Στη θύμηση ενός φίλου που γελάει ακόμα🌺

 Ροκ και μπλουζ, με ούζο, λίγο καπνό, και πολλή ψυχή.

17 χρόνια

22 Οκτώβρη — Για τον Τάσο

Γιατί αυτά που θα θυμόμαστε, είναι οι στιγμές που ξεχαστήκαμε…

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες.......
Η παρέα μαζεύεται, όχι  σ’ ένα σπίτι ή σ’ ένα μπαρ, αλλά μέσα από μηνύματα, φωτογραφίες και τραγούδια που ξεπηδούν από κινητά. Ο Τάσος είναι πάντα εκεί — ο πρώτος που έφυγε, μα κι αυτός που δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια.

Ο Τάσος — για όλους εμάς ο Τσόπελντακ — έφυγε μια Τετάρτη, 22 Οκτωβρίου 2008, από οξεία εγκεφαλίτιδα.
Ο πρώτος που μας έκανε να μάθουμε πως η απουσία μπορεί να έχει γέλιο, πειράγματα, μουσική και ούζο.
Αγάπησε, παντρεύτηκε, έφυγε όταν ένιωσε ότι κάτι τέλειωσε, στάθηκε όμως τυχερός και ξαναερωτεύτηκε — κι έφυγε γελαστός.

Απλώς Περιμένω ΕΝΑΝ Φίλο

«Δεν είμαι πια ο τύπος που τρέχει πίσω απ’ τα πάντα,

απλώς κάθομαι ήρεμα και περιμένω έναν φίλο.

Και ξέρω, όταν έρθει,

θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για τα πάντα,

να γελάσουμε, να θυμηθούμε,

γιατί οι φίλοι είναι αυτό που μετράει στη ζωή.»

Η πρόσκληση έρχεται: ένα μήνυμα που ξεσηκώνει όλους τους υπόλοιπους να θυμηθούν, να γράψουν, να στείλουν. Κι έτσι αρχίζει η τελετουργία. Κάποιος θυμάται τη συναυλία των White Stripes, που ο αέρας ανάγκασε τον Jack White να σταματήσει τη μουσική. Άλλος φέρνει στο μυαλό του τον χωρισμό, την περίφημη εποχή που ο Τάσος – ο ροκάς, ο ανένταχτος – βρέθηκε να ακούει… σκυλάδικα και να πηγαίνει στου Βέρτη. Κι όλοι γελούν, γιατί ξέρουν ότι εκεί κρύβεται κάτι τρυφερό, μια φάση περαστική, ανθρώπινη.

Οι ιστορίες διαδέχονται η μία την άλλη. Κάποιος θυμάται ένα πάρτι του Ρήγα στα Πατήσια, τότε που ο Τάσος έδωσε  200 δραχμές για να πάρει τσιγάρα ένας φίλος. Την άλλη μέρα δεν το θυμόταν καν — κι όμως,το θυμούνται όλοι ακόμα . Άλλος φέρνει στο μυαλό του τις Κυριακές που παρατούσαν τις “μαζώξεις” για να πάνε στο Κύτταρο να δουν τους Σωκράτες, στην πρώτη παράσταση 6–9. “Φυσικά, δεν το έμαθε ποτέ η Αδερφή”, θα γράψει χαμογελώντας.

Υπάρχουν και οι λεπτομέρειες που μόνο οι κοντινοί θυμούνται:
η τελετουργία του μεζέ, η ακριβής αναλογία ουζάκι–αντζούγια, και εκείνη η στιγμή που πάντα εμφανιζόταν κάποιος να του φάει το τελευταίο κομμάτι. Υπάρχει και η πλάκα στο σπίτι του, τότε που έτρεξε εξαγριωμένος στο Καπιτόλ για να βρίσει την παρέα, μόνο και μόνο για να τους βρει να γελούν. Το "Old time classic" με τους “μαλάκες”, το πείραγμα, η ζεστασιά· όλη η ατμόσφαιρα μιας φιλίας που ποτέ δεν πήρε τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά — και ίσως γι’ αυτό άντεξε.

Κάποιος θυμάται το πρώτο του “Σάββατο βράδυ”, σε ένα αυτοσχέδιο πάρτι, όταν χτύπησε την πόρτα ενός φίλου αναψοκοκκινισμένος για να ζητήσει… προφυλακτικά. Όλοι γελούν με αυτή τη λεπτομέρεια, γιατί πίσω της βλέπουν το αγόρι που μεγάλωνε ανάμεσά τους, και έγινε άντρας με τον δικό του τρόπο — αδέξιο, αλλά αληθινό.

Κι έπειτα, εκείνη η εικόνα: ένα πάρτι στα σαράντα της Κατίνας, ο Τάσος εμφανίζεται με τη νέα του αγαπημένη, ένα θανατηφόρο κολάν και ένα βλέμμα σίγουρου άντρα. Όλοι θυμούνται πως ήταν όμορφος εκείνο το βράδυ, πιο λαμπερός από ποτέ, κι ας του τραγουδούσαν αστειευόμενοι:

«Τσόπελντακ, ερωτεύτηκες μια όμορφη κοπέλα,
μα κείνη θέλει φρέσκο νιο και όχι με μασέλα…»

Η φωτογραφία από εκείνο το βράδυ είναι θησαυρός. Ο Τάσος με το ποτήρι του ουίσκι, το Silk Cut στο χέρι, το χαμόγελο της στιγμής.

Κι όπως πάντα, κάπου ανάμεσα στις λέξεις, ακούγεται η μουσική του. Τα τραγούδια που τον συνόδευαν σαν υπόκρουση στη ζωή του και έγιναν πια το soundtrack κάθε Οκτώβρη:

🎸 Rory Gallagher – Shadow Play
🎸 Dire Straits – Money For Nothing / Sultans Of Swing (Alchemy Live)
🎸 JJ Cale – Don’t Cry Sister
🎸 Blondie – One Way or Another
🎸 Mode Plagal – Funky Vergina
🎸 Δόμνα Σαμίου – Να Μουν Νύχτα στο Γυαλό
🎸 Arctic Monkeys – One For The Road
🎸 Dum Dum Girls – Bhang Bhang, I’m a Burnout
🎸 Fabulous Thunderbirds – Wrap It Up
🎸 Ian Dury – Sweet Gene Vincent
🎸 Ελευθερία Αρβανιτάκη – Γκρίζα

«Όσα κι αν μου πάρεις, δε θα ’χω λιγότερα,
όσα κι αν μου δώσεις, δε θα ’χω περισσότερα…»

🎸 Neil Young – My My, Hey Hey
🎸 Stevie Ray Vaughan – Couldn’t Stand The Weather
🎸 Νότης Μαυρουδής – Πρωινό Τσιγάρο
🎸 Pink Floyd – Money
🎸 Deep Purple – Smoke On The Water
🎸 The Doors – Roadhouse Blues

Αυτά ήταν η φωνή του, ο τρόπος που εξέφραζε όσα δεν έλεγε.
Όποιος τον ήξερε, τον φαντάζεται να χαμογελά ειρωνικά στο “Money for Nothing”, να φωνάζει στο “Smoke on the Water”, να χάνεται στο “Πρωινό Τσιγάρο”.

Αυτή η συλλογική εξομολόγηση παίρνει μορφή. Δεν είναι απλώς μνήμη — είναι μια ζωντανή τελετή. Κάποιοι γράφουν, άλλοι στέλνουν βίντεο, άλλοι βάζουν φωτογραφίες. Κάποιοι απλώς διαβάζουν κ αναπολούν σιωπηλά. Δεν σημαίνει ότι δεν θυμούνται — απλώς έτσι εκδηλώνονται. Όλοι είναι εδώ.

Τον θυμόμαστε με γέλιο και τσιγάρο, με πλάκες και ευαίσθητες στιγμές.
Ο Τάσος έζησε όπως ήθελε — με ένταση, αγάπη, ξαφνικούς έρωτες, και φίλους που τον πειράζουν μέχρι σήμερα.
Κάθε 22 Οκτώβρη, τον φέρνουμε ξανά εδώ — στις λέξεις, στις φωτογραφίες, στο τραγούδι.

Για τον Τσόπελντακ — πάντα ζωντανός στην παρέα.

Και κάπου ανάμεσα στις λέξεις, στις νότες και στα παλιά τσιγάρα,
ο Τάσος γελάει μαζί τους.
Ίσως πράγματι — ποιος ξέρει — μπορεί όπως λέει κ το Πακέτο να έχει το ΖΟΝΕ στους σελιδοδείκτες του.

💬 Μέχρι την επόμενη 22 Οκτώβρη, φίλε μας… θα τα ξαναπούμε.

“Στους φίλους που έμειναν, και σε έναν που μάλλον μας διαβάζει.”

ΕΔΩ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ CHAT ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

♘⛵  丅ⓞ ᑎᵒⓤ Ｓａş яέᗰคＬ丨α  👺🎈