Η ιστορια των ερωτικων κομικς στις Αγγλόφωνες χώρες

Ο όρος  κόμικς για ενήλικες συνήθως υποδηλώνει κόμικς , περιοδικά κόμικς, κόμικς ή graphic novels που διατίθενται στο εμπόριο είτε κυρίως είτε αυστηρά σε ενήλικες (ή ώριμους) αναγνώστες. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι περιέχουν υλικό που θα μπορούσε να θεωρηθεί θεματικά ακατάλληλο για παιδιά , όπως χυδαιότητα, ηθικά αμφισβητήσιμες ενέργειες, ενοχλητικές εικόνες και σεξουαλικό υλικό.

Ο Ρότζερ Σαμπίν ανιχνεύει την ιστορία των κόμικς για ενήλικες πίσω στα πολιτικά κινούμενα σχέδια που δημοσιεύτηκαν σε γενικά φύλλα από τον 19ο αιώνα.   Στη δεκαετία του 1930, υπήρχαν λαθραία  ορθογώνια φυλλάδια οκτώ σελίδων με μαύρη εκτύπωση σε φτηνό λευκό χαρτί. Το έργο τέχνης κυμαινόταν από εξαιρετικό έως εντελώς χοντροκομμένο και οι ιστορίες ήταν σαφείς σεξουαλικές αποδράσεις, συνήθως με γνωστούς χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων, πολιτικές προσωπικότητες ή αστέρες του κινηματογράφου, χωρίς τη συγκατάθεση των υποκειμένων. 

Πωλούνται κάτω από τον πάγκο σε μέρη όπως καταστήματα καπνού και μπουρλέσκ σπίτια, εκατομμύρια πωλήθηκαν στο απόγειο της δημοτικότητάς τους τη δεκαετία του 1930. Βγήκαν σε απότομη πτώση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και στα μέσα της δεκαετίας του 1950 μόνο μια μικρή σταγόνα νέου προϊόντος εξακολουθούσε να εμφανίζεται στην αγορά  για 10 σεντ το καθένα σε υποβαθμισμένα ζαχαροπλαστεία και βενζινάδικα, που κυκλοφορούν κυρίως μεταξύ παραβατών εφήβων.  

Όλα γίνονται για το σεξ και την εξουσία, σύμφωνα με τον Milo Manara

Ξεκινώντας το 1932, ο Νόρμαν Πετ σχεδίασε μια λωρίδα με το όνομα Τζέιν για τη βρετανική εφημερίδα Daily Mirror . Η ηρωίδα θα βρισκόταν συχνά σε άβολες καταστάσεις όπου θα έχανε τα ρούχα της για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Το strip γράφτηκε σε κάποιο βαθμό για ένα στρατιωτικό κοινό για να τονώσει το ηθικό των στρατευμάτων μακριά από το σπίτι. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είπε ότι η Τζέιν ήταν το «μυστικό όπλο» της Βρετανίας. 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα pulp περιοδικά όπως το Spicy Detective του Harry Donenfeld παρουσίαζαν κόμικ για ηρωίδες που χάνουν τα ρούχα τους, όπως το Sally the Sleuth του Adolphe Barreaux που έκανε το ντεμπούτο του το 1934. Πολλοί από τους πρώτους εκδότες κόμικ ξεκίνησαν στα pulps με τον Donenfeld Για παράδειγμα, ίδρυσε την DC Comics . Η Fiction House ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο ως εκδότης περιοδικών pulp, αλλά το 1938 κυκλοφόρησε τα Jumbo Comics με τη Σίνα, τη Βασίλισσα της Ζούγκλας , το πρώτο από τα πολλά κοριτσάκια της ζούγκλας που ήταν ελάχιστα ντυμένα. Τα κόμικς του Fiction House παρουσίαζαν συνήθως ελκυστικές γυναίκες στα εξώφυλλα, μια τάση που αργότερα έγινε γνωστή ως « καλή τέχνη για κορίτσια ». Το 1941, η Quality Comics κυκλοφόρησε αστυνομικά κόμικς με τη Φάντομ Λαίδη , μια αδύνατα ντυμένη μαχήτρια του εγκλήματος. Το Fox Feature Syndicate άρχισε τελικά να δημοσιεύει το Phantom Lady όπου σχεδιάστηκε από τον Matt Baker , έναν από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες του «καλού κοριτσιού». Ο Milton Caniff ξεκίνησε την παραγωγή του κόμικ Male Call το 1943 και ο Bill Ward βγήκε με τον Torchy το 1944 με σέξι ηρωίδες.  

Τα περιοδικά Pulp ήταν επίσης γνωστά για τη βία τους. Το The Shadow έφερε δύο όπλα για τη δολοφονία εγκληματιών και ο Batman κρατούσε επίσης ένα όπλο από το 1939 έως το 1944 πριν το παρατήσει. Τα κόμικς εγκλήματος και τρόμου ήταν δημοφιλή είδη στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950 με τίτλους όπως ο Lev Gleason Publications ' Crime Does Not Pays' , EC Comics ' Crime Suspenstories , Crypt of Terror , Tales From the Crypt και Vault of Horror όλοι απολαμβάνουν μια σύντομη ιστορία. ενδιαφέρον. Πιστεύεται ότι η EC είχε μια από τις σειρές με τις μεγαλύτερες πωλήσεις εκείνη την εποχή. Ο Χάρβεϊ Κούρτζμαν ήταν ένας από τους βασικούς συγγραφείς της EC και καλλιτέχνες όπως ο Γουόλι Γουντ ή ο Αλ Ουίλιαμσον άρχισαν να κάνουν έρευνα για κάθε νέα ιστορία πολύ πέρα ​​από ό,τι είχε δει στους τίτλους που είχαν δημοσιευτεί μέχρι εκείνη την εποχή. 

Τη δεκαετία του 1950, ο Irving Klaw δημοσίευσε μια σειρά από underground φετίχ και κομικς σκλαβιάς από καλλιτέχνες όπως ο Eric Stanton , ο John Willie και ο Gene Bilbrew . Αυτά δεν πέτυχαν ποτέ ευρεία δημοτικότητα, αλλά διατηρήθηκαν σε έντυπη μορφή για πολλά χρόνια, πουλήθηκαν μέσω του καταλόγου ταχυδρομικών παραγγελιών του Klaw στους ίδιους πελάτες που αγόρασαν τις φωτογραφίες του από την Bettie Page . Όχι αρκετά άσεμνο ώστε να δικαιολογείται δίωξη, ξεπέρασαν τα όρια της νομιμότητας αποφεύγοντας το πλήρες κατά μέτωπο γυμνό στις απεικονίσεις τους.