Πριν ξημερώσει θα έγλυφα το δικό του χοντρό πούρο

 Αποσπάσματα από την ανέκδοτη τριλογία : Τα Ερωτικά Ημερολόγια της D

Ένα βράδυ πήγα σε ένα μπαρ απέναντι από το Λευκό Πύργο. Εκεί έβαζε μουσική ένας παλιός μου φίλος. Κάθισα στη γωνιά του και τα λέγαμε. Παρήγγειλα μία McFarland και την κουτσοέπινα, όταν εμφανίστηκε ένας πολύ ωραίος άντρας, γνωστός του φίλου μου. Κάθισε δίπλα μου και άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους. Έπινε τζιν τόνικ. Ένιωσα ότι με κοιτούσε, αλλά δεν ήθελε να κάνει το πρώτο βήμα, λόγω της αντρικής συστολής των ημερών μας. Οι άντρες σήμερα προτιμούν να μην γευτούν την απόρριψη, αφού δεν έχουν πλέον την απαιτούμενη σκληρότητα για να υπομείνουν πληγές στον εγωισμό τους. Έτσι πήρα εγώ τα ηνία στα χέρια μου και έκανα την επαφή.

«Τι μάρκα είναι αυτό το πούρο που καπνίζεις;» τον ρώτησα.

«Romeo y Julieta», απάντησε. Χμμμ, φαντασμένος σαν τον V, σκέφτηκα.

«Κι εγώ πούρα καπνίζω, αλλά όχι τόσο χοντρά». Πριν ξημερώσει θα έγλυφα το δικό του χοντρό πούρο, ήμουν βέβαιη γι αυτό.

Ψηλός, σωματώδης, αξύριστος, μελαχρινός. Γελούσε με την αυτοπεποίθηση του άντρα που έχει σχεδόν όποια γυναίκα θελήσει. Εύκολο πράγμα, όταν θέλεις μόνο αυτές που ήδη σε θέλουν...

Ήταν πολιτικός μηχανικός, μου είπε, αλλά είχε και ένα από τα πιο γνωστά μπαράκια της πόλης, μαζί με δύο φίλους του. Αν είναι σαν εσένα, σκέφτηκα, σας θέλω όλους. Μαζί, κατά προτίμηση. Αχόρταγη πουτανίτσα, ηρέμησε. Συγκεντρώσου στον στόχο.

Μου μίλησε για τα ταξίδια του. Σαραντάρης εργένης με λεφτά, σκι εδώ, σαφάρι με τζιπ εκεί, είκοσι μέρες στο Περού, ιστορίες από τον μολυσμένο Γάγγη. Είπε, είπε, είπε...Εμένα ο νους μου στο πούρο.

«Κι εγώ θέλω να ταξιδέψω», πρότεινα δειλά. Με άκουσε με ενδιαφέρον. Το όνειρό μου να κάνω τον γύρο του κόσμου σε ένα χρόνο, δώδεκα πόλεις, μία πόλη κάθε μήνα, δεν ερχόταν σε καμία αντίφαση με το ασημένιο λουκέτο που κρεμόταν ανάμεσα στα πόδια μου..

Πήρα και δεύτερη μπύρα. Μια μικρή ατασθαλία, δε βαριέσαι. Ένιωθα την αδρεναλίνη να με κατακλύζει, έπρεπε κάπως να την αντισταθμίσω. Η χαρά του κυνηγιού. Γρύλισα υπόκωφα και κατέβασα μια γουλιά.

«Α, και φυσικά διοργανώνω σαδομαζοχιστικά πάρτι. Είναι το χόμπι μου».

Κόντεψε να πνιγεί μέσα στο τζιν τόνικ του. Είχε τελειώσει. Τον είχα.

Σιγούρεψα το θήραμα με μία αόριστη αναφορά στο λουκέτο. Στο τέλος, πέταξα το ένα στήθος μου έξω, εκεί στην ψύχρα, μέσα στο μισοσκόταδο, και του το έδειξα. Ο ασημένιος κρίκος που κοσμεί τη ρώγα μου ήταν η επιβεβαίωση της ειλικρίνειάς μου.

Φύγαμε μαζί από το μπαρ. Το διαμέρισμά του ήταν πολύ κοντά, έβλεπε στη Μητρόπολη. Ένα μέτριο διαμέρισμα, εργένικο, σκονισμένο. Κάθισε στον καναπέ, έβγαλε τα παπούτσια του, τις κάλτσες του και το παντελόνι του. Γονάτισα μπροστά του, έσκυψα προς τα μπρος, θέλησα να τον φιλήσω. Θεέ μου, πόσο όμορφος ήταν...

Τραβήχτηκε.

«Το θέλω ψυχρά», είπε.

«Όπως θέλεις». Ακόμα ένας που ονειρεύεται την Αγία Πουτάνα. Μωρό μου, είσαι σε καλά χέρια.

«Γλείψε μου τ' αρχίδια».

Επί τω έργω. Το βαρύ, μαυριδερό, χοντρό σακουλάκι του, εξαφανίζεται μέσα στο στόμα μου. Γλείφω και γλείφω και γλείφω. Πιάνεται το σαγόνι μου, ο σβέρκος μου πονάει. Δεν σταματώ. Έχω χαθεί μέσα στον χρόνο. Είναι σαν να βρίσκομαι εκεί από πάντα, γονατιστή μπροστά στο σκούρο αυτό γίγαντα, να γεύομαι την αψιά μυρωδιά του ιδρώτα του ανάμεσα στα πόδια του.

Σηκώνεται όρθιος για να τελειώσει μέσα στο στόμα μου. Είναι τεράστιος, σωματώδης, ένα άγαλμα αρρενωπότητας. Νιώθω ευτυχισμένη. Κρατάω το στόμα μου καλά ανοιχτό, σε αρκετή απόσταση από το κορμί του και τον κοιτάζω κατάματα. Μου χαρίζει τότε το σπέρμα του. Είναι σαν να με κατουράει, μόνο που το υγρό είναι λευκό και έρχεται σε κοφτές ριπές.

Τελειώνουν όλα. Τον καληνυχτίζω και φεύγω, βαδίζοντας στη σκιά της Μητρόπολης. Οι δρόμοι είναι σιωπηλοί, η Θεσσαλονίκη κοιμάται και οι πουτάνες της πόλης χτυπούν τα τακούνια τους πεισματικά στο πλακόστρωτο.Πηγή:iefimerida.gr