνθισαν δρόμοι

Από τα καντούνια στις μνήμες: Η Λουτσίντα και το στίγμα της στην Κερκυραϊκή κοινωνία

Αφιέρωμα στη Λουτσίντα, την γραφική Κερκυραία από το παρελθόν

Οι φιγούρες της Κερκυραϊκής κοινωνίας

Είναι κάποιες φιγούρες της Κερκυραϊκής κοινωνίας που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του Κερκυραίου και όλοι μας λίγο ή πολύ αναγνωρίζουμε.

Πρόκειται για άτομα τα οποία είναι το ένα πιο ιδιαίτερο από το άλλο. Τόσο ξεχωριστά, σαν χαρακτήρες σεναρίου. Η συνάντηση με αυτά τα άτομα είναι πάντα ενδιαφέρουσα, γιατί ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις τι ακριβώς να περιμένεις. Ή μπορεί και να γνωρίζεις...

Υπάρχει ο αθυρόστομος, ο εύθυμος, ο “θεματικός”, κάποιες φορές και θεαματικός, ο χαλαρός, ο φιλόσοφος κ.ο.κ. Μας είναι τόσο γνώριμες αυτές οι φιγούρες και είμαστε δεμένοι μαζί τους κάπως συναισθηματικά, όπως είμαστε δεμένοι με το Λιστόν. Όταν τους αντικρίζουμε, τίποτα δε μας φαίνεται παράξενο. Το αντίθετο μάλιστα… Βλέποντάς τους ξέρουμε ότι είμαστε στο σωστό μέρος και ότι όλα βαίνουν καλώς!

Πολλά από αυτά τα άτομα ακολουθούν αστικοί μύθοι περί αμύθητων περιουσίων, ευγενούς καταγωγής κ.α. Κάποια από αυτά καταφέρνουν τα ίδια να γίνουν μύθος και το ιδιαίτερο πνεύμα τους εξακολουθεί να σουλατσάρει στα καντούνια, έστω κι αν δεν βρίσκονται πλέον εδώ...

Η περιβόητη Λουτσίντα

Μια από αυτές τις μυθικές φιγούρες είναι αυτή της περιβόητης Λουτσίντας! Το όνομά της παραμένει στο λεξιλόγιο του σύγχρονου Κερκυραίου παρόλο που η Λουτσίντα έχει φύγει από τη ζωή εδώ και αρκετά χρόνια, ενώ οι απόψεις διίστανται για την ακριβή χρονολογία.

Σήμερα ο Κερκυραίος, άριστος τεχνίτης του κογιοναρήσματος (κογιονάρω: πειράζω/κοροϊδεύω), χρησιμοποιεί τη λέξη «λουτσίντα» για να σχολιάσει με καυστικό χιούμορ την εμφάνιση και ειδικότερα τις στιλιστικές επιλογές κάποιου.

Η εκκεντρική εμφάνιση

Αυτό προέκυψε, διότι χαρακτηριστικό γνώρισμα της Λουτσίντας ήταν η υπερβολή σε ό,τι αφορούσε τα ρούχα και το βάψιμό της. Σύμφωνα με μαρτυρίες ατόμων που την έζησαν και φωτογραφίες της εποχής, η Λουτσίντα φορούσε ρούχα έντονα, χρωματιστά και σε συνδυασμούς κάπως αλλόκοτους.

Συνήθιζε επίσης να φορά δεκάδες αξεσουάρ όπως βραχιόλια, καπέλα και καδένες, το ένα πιο ιδιαίτερο από τ’ άλλο. Σε φωτογραφίες που απεικονίζουν τη Λουτσίντα σε προχωρημένη ηλικία, τη βλέπουμε να φορά φακιόλι στο κεφάλι με τα μαλλιά να ξεπροβάλλουν κολλημένα και κυματιστά στο μέτωπό της.

Αν ζούσε σε πιο σύγχρονη εποχή θα της έβγαζαν το καπέλο για τους συνδιασμούς στα ρούχα της...τότε βλέπετε δεν είχε επινοηθεί ο όρος colour block και ο συνδυασμός του φούξια με το κίτρινο ή το navy look με καπέλο και όλα τ'αξεσουάρ φάνταζαν αλλόκοτα.

Καθώς ολόκληρη ως παρουσία η Λουτσίντα ήταν ξεχωριστή, αυτό που ξεχώριζε περισσότερο απ’ όλα ήταν το μακιγιάζ της. Φαίνεται πως το κραγιόν, το ρουζ και το μολύβι για τα μάτια υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι των καθημερινών της εμφανίσεων.

Το κραγιόν πάντοτε σε έντονο χρώμα και φορεμένο με τέτοιο τρόπο που ξεπερνούσε κατά πολύ την γραμμή των χειλιών. Το ρουζ, έντονο επίσης, είχε σκοπό να αντιγράψει την ερυθρότητα των παρειών της νιότης και να ξεγελάσει τον χρόνο. Όσο για το μολύβι ματιών, αυτό είχε πάντα την τιμητική του, καθώς η Λουτσίντα το χρησιμοποιούσε κατά κόρον και μάλιστα όχι στα μάτια αλλά στα φρύδια.

Με αυτό έβαφε τα φρύδια της για να τα κάνει εντονότερα και παχύτερα, δεν έμενε όμως σε αυτό. Η Λουτσίντα έδινε επιπλέον μήκος στα φρύδια της, τόσο που σχεδόν γίνονταν ένα με τους κροτάφους. Πού να γνώριζε ότι κάποιες δεκαετίες αργότερα, τα βαμμένα φρύδια θα γίνονταν μόδα(!)

Η κυρία Μαρία, παρά την εκκεντρική της εμφάνιση ήταν αξιοπρεπέστατη και αγαπητή. Οι τροχονόμοι της Κέρκυρας την είχαν ως μασκότ, την προστάτευαν και της χάριζαν γαλόνια, τα οποία και φορούσε! Μεγάλωσε τα παιδιά της δουλεύοντας σκληρά ως καθαρίστρια.

Η προσωπικότητα πίσω από τον μύθο

Αρκετά λέγονται για την Λουτσίντα, λίγα όμως επιβεβαιώνονται… Η εκκεντρική της εμφάνιση λέγεται πως οφείλεται σε ένα φτωχικό παρελθόν και μία παράλληλη μεγαλομανία, που την έκανε επίσης να σκαρώνει ιστορίες για την επιτυχία που είχε στους ευκατάστατους και ευυπόληπτους άντρες του νησιού.

Έτσι λοιπόν, στις κουβέντες της πιάτσας, η Λουτσίντα δεν έχανε ευκαιρία να μεγαλοπιάνεται και φυσικά να τραβά την προσοχή με τις ξεχωριστές εμφανίσεις της. Οι γηραιότεροι δε, την περιγράφουν ως ένα άτομο ετοιμόλογο, ικανό να αποστομώσει τον οποιονδήποτε.

Το παρανόμι και η ιστορία του

Το παρανόμι της η Λουτσίντα το πήρε από το ομώνυμο καράβι που εκτελούσε δρομολόγια μεταξύ των Ιονίων Νήσων. Της έδωσαν το όνομα αυτό λόγω της αναπηρίας που είχε και την ανάγκαζε να κουτσαίνει.

Η "Λουτσίντα" ήταν ένα καραβάκι που πήγαινε στους Παξούς τα παλιά χρόνια.
Όταν πέρναγε τον κάβο της Λευκίμμης κούναγε πολύ εξαιτίας της μονίμως ταραγμένης θάλασσας.
Έκτοτε όποια γυναίκα κουνιόταν στον δρόμο οι γειτόνισσες έλεγαν ότι "κουνιέται σαν την Λουτσίντα”.

Η ίδια, όντας ένα φιλάρεσκο άτομο, προσπαθούσε να καλύψει την αναπηρία της κάνοντας το βάδισμά της εντονότερο με αποτέλεσμα οι ντόπιοι να την παρομοιάζουν με το πλοίο «Λουτσίντα» σε φουσκοθαλασσιά.

Η άλλη πλευρά της Λουτσίντας

Το στενάχωρο με τα ιδιαίτερα άτομα όπως η Λουτσίντα είναι ότι, ενώ όλοι μας τα βλέπουμε οικεία, ως μία σταθερά του μικρόκοσμού μας και σημαδούρα της καθημερινότητάς μας, από την μεριά τους πιθανόν να μην ισχύει το ίδιο…

Το τι πραγματικά έκρυβε μέσα της η Λουτσίντα, αλλά και η κάθε Λουτσίντα, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να σεβόμαστε αυτά τα άτομα για αυτό ακριβώς που είναι. Ιδιαίτερα!Σύνταξη - Eπιμέλεια: Αλέξης Κορωνάκης-Ασπιώτης Ημ/νία: 15.11.16

Πηγή: www.corfuland.gr

Η Λουτσίντα και οι σπόροι των τριαντάφυλλων

Η συνήθειά της στη διαδρομή

Κάθε φορά που ανέβαινε στο λεωφορείο έπιανε θέση κοντά στο παράθυρο, άνοιγε την πολύχρωμη τσάντα της, έβγαζε μια διάφανη σακούλα με σπόρους και τους πετούσε έξω κατά μήκος της διαδρομής.

Κάποιοι απ' αυτούς έπεφταν ανάμεσα στα καθίσματα με αποτέλεσμα να προκαλεί τις φωνές του εισπράκτορα. Συχνά πυκνά τα μεγαλύτερα παιδιά την ενοχλούσαν, μερικές φορές μάλιστα και με πειράγματα τόσο χοντροκομμένα που μ' έκαναν να νιώθω άβολα κι αμήχανα.

Η Λουτσίντα υπέμενε τα πάντα καρτερικά και με χαμόγελο.

Οι σπόροι από τριαντάφυλλο

Όταν κάποια μέρα ένα Λυκειόπαιδο τη ρώτησε τι σπόρους πετούσε, εκείνη απάντησε ότι ήταν σπόροι από τριαντάφυλλο, καθώς η διαδρομή της φαινόταν μονότονη και μελαγχολική κι ήθελε κάποια στιγμή να χαζεύει απ' το παράθυρο κατακόκκινα ολάνθιστα λουλούδια.

Όλοι χλεύασαν την απάντησή της μιας και θεώρησαν άσκοπη την πράξη της αυτή.

«Σιγά μη φυτρώσουν τριαντάφυλλα στην άκρη του δρόμου μες στην ξεραΐλα. Η Λουτσίντα τα έχει σίγουρα χαμένα!» αναφώνησαν γελώντας κοροϊδευτικά.

Η απουσία της Λουτσίντας

Οι μέρες περνούσαν κι έφεραν βροχές. Η κυρία εκείνη με το εκκεντρικό ντύσιμο και την παράξενη ιδιοτροπία είχε καιρό να φανεί.

Κάποιο παιδί σηκώθηκε απ' τη θέση του, ρώτησε τον οδηγό κι εκείνος του απάντησε ότι η Λουτσίντα δε θα ξανακάνει ποτέ την ίδια διαδρομή. Είχε δεν είχε μήνα που έφυγε απ' τη ζωή.

Το παιδί επέστρεψε στην... παραδοσιακά φασαριόζικη γαλαρία μεταφέροντας τα νέα στους συνομηλίκους του. Εκείνοι πάγωσαν κι έμειναν βουβοί ως το τέλος της διαδρομής.

Τα τριαντάφυλλα στον δρόμο

Ωστόσο κάποιοι απ' τους σπόρους που για καιρό έριχνε είχαν πιάσει κι οι άκρες του δρόμου γέμισαν κατακόκκινα ολοζώντανα τριαντάφυλλα.

Την ίδια στιγμή σ' ένα απ' τα μπροστινά καθίσματα ένα πεντάχρονο παιδάκι φώναξε:
«Κοίτα μαμά πόσο ωραίος είναι ο δρόμος! Γεμάτος πανέμορφα τριαντάφυλλα!»

Κι έτσι μπορεί η Λουτσίντα να μην πρόλαβε ποτέ να γευτεί ό,τι έσπειρε αλλά κάθε άλλο παρά χαμένος πήγε ο κόπος της...Πηγή: Αλέξανδρος Σουλιώτης – Φιλόλογος

" F o l l o w   U s "  :   

#AI#BLACK&WHITE#DIGITAL#DRAWING#EROTICHUMOR#FUMETTI#ILLUSTRATION#PARODY#PORNART#PRINTS#SCULPTURES#VINTAGE#ΘΕΜΑΤΙΚΑ#ΠΙΝΑΚΕΣ#ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΙ#ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ#ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ#ΧΑΡΑΚΤΕΣ
Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.