Ρωσική καρικατούρα

 Ξεχωριστός κλάδος των γραφικών τεχνών, η ρωσική καρικατούρα – ως επαγγελματικό και εκλεπτυσμένο είδος – εντοπίζει τις απαρχές της στις αρχές του 19ου αιώνα, που συμπίπτει με τη βασιλεία του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ . Μια πρόχειρη επιθεώρηση των πρώτων σατιρικών περιοδικών της Ρωσίας του δεύτερου μισού του 18ου αι. δείχνει ότι πριν από το 1800 και την επακόλουθη εμφάνιση των αντιγαλλικών καρικατούρων του Ivan Terebenev και του Aleksei Venetsianov το 1813, η σάτιρα ήταν σχεδόν εκφρασμένη στη Ρωσία αποκλειστικά με λεκτικά μέσα.  Ως εκ τούτου, πριν από το 1813, η γραφική καρικατούρα και τα σατιρικά καρτούν ουσιαστικά απουσίαζαν.

Μια πραγματική άνθιση της καρικατούρας στη Ρωσία έλαβε χώρα στον απόηχο της Επανάστασης του 1905 και της χαλάρωσης της λογοκρισίας.

 Πυροδοτούμενη από τις μαζικές αναταραχές σε ολόκληρη τη χώρα, η ελευθερία που υποσχέθηκε το Μανιφέστο του Οκτωβρίου ενθάρρυνε την ανάπτυξη της ρωσικής δημοσιογραφίας γενικά, και του σατιρικού Τύπου ειδικότερα. Τα  σατιρικά περιοδικά, που δημοσιεύτηκαν σε τεράστιους αριθμούς στο νέο περιβάλλον της ελευθερίας του Τύπου το δεύτερο μισό του 1905 και καθ' όλη τη διάρκεια του 1906, ώθησαν την καρικατούρα και τη σατυρική γελοιογραφία σε μια νέα θέση. Εμφανιζόμενοι στα πανταχού παρόντα σατιρικά έντυπα της εποχής,  καρικατούρες και γελοιογραφίες αντανακλούσαν τους   διαχωρισμούς της εποχής.