Aποτελεί βιβλικό φάρμακο

 

Η ρίγανη μαζεύεται τέλος Ιουλίου με αρχές Αυγούστου. Όταν μαζεύουμε τη ρίγανη είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν ξεριζώνουμε για να ξαναβρούμε πάλι τον επόμενο χρόνο.

 Κόβουμε απλά το κλαδί που έχει θύσανο με ρίγανη, συνήθως 30 με 40 εκατοστά. Μαζεύουμε τα κλαδιά σε ματσάκια μιας χεριάς. Αφού μαζέψουμε πολλά ματσάκια τα κρεμάμε ανάποδα σε αεριζόμενο σκιερό χώρο μέχρι να ξεραθεί τελείως. Το χρονικό διάστημα που απαιτείται είναι συνήθως μια με δυο εβδομάδες ανάλογα με τον καιρό.

 Μια ζεστή και ξηρή ημέρα αποφασίζουμε να την τρίψουμε. Την μαδάμε πρώτα με τα χέρια.Τα  ξύλα της ρίγανης την παλιά εποχή τα χρησιμοποιούσαν σαν οδοντογλυφίδες, οι οποίες έχουν απολυμαντική ιδιότητα για την στοματική κοιλότητα.

Για την αποθήκευσή της, το καταλληλότερο είναι το ντενεκεδένιο δοχείο με καπάκι που κλείνει αεροστεγώς. Τον σπόρο που μένει από το τρίψιμο εάν τον ρίξουμε σε κάποια άκρη θα ξανά φυτρώσει.

Από την αρχαιότητα, η ρίγανη χρησιμοποιείται προς όφελος της ανθρωπότητας. Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση παρουσιάστηκε στους Ασσυρίους το 3.000 π.Χ., οι οποίοι περιέγραψαν πολλές ιατρικές εφαρμογές της.

 Κατά πολλές έννοιες, αποτελεί βιβλικό φάρμακο και λίγοι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως η ρίγανη ήταν γνωστή ως Bible hyssop, κι αυτό υπονοεί ότι μπορεί να τη χρησιμοποιούσαν από την εποχή του Αβραάμ ή ίσως και νωρίτερα. 

Οι αρχαίοι, σίγουρα χρησιμοποιούσαν τη ρίγανη ως καρύκευμα, και ακόμη χρησιμοποιείται με αυτό τον τρόπο. Η διαφορά είναι πως εκείνοι την χρησιμοποιούσαν και σαν φάρμακο, επειδή η πείρα τους απεδείκνυε πως η τακτική της χρήση βοηθούσε σε πολλές περιπτώσεις μολύνσεων και ασθενειών.

Ο Γκέραρντ της Βρετανίας, στο χειρόγραφό του από το 17ο αιώνα, περιγράφει πως η ρίγανη ήταν κορυφαίο γιατρικό. Στις ΗΠΑ, η ρίγανη άρχισε να γίνεται γνωστή μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα...

Vaterlo