Ανουντσιάτα

Το πολυπόθητο έργο της αναστήλωσης και επισκευής του κωδωνοστασίου της Ανουντσιάτας ολοκληρώθηκε επιτέλους, ενώ εδώ και λίγες μέρες άρχισαν να αφαιρούν τη σκαλωσιά και τη λινάτσα που το κάλυπτε.

Το έργο που υλοποιήθηκε εξ ολοκλήρου από την Εφορεία Αρχαιότητων Κέρκυρας, χρηματοδοτήθηκε από το ΕΣΠΑ με προϋπολογισμό 420.000 ευρώ. Πέρασε από  περιπέτειες με τις εργολαβίες και χρειάστηκε πάνω από μια δεκαετία για να ολοκληρωθεί, χρονικό διάστημα κατά το οποίο, το πανέφορφο καμπαναριό ήταν καλυμμένο από σκαλωσιές. 

Το αποτέλεσμα πάντως αποζημιώνει τους Κερκυραίους - όσο και τους επισκέπτες- καθώς η όψη του είναι ριζικά ανανεωμένη. Σημαντικότερο ακόμα είναι το γεγονός ότι αναστηλώθηκε, καθώς η εγκατάλειψη είχε κάνει ορατό τον κίνδυνο να καταρρεύσει. 

Παρ' όλο που το κωδωνοστάσιο είναι έτοιμο, απομένουν ακόμα κάποιες εργασίες στο δάπεδο και στις τοιχογραφίες, οι οποίες προβλέπεται σύντομα να ολοκληρωθούν.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ

Η Annunziata κτίστηκε στα τέλη του 14oυ αιώνα και υπήρξε καθολική μονή, αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Κατά τους ναζιστικούς εμπρηστικούς βομβαρδισμούς της 14ης Σεπτεμβρίου 1943 κάηκε και την δεκαετία του 1950 κατεδαφίστηκε. Σήμερα σώζεται το χαρακτηριστικό καμπαναριό της, το οποίο αποτελεί έμβλημα για τους κατοίκους της Παλαιάς Πόλης.

Στη συμβολή των οδών Ευγενίου Βουλγάρεως και Βραχλιώτη, στο κέντρο σχεδόν της παλιάς πόλης βρισκόνταν η Ανουντσιάτα, εκκλησία αφιερωμένη στόν Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και στην Αγία Λουκία, ήταν η Καθολική Εκκλησία Λοντσιάδα όπως την ήξεραν οι Κερκυραίοι.

Χτίστηκε στα τέλη του 14ου αιώνα από τον Ναπολιτάνο καπετάνιο Petrο Capece και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου αφού η 25η Μαρτίου συνέπιπτε με την ημερομηνία ίδρυσης της Βενετικής Δημοκρατίας.

Κατά την τελετή των εγκαινίων όπου παρευρέθηκαν όλοι οι ευγενείς της Κέρκυρας, ο Capece παρέδωσε την εκκλησία στο Τάγμα των Αυγουστινιανών δίνοντας στον εκπρόσωπο του τάγματος Nicolo Russino μια αναμνηστική ράβδο, σύμβολο της παράδοσης.

Σήμερα η εκκλησία δεν υπάρχει, καταστράφηκε κατ` αρχάς από τους Γερμανικούς βομβαρδισμούς στις 14 Σεπτεμβρίου του 1943 και αργότερα αντί να επισκευαστεί κατεδαφίστηκε χωρίς σοβαρό λόγο το 1953 επί δημαρχίας Σταματίου Δεσύλα. Δεν είναι άλλωστε το μοναδικό μνημείο στην Κέρκυρα που έχει κατεδαφιστεί χωρίς λόγο, το ίδιο έχει γίνει και με το παλιό δημοτικό θέατρο, το ίδιο έγινε και με την Porta Reale, την κύρια πύλη της παλιάς πόλης. Σήμερα παραμένει όρθιο μόνο το χαρακτηριστικό καμπαναριό της Ανουντσιάτας που αποτελεί Μνημείο πανευρωπαϊκής σημασίας λόγω της σχέσης του με ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, μια από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες που έγιναν ποτέ, τη ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571 μεταξύ των στόλων της Ιεράς συμμαχίας που την αποτελούσαν οι στόλοι της Βενετίας, Ισπανίας, Νάπολης, Σικελίας, Γένοβας και Μάλτας εναντίον του αήττητου μέχρι τότε στόλου των Οθωμανών. Στη ναυμαχία που έγινε στον κόλπο της Πάτρας απέναντι από τη Ναύπακτο, ο Τουρκικός στόλος καταστράφηκε ολοκληρωτικά αφού από τα 251 πλοία του τα 200 βυθίστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν και από τους 50.000 Τούρκους στρατιώτες και ναύτες σκοτώθηκαν οι 20.000. Στα Τουρκικά πλοία υπηρετούσαν και περίπου 1500 Έλληνες από την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα οι οποίοι αφέθησαν ελεύθεροι. Πολλοί από τους Λατίνους ευγενείς που έχασαν τη ζωή τους κατά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου θάφτηκαν σε αυτήν εδώ την εκκλησία, αυτός είναι και ο λόγος της ιστορικής σημασίας του μνημείου. Μετά την κατεδάφιση της εκκλησίας τα οστά των Ηρώων εκείνων μεταφέρθηκαν στο καθολικό νεκροταφείο. Ανάμεσα στους νεκρούς χριστιανούς ήταν και οι Κερκυραίοι Χαλικιόπουλος, Κοντόκαλης, Κοκκίνης καί ο ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΥΑΣ. Ο ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΥΑΣ έγινε ο Μάρτυρας της Ελευθερίας, είχε την ατυχία να συλληφθεί αιχμάλωτος, οι Τούρκοι τον έγδαραν ζωντανό και παρουσίασαν το τομάρι του σαν λάφυρο στο Σουλτάνο.