Οι «ερυθρόλευκοι» που θα δουν τον τελικό από… ψηλά!

 

Η 29η Μαϊου είναι και θα παραμείνει, ό,τι και αν συμβεί, η ημερομηνία-σταθμός, για τους φίλους του Ολυμπιακού. Οι «ερυθρόλευκοι» έπειτα από μια σπουδαία πορεία στα ευρωπαϊκά σαλόνια, διεκδικούν το τρόπαιο του Europa Conference League στον μεγάλο τελικό της OPAP Arena, θέλοντας να γράψουν μια ακόμη «χρυσή» σελίδα στο βιβλίο της ποδοσφαιρικής τους ιστορίας.

Το σύνολο του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, θέλει να κάνει υπερήφανους τους φιλάθλους που υποστηρίζουν τον σύλλογο, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να ζήσουν ανεπανάληπτες στιγμές στο πέρασμα των χρόνων, με πρωταθλήματα, κύπελλα, αφίξεις σπουδαίων παικτών, αλλά και σημαντικές ευρωπαϊκές παρουσίες.

Κάτι σαν αυτό που είχε αναφέρει λίγη ώρα πριν τη μεγάλη ρεβάνς με την Άστον Βίλα και με δάκρυα στα μάτια, το ιστορικό μέλος της οικογένειας του Ολυμπιακού, Γιάννης Πολυκανδριώτης: «Έχω χορτάσει από τίτλους και πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό, θέλω να πεθάνω με ένα ευρωπαϊκό».

Πράγματι ο 88χρονος, τέως αντιπρόεδρος της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ, έχει ζήσει τα πάντα δίπλα στην ομάδα, όντας ένας από τα 100 αθάνατα μέλη επί Νίκου Γουλανδρή και είναι έτοιμος να λυτρωθεί και να δει την αγαπημένη του ομάδα να σηκώνει στον Αττικό ουρανό το «Άγιο Δισκοπότηρο».

Όμως υπάρχουν και κάποιοι, που πλέον δεν βρίσκονται ανάμεσα μας, αλλά από ψηλά, θα περιμένουν, θα τραγουδούν και θα ελπίζουν, ότι η ομάδα του Ολυμπιακού, θα μπει στο Πάνθεον του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και θα κάνει αυτό που ουκ ολίγες φορές πλησίασε στο παρελθόν.

Οι σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία του συλλόγου του Πειραιά, οι οποίες έχουν «φύγει» από τη ζωή, αλλά θα καμαρώνουν από ψηλά τα «λιοντάρια» του Μεντιλίμπαρ στην προσπάθεια της κατάκτησης του Europa Conference League.

Αδερφοί Ανδριανόπουλοι

Ίσως να είναι το «Α και το Ω», ή αν όχι ολόκληρη η αλφάβητος, στο Ολυμπιακό λεξικό!

Τα ιστορικά αδέρφια της «ερυθρόλευκης» οικογένειας, έζησαν τη ζωή τους στον σύλλογο, πάλεψαν, μόχθησαν, αλλά εν τέλει, τον έκαναν μεγάλο!

Ο «δάσκαλος», ο «ποδάρας», ο «μπουλούκος», ο «κελεμές» και ο «στραβοσουγιάς», όπως ήταν τα παρατσούκλια των Γιάννη, Γιώργου, Ντίνου, Βασίλη και Λεωνίδα, Ανδριανόπουλων, ήταν εκεί, από... γεννήσεως!

Εμπνευστές, συνιδρυτές, χρηματοδότες, παίκτες, προπονητές, πρόεδροι, είχαν τον πρώτο ρόλο στη σύνδεση του Ολυμπιακού με την τοπική κοινωνία του Πειραιά και σίγουρα, ένα μεγάλο, αν μη τι άλλο μερίδιο της φετινής ιστορικής επιτυχίας, ανήκει και στους ίδιους.





Σάββας Θεοδωρίδης

Από τους τελευταίους μεγάλους της ερυθρόλευκης οικογένειας, οι οποίοι «έφυγαν» πρόσφατα από τη ζωή. Ο σπουδαίος Σάββας Θεοδωρίδης, αγαπούσε παθολογικά τον Ολυμπιακό και ο,τιδήποτε είχε να κάνει με αυτόν. Τεράστια καριέρα με τη φανέλα της ομάδας την οποία και τίμησε από το 1953 μέχρι και το 1962 ως τερματοφύλακας και κατέκτησε πέντε σερί πρωταθλήματα (απ' το 1955 έως το 1959) και ισάριθμα Κύπελλα.

Εμβληματική προσωπικότητα όχι μόνο εντός γηπέδου, αλλά και εκτός, υπηρέτησε τον Ολυμπιακό για περισσότερα από 20 χρόνια, από τη θέση του γενικού αρχηγού και του αντιπροέδρου, ενώ ακόμη και την ύστατη στιγμή, ήταν εκεί προκειμένου να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα της σεζόν 2019-20, λίγο πριν «φύγει» από τη ζωή στις 17 Αυγούστου του 2020.




Αχιλλέας Γραμματικόπουλος

Aκόμη ένας τερματοφύλακας που έγινε συνώνυμο με την ιστορία του Ολυμπιακού και πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή είναι ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος.

Ο σπουδαίος πορτιέρε, γνωστός και ως «Ζαμόρα» από το διάσημο Ισπανό ομόλογό του, τον Ρικάρντο Ζαμόρα, έγινε ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας των Ανδριανόπουλων και παρέμεινε αναντικατάστατος σε όλη την προπολεμική περίοδο μέχρι το 1940.

Εκτός από τα 7 πρωταθλήματα Ελλάδας και τα ισάριθμα τρόπαια Πειραιά, ο «κυρ-Αχιλλέας», κλήθηκε από τον Γεώργιο Ανδριανόπουλο, σε συνεννόηση με τον τότε προπονητή, Μάρτον Μπούκοβι, προκειμένου να δημιουργήσει την ακαδημία του Ολυμπιακού, η οποία μετά από 57 χρόνια τον έκανε υπερήφανο, με την κατάκτηση του UEFA Youth League!

To πόσο σημαντικός ήταν για τον ίδιο ο σύλλογος του Πειραιά, το σημείωσε με δακρυσμένα τα μάτια την ημέρα που γινόταν 100 ετών: «Όλη μου η ζωή είναι ο Ολυμπιακός και όταν θα κλείσω τα μάτια μου θέλω να λένε όλοι "ο κυρ-Αχιλλέας, η Ολυμπιακάρα". Αυτά που πέρασα όλα αυτά τα χρόνια στον σύλλογο με κρατάνε στη ζωή και μου δίνουν αναπνοή»




Hλίας Ρωσσίδης

O άνθρωπος με το προσωνύμιο «Θρύλος» που μεταλαμπάδευσε τη νοοτροπία νικητή, αλλά και τον χαρακτηρισμό στον σύλλογο! Ο τεράστιος Ηλίας Ρωσσίδης, μπορεί να «έφυγε» από τη ζωή το 2019 σε ηλικία 93 ετών, όμως η μορφή και το μεγαλείο του θα συνοδεύουν για πάντα τις αναμνήσεις των... παλαιών, αλλά και των μεταγενέστερων οπαδών του Ολυμπιακού.

Κατέκτησε με τα «ερυθρόλευκα» εννέα πρωταθλήματα και δέκα κύπελλα. Aπό το 1961 μέχρι και το 2012, σε ηλικία 85 ετών, δεν έλειψε ούτε σε ένα επετειακό παιχνίδι του συνδέσμου Βετεράνων του Ολυμπιακού απέναντι στους παλαίμαχους της Προοδευτικής, που διεξάγεται πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή.

Πιθανότατα ο πρώτος μεγάλος, δεξιός μπακ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, από την ημέρα που «κρέμασε» τα παπούτσια του και έκτοτε είχε πάντοτε μια θέση στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», για να παρακολουθεί τον δικό του Θρύλο!




Ανδρέας Μουράτης

Mια ζωή συνυφασμένη με τον Ολυμπιακό, ήταν αυτή του αλησμόνητου, Ανδρέα Μουράτη. Ο «Μισούρι» αγωνίστηκε στην ομάδα τις δεκαετίες του 1940 και του 1950, ενώ από το 1955 που αποσύρθηκε συνέχισε να υπηρετεί τον σύλλογο από τον ρόλο του φροντιστή.

Η πρώτη... εικόνα που είχε κάθε πρωί που ξυπνούσε ήταν το στάδιο Καραϊσκάκη, το οποίο απείχε μόλις λίγα μέτρα από το σπίτι στο οποίο διέμενε. Κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Ελλάδας και 5 Κύπελλα και το 2000 «έφυγε» από τη ζωή.

«Ζούσε μόνο για τον Ολυμπιακό, ήταν η ζωή του. Μέχρι την τελευταία στιγμή, είχε στην καρδιά του τον Θρύλο», είχε αναφέρει ο γιος του Ανδρέα Μουράτη, Μάρκος, για τον αείμνηστο πατέρα του και σίγουρα ο «Μισούρι» θέλει να δει από ψηλά την αγαπημένη του ομάδα να σηκώνει το ευρωπαϊκό τρόπαιο.




Θανάσης Μπέμπης

Αν όλοι οι προηγούμενοι αποτέλεσαν σημαντικότατα κομμάτια στην ιστορία του Ολυμπιακού τότε ο Θανάσης Μπέμπης, ήταν και θα είναι ο λόγος για τον οποίο αμέτρητοι άνθρωποι υποστηρίζουν τον σύλλογο.

Ο «Πινόκιο» ήταν ίσως ο πρώτος μεγάλος ποδοσφαιριστής στη χώρα, είδωλο για πολλούς μετέπειτα Έλληνες παίκτες, όπως ο Μίμης Δομάζος και στην πλούσια καριέρα του, κατέκτησε, έξι πρωταθλήματα, εννέα Κύπελλα και οκτώ πρωταθλήματα ΕΠΣ Πειραιά, ενώ με το Βαλκανικό Κύπελλο του 1963 έφτασε τους 24 τίτλους.

Μεταξύ άλλων, κάθισε και στον «ερυθρόλευκο» πάγκο, για πέντε θητείες, ως υπηρεσιακός, από το 1969 ως και το 1984.

Η πιο ανατριχιαστική του στιγμή όμως κατεγράφη το 2012. Σε ηλικία 84 ετών και πριν την έναρξη του φιλικού αγώνα ανάμεσα σε βετεράνους του Ολυμπιακού και του Φωστήρα, ο Θανάσης Μπέμπης, γονάτισε και φίλησε την ερυθρόλευκη σημαία με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο!

Νίκος Αλέφαντος

Για τον Νίκο Αλέφαντο, ο Ολυμπιακός ήταν «τα πάντα, όλα»! Μια εμβληματική και συνάμα «ροκ» φιγούρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, που έτρεφε αγνά συναισθήματα για τον σύλλογο.

Ο «κυρ Νίκος» των ελληνικών πάγκων, ζούσε για το ποδόσφαιρο, αλλά ανέπνεε για τον Ολυμπιακό.

Μπορεί το πέρασμα του από τον «ερυθρόλευκο» πάγκο να μην ήταν μακράς διάρκειας και στις τρεις του θητείες (1983, 1994, 2004), όμως ο Νίκος Αλέφαντος ποτέ δεν έπαψε να βρίσκεται στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδας, καθήμενος στη θέση του στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».

Το 2020, εξέπνευσε, έπειτα από σοβαρά προβλήματα υγείας, όμως η λατρεία του για τον Ολυμπιακό, δεν ξεθώριασε ποτέ.


Μιχάλης Κρητικόπουλος

Πέρασαν 22 χρόνια από τότε που η οικογένεια του Ολυμπιακού αποχαιρέτησε τον θρυλικό, Ηλία Κρητικόπουλο. Ένας ποδοσφαιριστής που μεγαλούργησε τη δεκαετία του 1970 με την «ερυθρόλευκη», κατακτώντας από το 1973 μέχρι και το 1980 τρία πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ελλάδας σκοράροντας συνολικά 176 τέρματα.

Μάλιστα ο Μιχάλης Κρητικόπουλος, έγινε το 1973 η αιτία για να δαπανήσει ο Νίκος Γουλανδρής, το αστρονομικό -για την εποχή- ποσό των 9 εκατομμυρίων δραχμών και 1,5 εκατ. δρχ. στον 17χρονο τότε παίκτη.

«Για μένα το ποδόσφαιρο ήταν και είναι, ένα κομμάτι μου, που θα διαρκέσει μέχρι να φύγω από τη ζωή». Και έτσι συνέβη. Αφού στις 20 Ιουλίου του 2002, απεβίωσε, από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, την ώρα που έπαιζε σε αγώνα για τα εγκαίνια του γηπέδου της Ανδρου, «Ιωάννης Μ. Γουλανδρής».


Kαι όμως όλοι οι παραπάνω, στη «γειτονιά των αγγέλων», δεν θα περιμένουν μόνοι τους, για αυτόν τον μεγάλο τελικό.

Στο πλάι τους θα βρίσκονται και κάποιοι που πέθαναν για την αγάπη τους για τον Ολυμπιακό: Αναστάσιος Πιτσόλης, Αντώνης Κουρουπάκης, Βασίλης Μάχας, Γεράσιμος Αμίτσης, Γιάννης Διαλυνάς, Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Σπηλιόπουλος, Δημήτριος Αδαμόπουλος, Ευστράτιος Λούπος, Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, Ηλίας Παναγούλης, Κώστας Καρανικόλας, Κώστας Μπίλας, Κώστας Σκλαβούνης, Μιχάλης Κωστόπουλος, Μιχάλης Μάρκου, Νίκος Φίλος, Παναγιώτης Τουμανίδης, Σπύρος Ανδριώτης, Σπύρος Λεωνιδάκης, Χρήστος Χατζηγεωργίου.

Oι 21 προαναφερθέντες, θύματα της Θύρας 7, που στις 8 Φεβρουαρίου του 1981, τους κόπηκε απότομα το νήμα της ζωής, μετά από το εμφατικό 6-0 επί της ΑΕΚ στο Στάδιο Καραϊσκάκη.

Και αυτοί θα είναι στις θέσεις τους, δίπλα στα αστέρια. Εκεί, ανάμεσα στους υπόλοιπους μεγάλους, που έγιναν συνώνυμο του Ολυμπιακού.

Όλοι τους έφυγαν, δεν θα ξεχαστούν ποτέ, αλλά η ψυχή τους θα βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνες των οπαδών του Ολυμπιακού που θα παρακολουθούν με αγωνία τον μεγάλο τελικό του Europa Conference League, προσμένοντας να ολοκληρωθεί ο άθλος!

sport-fm.gr/