Βαβέλ: Πέθανε ο Γιώργος Σιούνας, «η ψυχή» του ιστορικού περιοδικού

 Πέθανε ένας εκ των πρωτεργατών του περιοδικού Βαβέλ, ο Γιώργος Σιούνας, ο οποίος για πολλούς ήταν η «ψυχή» του ιστορικού εντύπου.

Την είδηση έκανε γνωστή με ανάρτησή του o τραγουδοποιός Στάθης Δρογώσης, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέροντας τα εξής:

«Δυστυχώς έφυγε από τη ζωή ο μυθικός Γιώργος Σιούνας. Ο ιδρυτής και η «ψυχή» του πιο σημαντικού ελληνικού εντύπου. Της Βαβέλ!

Ένα περιοδικό που ήταν πάντα μπροστά από την εποχή του. Η Βαβέλ μας όρισε. Μας άνοιξε τους ορίζοντες! Αυτός ο άνθρωπος λόγω σεμνότητας έμεινε σχεδόν άγνωστος. Του χρωστάμε πολλά! Κουράγιο στην οικογένειά του και στην μικρή του κόρη. Θα μας κοροϊδεύει από το υπερπέραν μαζί με τους τεράστιους καλλλιτεχνες που μας σύστησε!».

Η Βαβέλ ήταν ελληνικό μηνιαίο περιοδικό κόμικς που κυκλοφόρησε από τον Φεβρουάριο του 1981 μέχρι τον Ιούνιο του 2008.

Ο συμβολισμός του τίτλου του περιοδικού παρέπεμπε σε μια ισότιμη συνάντηση ανθρώπων ετερόκλητων ως προς τις ιδέες και τα καλλιτεχνικά τους ενδιαφέροντα. Δημιουργήθηκε με πρότυπο το ιταλικό Linus, ενώ συνέχιζε το πείραμα του βραχύβιου περιοδικού Κολούμπρα που είχε προηγηθεί με ανάλογη θεματική.

Αν και τυπικά μηνιαίο, αναφέρει η Wikipedia, στους 324 μήνες κυκλοφορίας του εξέδωσε μόλις 246 τεύχη. Οι εκδότες των πρώτων 43 τευχών ήταν οι Γιώργος Μπαζίνας, Σταύρος Τσελεμέγκος και Νίκη Τζούδα. Η τελευταία ήταν εκδότρια και για τα υπόλοιπα τεύχη. Πολύ σημαντικό πρόσωπο του περιοδικού ήταν και ο Γιώργος Σιούνας, ο οποίος εισήλθε στα πράγματα το 1985.

Ο Γιώργος έγραφε, αλλά κάθε κείμενο ήταν μια μικρή Οδύσσεια όχι τόσο για εκείνον –αφού το απολάμβανε– όσο για τους άλλους που περίμεναν να κλείσει το τεύχος για να πάει για τύπωμα. Και για τον Νίκο Ξυδάκη που είχε την επιμέλεια των γραπτών – εκτός από τη στήλη του Ουκούν. Ευτυχώς, αυτό το casual στιλ ήταν και στο ύφος του περιοδικού και μάλιστα σε μία εποχή που όλα γίνονταν χειροκίνητα. Από την πληκτρολόγηση των κειμένων στη φωτοσύνθεση, μέχρι το lettering στα συννεφάκια των κόμικς με το απίστευτο χέρι της Παυλίνας Καλλίδου. Και όλα αυτά μέσα σε ένα απίστευτο χάος σε δύο δωμάτια του νεοκλασικού που στέγαζε τη Βαβέλ. Στη «φωλιά» πίσω από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, ανάμεσα σε γάτες (κυριαρχούσε η Τσίντσια), φιλμ για το τυπογραφείο, τεύχη επιστροφές, χειρόγραφα, ξεσκισμένες φωτοτυπίες γιατί ο Κούλας έκανε Xerox art, τσιγάρα, πολλά τσιγάρα και μία σόμπα που κυριαρχούσε στο κέντρο σαν τις παλιές του γερολαδά, ο Γιώργος περιφερόταν, έκανε κύκλους μιλώντας, αναπτύσσοντας θέματα και θεωρίες και συντάσσοντας έτσι και τα κείμενά του. Με ένα μποέμικο κασκόλ πάντα χαλαρά πεταμένο πάνω από τον ώμο του και ένα τσιγάρο στο χέρι, στριφτό, τόσο μικρό που πάντα αναρωτιόμουν αν του καίει τα δάχτυλα ή αν είναι απλώς ένα αξεσουάρ της σκέψης του που έκανε στροφές σε κάθε επιστητό.

Εκτός από τις αναλύσεις του και την επισκόπηση όλης της διεθνούς σκηνής στα κόμικς, ο Γιώργος κρατούσε με επιτυχία και τη στήλη Αεροπλανάκι την οποία είχε ξεκινήσει στη Βαβέλ ο επίσης Ιταλοτραφής και κομίστας Βαγγέλης Περρής. Άλλωστε οι δυο τους, Βαγγέλης και Γιώργος, έγραφαν και στο περιοδικό του Ολυμπιακού, αφού ο Γιώργος Σιούνας ήταν πρώτα Ολυμπιακός (και μετά ΠΠΣΠ, ΚΚΕ Μ-Λ, Μαοϊκός ένθερμος). Μάλιστα η στήλη του ονομαζόταν Vedo Rosso (Βλέπω κόκκινο ή είμαι στα κάγκελα).

Τον Γιώργο Σιούνα δεν τον θυμάμαι συχνά «στα κάγκελα». Δηλαδή, ήταν σαν κουτάβι καλός, έπινε μόνο και μανιωδώς κόκα κόλα, μερικές φορές ήταν αφηρημένος, ήταν ακίνδυνος και φίλος με όλους. Τον θυμάμαι με ένα μόνιμο υπομειδίαμα που άκουγε με τόση χαρά το camp χιούμορ που κάναμε με τον Κούλα, τον θυμάμαι να πηγαίνουμε στο Τζαζ Κλαμπ της Τσακάλωφ όταν τελειώναμε δουλειά στο περιοδικό. Τον θυμάμαι να τον έχουμε σύρει στα μπουζούκια στη Γιώτα Λύδια κάπου στο Γαλάτσι και να είναι ενθουσιασμένος. Το ταξίδι μας στη Μπιενάλε της Μπολόνια όπου παίξαμε αλύπητα μπιρίμπες, το ίδιο και στις διακοπές μας στη Ζάκυνθο. Τέσσερα άτομα δεν θέλαμε με τίποτα να μπούμε στο νερό, παρά μόνο να παίζουμε μπιρίμπες. Ήταν οι διακοπές που γέλασα περισσότερο στη ζωή μου.

Γιάννης Νένες