Michelangelo Buonarroti (1475-1564)

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Michelangelo Buonarroti (1475-1564) ήταν ένας περίπλοκος άνθρωπος. 

Ο άνθρωπος και ο μύθος που αναπτύχθηκε γύρω του ακόμα και στη ζωή του Michelangelo Buonarroti είναι δύσκολο να ξεμπερδέψει κανείς. 

Αλαζονικός με τους άλλους και διαρκώς δυσαρεστημένος με τον εαυτό του, παρόλα αυτά έγραψε τρυφερή ποίηση. Παρά τη θρυλική του ανυπομονησία και την αδιαφορία του για το φαγητό και το ποτό, αφοσιώθηκε σε εργασίες που απαιτούσαν χρόνια διαρκούς προσοχής, δημιουργώντας μερικές από τις πιο όμορφες ανθρώπινες φιγούρες που έχετε φανταστεί ποτέ.

Έκλαιγε συνεχώς για τη φτώχεια, δηλώνοντας ακόμη και στον μαθητευόμενο του Ascanio Condivi: «Όσο πλούσιος κι αν ήμουν, πάντα ζούσα σαν φτωχός», ωστόσο συγκέντρωσε μια σημαντική περιουσία που κράτησε την οικογένειά του άνετη για αιώνες. Και παρόλο που απολάμβανε τη φήμη της μοναχικής ιδιοφυΐας και αποτραβήχτηκε συνεχώς από τη συντροφιά άλλων, διηύθυνε επίσης δεκάδες βοηθούς, λατόμους και λιθοξόους να εκτελέσουν το έργο του.

Ο δεύτερος από τους πέντε γιους, ο Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni γεννήθηκε το 1475 στην πόλη Caprese, που βρίσκεται στη φλωρεντινή επικράτεια της Ιταλίας κοντά στο Arezzo της Τοσκάνης. Γιος ενός δικαστή, ο Μιχαήλ Άγγελος συγκλόνισε την οικογένειά του το 1488 μαθητεύοντας στον ζωγράφο Domenico Ghirlandaio και στη συνέχεια σπούδασε με τον γλύπτη Bertoldo di Giovanni στους κήπους Medici στη Φλωρεντία. Ενώ βελτίωνε τις δεξιότητές του, επηρεάστηκε από εξέχοντες ανθρώπους που διεύρυναν τις απόψεις του για τις τέχνες, ιδιαίτερα από τον Lorenzo de' Medici και τη σχολή του, που τον μύησαν σε ποιητές, καλλιτέχνες και μελετητές του στενού του κύκλου.

Στις αρχές της καριέρας του, ο Μιχαήλ Άγγελος επιδίωξε την καλλιτεχνική τελειότητα στην αναπαράσταση του ανθρώπινου σώματος. 

Η σχολαστικότητα του τον οδήγησε στην ανατομία, την οποία μελέτησε ένθερμα, παίρνοντας μάλιστα άδεια από τον ιερέα της εκκλησίας του Santo Spirito να μελετήσει πτώματα στο νοσοκομείο της εκκλησίας. 

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, άρχισε μια δια βίου πρακτική στο σχέδιο και το σκίτσο για να προετοιμαστεί για μελλοντικά έργα τέχνης και αρχιτεκτονικής.


Μετά το θάνατο του Lorenzo de' Medici το 1492, ο Michelangelo άφησε τη Φλωρεντία, μετακομίζοντας από τη Βενετία στη Μπολόνια και τελικά στη Ρώμη, όπου συνέχισε τη γλυπτική και τη μελέτη κλασικών έργων. Κατά την περίοδο αυτή ο Γάλλος πρέσβης στην Αγία Έδρα παρήγγειλε το «Pietà» για τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό (1498-99).


Michelangelo's Pietà in St. Peter's Basilica in the Vatican

Ένα από τα πιο διάσημα έργα του καλλιτέχνη, το γλυπτό απεικονίζει την Παναγία να θρηνεί πάνω από το σώμα του Ιησού Χριστού μετά τη Σταύρωση. Μετά την πτώση της Savonarola και την άνοδο του gonfaloniere Pier Soderini, ο Michelangelo επέστρεψε στην πατρίδα της στη δημοκρατία της Φλωρεντίας (1501-1505). Εκεί άρχισε να εργάζεται για το περίφημο κολοσσιαίο άγαλμά του «Δαυίδ» (1501-1504), που δημιουργήθηκε από μάρμαρο από τα λατομεία στην Καράρα. Το αριστούργημα καθιέρωσε την εξέχουσα θέση του ως γλύπτη με εξαιρετική τεχνική ικανότητα και συμβολική φαντασία.



Michelangelo's_David


Πίσω στη Ρώμη, ο Πάπας Ιούλιος Β' (1503-13) ανέθεσε στον καλλιτέχνη να δημιουργήσει τον παπικό τάφο του, στον οποίο απεικονίζεται το περίφημο άγαλμα του Μωυσή. Ο Μιχαήλ Άγγελος εργάστηκε στον τάφο για 40 χρόνια, σταματώντας συχνά τις εργασίες για άλλες παραγγελίες, με την πρώτη μεγάλη διακοπή να ήταν η ανάθεση ζωγραφικής στην Καπέλα Σιξτίνα (1508-12).

Ο Μιχαήλ Άγγελος ζωγράφισε περισσότερες από 300 φιγούρες στην οροφή. Αυτό αποδείχτηκε τόσο επίπονο διανοητικά όσο και σωματικά για τον καλλιτέχνη, ο οποίος σχεδίασε εξαντλητικά τους πίνακες μέσα από τη διαδικασία του σχεδίου και του σκίτσου.

Το παρεκκλήσι των Μεδίκων, σχεδιάστηκε ως ταφικό πάνθεον για την οικογένεια των Μεδίκων.

Γύρω στο 1516 άρχισε να εστιάζει πιο έντονα στην αρχιτεκτονική. Πριν φύγει οριστικά από τη Φλωρεντία το 1534, σχεδίασε σχέδια για τους Τάφους των Μεδίκων και τη Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη που συνδέεται με την εκκλησία του Σαν Λορέντζο.

Η Sagrestia Nuova του Michelangelo στο Cappelle Medicee (Παρεκκλήσια Medici) της Φλωρεντίας, Ιταλία. Λεπτομέρεια του τάφου του Giuliano de' Medici, δούκα του Nemours

Στη Ρώμη, ο Πάπας Παύλος Γ' (1534-49) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να είδε ότι ο Μιχαήλ Άγγελος δημιούργησε μια τεράστια τοιχογραφία της Τελευταία Κρίσης στην Καπέλα Σιξτίνα, όπου εργάστηκε από το 1534-1541. Απεικόνιση της δεύτερης έλευσης του Χριστού και της αποκάλυψης, το έργο ήταν αμφιλεγόμενο ακόμη και πριν από την αποκάλυψή του, λόγω των απεικονίσεων γυμνών αγίων στο παπικό παρεκκλήσι, οι οποίες θεωρήθηκαν άσεμνες και ιερόσυλες.

Buonarroti Michelangelo, Last Judgment, ca 1537 1541, Fresco,Cappella Sistina, Vatican


Η Τελευταία Κρίση ανατέθηκε στον Μιχαήλ Άγγελο από τον Πάπα Κλήμη Ζ' (1523-1534) λίγο πριν το θάνατό του. Ο διάδοχός του, Paul III Farnese (1534-1549). ανάγκασε τον Μιχαήλ Άγγελο σε μια γρήγορη εκτέλεση αυτού του έργου, της μεγαλύτερης μεμονωμένης τοιχογραφίας του αιώνα.

Καθώς ολοκλήρωσε την «Τελευταία Κρίση», ο Μιχαήλ Άγγελος εστίασε την προσοχή του στην αρχιτεκτονική. Το 1536 σχεδίασε την Piazza del Campidoglio, η οποία εξορθολογούσε τις δομές και τους χώρους του λόφου του Καπιτωλίου της Ρώμης και το 1546 διορίστηκε αρχιτέκτονας του Αγίου Π.



St.Peter's Dome-In. Κάποια αίσθηση προοπτικής αποκτάτε όταν κοιτάζετε τα γράμματα στη βάση του θόλου, που γράφει Tu es Petrus σε αυτόν τον βράχο θα χτίσω την εκκλησία μου κ.λπ.


Main_Dome της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου



Dome-interior-St.-Peters-Basilica-Vatican-City-Rome-Italy



St.Peter'sDome-Int-Partial


Roma_Vatican_Saint_Peter_Dome_Mosaic

Κάποια αίσθηση προοπτικής αποκτάτε όταν κοιτάζετε το γράμμα στη βάση του θόλου, το οποίο λέει: "Tu es Petrus et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam" κ.λπ. (Ματθαίος 16:18 - "Εσύ είσαι ο Πέτρος και επάνω σε αυτόν τον βράχο θα φτιάξω την εκκλησία μου»). Μια καλύτερη ιδέα για την κλίμακα αυτών των γραμμάτων - τα μπλε γράμματα έχουν ύψος 7 πόδια και γυρίζουν μέχρι τη βάση.


Baldacchino and Dome. 

Άποψη του τρούλου του Μιχαήλ Άγγελου και του μπαλντάτσινο του Μπερνίνι, ενός μνημειώδους θόλου που καλύπτει το ιερό του Αγίου Πέτρου. Κατασκευασμένο από σκούρο μπρούτζο με τόνους χρυσού αμπελόφυλλα, σμιλεύτηκε από το 1624 έως το 1633 υπό τη διεύθυνση του Barberini Πάπα Urban VIII, ο οποίος επέβλεπε τη μπαρόκ διακόσμηση μεγάλου μέρους της Ρώμης.

Εσωτερική άποψη του θόλου και του θόλου στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, πόλη του Βατικανού, Ιταλία. Ο τρούλος υψώνεται ψηλότερα από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στο τέλος, 448 πόδια από το πάτωμα του καθεδρικού ναού μέχρι την κορυφή του φαναριού.

Τα γιγάντια γράμματα σε χρυσό φόντο που βρίσκονται στην κορυφή της Συνόδου Κορυφής που γράφουν "Από εδώ, μια πίστη λάμπει σε όλους" και "Από εδώ προκύπτει η ενότητα του ιερατείου", αντιπροσωπεύουν την ενότητα της Καθολικής Εκκλησίας και τονίζουν καθώς η Βασιλική γίνεται ένα παγκόσμιο σύμβολο.

Ο Μιχαήλ Άγγελος άφησε ημιτελές το τελευταίο του έργο σε μάρμαρο, το «Rondanini Pietà». Πέθανε το 1564, σχεδόν 89.

Τα έργα του Μιχαήλ Άγγελου έχουν μελετηθεί εξαντλητικά, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του ως μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις στην ιστορία της δυτικής τέχνης και ανώτατου δασκάλου της Αναγέννησης. Σήμερα, τα περισσότερα έργα του παραμένουν στην Ιταλία. Περίπου 500 από τα σχέδιά του φυλάσσονται κυρίως σε ιταλικές, βρετανικές και γαλλικές συλλογές, συμπεριλαμβανομένης της Casa Buonarroti.

Portraits: Michelangelo Was No Beauty

Ο Michelangelo Buonarroti, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του δυτικού πολιτισμού, ήταν ένας άσχημος και μάλλον ακάθαρτος άνθρωπος, σύμφωνα με μια σειρά από σπάνια, σύγχρονα πορτρέτα και γραπτά που παρουσιάστηκαν στη Φλωρεντία.


Casa Buonarroti - Ο μεγάλος γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας Michelangelo 1475-1564 έζησε εδώ. Το σπίτι του μετατράπηκε σε μουσείο, κληροδοτημένο στην πόλη.


House of Michelangelo Buonarroti

«Το πρόσωπο του Μιχαήλ Άγγελου», αποκαλύπτει αλύπητα ότι ο καλλιτέχνης δεν χρησιμοποίησε τον εαυτό του ως πρότυπο για τον εορτασμό της ανδρικής ομορφιάς όταν σμιλεύει τον  David.

Παρ' όλα αυτά, με τους αιώνες από τον θάνατό του, η εικόνα του Μιχαήλ Άγγελου βελτιώθηκε σημαντικά και η ασχήμια του σχεδόν εξαφανίστηκε. Σε μεταθανάτια πορτρέτα, ο καλλιτέχνης εμφανιζόταν κομψά ντυμένος, με διαπεραστικό βλέμμα και επιβλητική παρουσία.

"Αυτές οι εικόνες είναι απόδειξη του μύθου και δεν δείχνουν απαραίτητα το άτομο όπως φαινόταν στη ζωή του. Το άτομο παίρνει ένα πιο εκλεπτυσμένο πρόσωπο, πιο κομψά ρούχα, πιο αυλικά ρούχα ή μια πιο εντυπωσιακή πόζα", είπε η ιστορικός τέχνης του Πανεπιστημίου Columbia, Lynn Catterson. Discovery News.

Στην πραγματικότητα, ο Μιχαήλ Άγγελος δεν ήταν ακριβώς ένας εκλεπτυσμένος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα, πιθανότατα μύριζε τρομερά άσχημα. Σύμφωνα με τον Vasari, «φορούσε συνεχώς κάλτσες από δέρμα σκύλου για μήνες μαζί, έτσι ώστε όταν τις έβγαζε από το δέρμα του ποδιού συχνά έβγαινε μαζί τους». "Το γεγονός ότι ο Μιχαήλ Άγγελος δεν ήταν ούτε όμορφος ούτε ιδιαίτερα προσεκτικός για την προσωπική του φροντίδα δεν είναι τόσο σημαντικό. Θα πρέπει να κοιτάξουμε τις επιστολές και τα ποιήματά του. Είναι οι πραγματικές, εσωτερικές του αυτοπροσωπογραφίες", είπε ο Ραγκιονιέρι.



St_Peter's_Square,_Vatican_City_-_April_2007

Η μόνη γνωστή αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη είναι χαραγμένη στο περιθώριο ενός από τα ποιήματα του Μιχαήλ Αγγέλου, που εκτίθεται στη Φλωρεντία. Η εικόνα είναι ένα είδος καρικατούρας του καλλιτέχνη, που έγινε τα χρόνια που ζωγράφιζε τις τοιχογραφίες της Καπέλα Σιξτίνα στη Ρώμη.



"Αυτό το πορτρέτο αποκαλύπτει πολλά για τον Μιχαήλ Άγγελο -- ότι είναι δεξιόχειρας και ότι, στο μυαλό του καλλιτέχνη του, τα σώματα δεν χρειάζονται ρούχα, συμπεριλαμβανομένου του δικού του", είπε ο Κάτερσον.



the_genesis_sistine_chapel_Rome_Italy

«Επιπλέον, το σχέδιο αποκαλύπτει την αίσθηση του χιούμορ του Μιχαήλ Άγγελου, καθώς η φιγούρα που σχεδιάζει δεν είναι ένας από τους τεράστιους ηρωικούς συμμετέχοντες στις ιστορίες της Γένεσης που θα κατοικούσε τελικά στο ταβάνι, αλλά μάλλον, ένας με χαρακτηριστικά που μοιάζουν με κινούμενα σχέδια, όπως τεράστια μάτια και μαλλιά. στέκεται όρθια στα άκρα».