Ισως εκεινο το ξεχασμενο κλειδι να ειναι αυτο που θα γυρισει τη κλειδαρια ..το τελευταιο
Home » , » "Σεξ 13 μποφόρ"

"Σεξ 13 μποφόρ"

Written By Ανώνυμος on Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012 | 2:55 μ.μ.


ΠΡΟΣΟΧΗ: Σ' αυτήν την ανάρτηση πιθανόν να υπάρχουν κείμενα ή φωτογραφίες που μπορεί να σοκάρουν ή να προσβάλλουν κάποιους "ευαίσθητους" !
ΠΡΟΣΟΧΗ:  Θα υπάρξουν και "αποκαλυπτικές" φωτογραφίες γνωστών Star της εποχής από ταινίες, video ή τολμηρές φωτογραφήσεις τους
ΓΙΑ ΠΕΡΑΣΤΕ ! ΓΙΑ ΠΕΡΑΣΤΕ !!
Μια πρώτη ματιά



   Στην δεκαετία του '60 καθαρά "ερωτικές" ή "ρεαλιστικές" όπως χαρακτηρίζονταν, ελληνικές ταινίες, με αποκλειστικό θέμα και σκοπό δηλαδή την προβολή ..υπόνοιας σεξ-μην ξεχνάμε την λογοκρισία- ήταν λίγες, γιά πολύ ..περιορισμένο κοινό,


    
   σε λίγες αίθουσες, πχ Κοσμοπολίτ στην Ομόνοια, και η καλύτερη διαφήμιση που μπορούσαν να ελπίζουν ήταν η προσθήκη στο διαφημιστικό "Αυστηρώς Ακατάλληλον"
   
   Το 1966 ο Κώστας Καραγιάννης σκηνοθετεί την «Αμαρτωλή Αθήνα» με πρωταγωνιστές τον Άλκη Γιαννακά, την Ίλια Λιβυκού και τη Ζέτα Αποστόλου, ειδικευμένη σε σκηνές σεξ. 
   
   Η κάμερα ποντάρει στα κάλλη της Ζωής Λάσκαρη στη θρυλική πλέον « Στεφανία" του Γιάννη Δαλιανίδη(1966), στα ανάλογα προσόντα της Έλενας Ναθαναήλ στην «Ντάμα Σπαθί» του Γιώργου Σκαλενάκη, στο σώμα της Άννας Φόνσου στο «Πιο θερμή κι από τον ήλιο» του Όμηρου Ευστρατιάδη.
   


    Μέχρι και το '69 οι ταινίες χαρακτηρίζονταν «αυστηρώς ακατάλληλες», όπως άλλωστε είχε γίνει και με το «συρτάκι της αμαρτίας» (1966) του Γιώργου Παπακώστα με την Ελένη Προκοπίου και τον Γ. Μούτσιο.
  






   Οι ταινίες περιείχαν βέβαια αρκετά τολμηρές σκηνές, ανήκαν όμως στο λεγόμενο «οικογενειακό σεξ».
TRIVIA



** "Πιο Θερμή κι από τον Ήλιο" Άννα Φόνσου- Φαίδων Γεωργίτσης. Είχε και σκηνή στο Καραϊσκάκη (ο Μπάρκουλης-σύζυγός της-είναι ποδοσφαιρικός παράγοντας) με φαση από τον αγώνα Ολυμπιακού-Πιερικού 2-0, 1972, Υβ αμφότερα

   Η υπόθεση της ταινίας είναι "εμπνευσμένη» -κοινώς κλεμμένη από την "Ωραία της Ημέρας" του Μπονυουέλ! Σκηνοθέτης: Όμηρος Ευστρατιάδης
Δεκαετία 1970 (η «άγρια» δεκαετία) 
   




   Στη δεκαετία του 70 η κάμερα παύει να κρατάει απόσταση, δεν υπάρχουν ενδοιασμοί και ενώ ο εμπορικός κινηματογράφος πνέει τα λοίσθια, η κάμερα επικεντρώνεται στο κρεβάτι και μάλιστα, όπως πολύ δίκαια την χαρακτήρισαν, «κρατάει το ρόλο του γυναικολόγου».
    




  Η «Πρόκληση» του Ομηρου Ευστρατιάδη το 1971 στηρίζεται κυρίως στο σεξ και στις τολμηρές σκηνές σε τουριστικό πλαίσιο, ενώ στο ίδιο στυλ είναι και οι «Κυνηγημένοι εραστές» (1972) του ίδιου σκηνοθέτη, ταινία η οποία περιλαμβάνει και βιασμό.

   
  Η Γκιζέλα Ντάλι και η Δώρα Σιτζάνη καταγράφονται από τον φακό σε αρκετά τολμηρές σκηνές. Την ίδια χρονιά παρουσιάζεται και η ταινία του Π. Παρασχάκη με τίτλο: «Μπάρμπαρα, μια κολασμένη φύση».
 
  Γυρισμένη σε βουνοπλαγιές και λαγκάδια, δίνει μια νότα ρομαντισμού στη σεξουαλική σχέση ενός βοσκού και μιας νεαρής που τριγυρνά σαν αγριοκάτσικο.



  «Πουλημένες Παρθένες», 1972 του Γιώργου Νομικού, «Ανήλικες αμαρτωλές», 1972 του Απόστολου Τεγόπουλου και «Sex...13 μποφόρ» του Χριστόφορου Λάμπρου με πρωταγωνιστή τον Κώστα Γκουζγκούνη
TRIVIA


** Στην ταινία «Αστερισμός της Παρθένου» του Γιάννη Δαλιανίδη, η Ζωή Λάσκαρη πρωταγωνιστεί σε μία ιστορία που βασίζεται σε τρεις διαφορετικές μελοδραματικές αφηγήσεις μίας πόρνης στους πελάτες της. 
  Σιγά σιγά χάνεται όμως και η «τρέλα» για τις ταινίες αυτού του είδους. Ίσως μία από τις τελευταίες να ήταν η "Μικαέλα, ο γλυκός πειρασμός", 1974 του Ντίμη Δαδήρα με την Μιμή Ντενίση, η οποία εκτός από τον «πειρασμό» κρατούσε και το ρόλο της σεναριογράφου.
** "Σεξ 13 Μποφόρ". 1972. Σκηνοθεσία: Χρήστος Λιάμπος.
Κώστας Γκουσγκούνης, Τίνα Σπάθη, Τέλης Σταλόνε, Άντζελα Γιάννου, Μαρία Κώνστα, Χάρης Μπρουμέλ, Μαρία Δημητρίου, Νότης Πιτσιλός.
  Ονόματα άγνωστα στο ευρύ κοινό, αν εξαιρέσει κανείς το όνομα του «Σκύψε Ευλογημένη» Κώστα Γκουσγκούνη



Ο Κώστας Γκουσγκουνης, η Λίζα Λορέντσου, Λυκούργος Καλλέργης.  Οι παλαιότεροι έχουν την τύχη να θυμούνται τον χαλασμό, τον χαβαλέ, τις διαδηλώσεις και τα μποτιλιαρίσματα έξω από τους κινηματογράφους της εποχής όπου και όποτε προβαλλόταν ταινία του Γκουσγκούνη. 

 Να μην ξεχάσω να αναφέρω και τον Ελλήσποντο, στην Αγγελάκη της Θεσσαλονίκης που άναψαν κεριά (μέσα στην αίθουσα!) σε ταινία του Γκουσγκούνη, όπου σκοτωνόταν στο τέλος.
Μια δεύτερη ματιά
«Στις δικές μας αίθουσες οι «αισθησιακές ταινίες» απουσίαζαν εντελώς μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '70. «Η τσόντα ως συνώνυμο του πορνό είναι μία έκφραση των αρχών του '70», γράφει ο Δημήτρης Φύσσας στο βιβλίο του «Αυστηρώς ακατάλληλον, προγράμματα αθηναϊκών κινηματογράφων Sex» (εκδόσεις «Δελφίνι»).
  






  Και συνεχίζει: «Αρχικά σήμαινε πράγματι συμπλήρωση/ μάτισμα/ εμβολή, αφού ο μηχανικός προβολής παρενέβαλε δύο ή τρία λεπτά πορνό ταινίας μέσα σ' ένα συμβατικό φιλμ, που προβάλλονταν όμως σε αίθουσα όπου αδημονούσε ένα μυημένο κοινό».



   Οι διαρκώς αυξανόμενες τιμές των οικοπέδων στα αστικά κέντρα, η διάδοση αρχικά της τηλεόρασης και στη συνέχεια του βίντεο οδήγησαν δεκάδες αιθουσάρχες σε απόγνωση.
 
 Στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν, άρχισαν να διανθίζουν τις προβολές τους με σκηνές από αισθησιακές σκηνές.





  Η πελατεία ζητούσε περισσότερο σεξ και πολύ γρήγορα σταμάτησε η mainstream παραγωγή για να επικρατήσει πανηγυρικά το σκληρό πορνό



  Οι πρώτες εμβόλιμες σκηνές σεξ (γι' αυτό ονομάστηκαν και «τσόντες»), προβλήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '70, στην «Εύα», ένα λαϊκό σινεμά στην περιοχή του Αγίου Αρτεμίου, στο Παγκράτι."
Η ανοδος και η πτωση στην δεκαετία του '70



Η δεκαετία του 70 φαίνεται ανάγλυφα πιο κάτω. Μετά τα δυο πρώτα χρόνια ο εμπορικός κινηματογράφος υποχωρεί μπροστά στην πίεση του ανταγωνισμού της τηλεόρασης
  


  Τα ΟΧΙ και οι μάχες της Κρήτης γίνονται Άγνωστος Πόλεμος, τα σήριαλ όπως το Λούνα Παρκ εξαφανίζουν τις φαρσοκωμωδίες. Από το 1973 υπάρχουν, σχεδόν μόνα τα φιλμ: 



  ό,τι βγάζει ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος, ελάχιστες απόπειρες-συνήθως χωρίς οικονομική επιτυχία-του Παλαιού, και πορνό, που φθάνει μεταξύ 1973 και 1976 το μεγαλύτερο μέρος της πίτας στην παραγωγή, αλλά και στις εισπράξεις
Δημήτρης Ρηγόπουλος " Καθημερινή "
Συνθήματα



   "Λαέ, εμπρός, ναρθεί Γκουσγκουνισμός"
"Εδώ, εδώ, στο σινεμά αυτό, και σεις θα προσκυνήσετε τον φαλακρό θεό"
"Ψωμί, σαρδέλα, Εμμανουέλλα"

 

  Σε κάθε σκηνή καυγά "Αφήστε τα μίση, κι αρχίστε το ******" 
Σε κάθε σκηνή που εμφανιζόταν ποτό " Αφήστε το μεθύσι.. (και ιδέ πιο πάνω!)
  


  Σηκωνόταν κάποιος, ανέβαινε στην σκηνή (το έργο παιζόταν, πάντα!) και έλεγε "Θα κατεβάσω ψήφισμα" Νωπή η πολιτική ατμόσφαιρα των ημερών!

   Αρχιζε "Διαμαρτυρόμαστε ενάντια στις ξενόφερτες τσόντες τύπου Εμμανουέλλας, που δεν αναγνωρίζουν τον ρόλο του μπροστάρη στον Γκουσγκούνη και το ελληνικό ερωτικό κίνημα....Γι αυτό ζητάμε Πρώτο πορεία στο Τριανόν και κατάληψη της αίθουσας, δεύτερο....


  "Και" τελείωνε, εδώ μιμούμενος την φωνή του Ανδρέα "Και να φύγει η Εσπέρια από το ΝΑΤΟ!" Και σύμπαν το νοήμον κοινό μυριόστομα "Εξω η Εσπέρια- από το ΝΑ-ΤΟ"
 
   Αλλος σηκωνόταν κι άρχιζε "Ενα, δύο,τρία....37. 38, 39 " και μετά "σαράντα παλληκάρια από την Λει-από την Λειβαδιά" και δεκάδες αυθόρμητα άρχιζαν να χορεύουν γύρω-γύρω!


   Ακούστηκαν στην αίθουσα, κατά καιρούς σφυρίχτρες, ροκάνες, κορνέτες, κυμάτισαν σημαίες, δυό ποδοσφαιρικών ομάδων και δυo πολιτικών κομμάτων (ονόματα, ευνόητα, δεν θα αποκαλυφθούν)
Όταν έκλεισαν ανάλογο ...ναό τέχνης, στην Χαραυγή, ακουστηκε "Ενός λεπτού σιγή, γιά την Χαραυγή"! "Τιμή και δόξα, στην Χα-ραυ-γή" "Λευτεριά στ αδέρφια μας, στην Χα-ραυ-γή"

  Οπότε εμφανιζόταν λεσβιακή περίπτυξη, κλασσικό ήταν "Που ‘σαι Γκουσγκούνη, να δεις το ********!"



  Επειδή η σταρ του είδους Τίνα Σπάθη (η απάντηση στην ερώτηση του Χό-λες και δεν τόξερε!) ήταν διάσημη γιά την περίμετρο των ..μαστών της, 
  στην προβολή της επιτυχίας της "Μέλι το κορμί της" (μεταξύ Νονού και Πολίτη Καίην, κατά το Cahiers de Cinema!) ακούστηκε "Να ζεί, να ζεί, της Σπάθη το ****!"
  Εκεί ακούστηκε το πρώτον, γιά ηθοποιό Χ -τρισυλλαβο όνομα "ΧΧ=ΧΧ-ΧΧ μ******, σε βλέπουμε γιά πλάκα" πολύ πριν περάσει στα γήπεδα.



  Στον κινηματογράφο Ελλήσποντο (στην οδό Αγγελάκη, απέναντι από την ΔΕΘ. Προβάλλεται ο "Ανώμαλος" με τον Κώστα Γκουσγκούνη, ο οποίος μετά από βασανιστήρια στην Κατοχή έχει μείνει ..ανίκανος!

   Kοπιάζει και ιδρώνει, ανευ αποτελέσματος, και η γεμάτη αίθουσα (μετά των ορθίων, φυσικά) παρακολουθεί με σιωπηλό ..σεβασμό την ..προσπάθεια. Και σπάει την σιωπή μπάσα, ποιητική φωνή: "Δεν μπορεί ο αρχηγός, άνθρωπος είναι κι αυτός"!
Μια ακόμη ιστορική αναδρομή


 H σύγχρονη ιστορία της ελληνικής τσόντας, με την έννοια της οπτικοακουστικής και έντυπης «βιομηχανίας», ξεκινάει τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. 



  Οι Έλληνες ήρθαν σε επαφή με τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές ερωτικές ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, ως «τσόντα» (δηλαδή πρόσθετο) στο κανονικό πρόγραμμα κινηματογραφικών προβολών (εξ ου και η ονομασία),



  ενώ το ίδιο διάστημα άρχισε και στη χώρα μας η ανάπτυξη του σχετικού περιοδικού Τύπου: Ιταλικά, στην πλειονότητά τους, περιοδικά έρχονται σε κούτες με φιλμ στην Ελλάδα, μεταφράζονται πρόχειρα


  γίνεται η υποτυπώδης ένθεση των κειμένων, μοντάρονται στο χέρι και στέλνονται στο τυπογραφείο με κωμικούς τίτλους και έτσι, προχειροφτιαγμένα και κακοτυπωμένα, φτάνουν στα χέρια των αναγνωστών τους, προκαλώντας αναστάτωση.



  Λίγο αργότερα ξεκινάει (και) στην Ελλάδα μια μικρή, βιοτεχνικής μορφής και βραχύβια παραγωγή ελληνικών πορνοταινιών, η οποία στηρίχθηκε (τεχνικά κυρίως) σε ορισμένους ανθρώπους του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου
  άνθισε στους πέριξ της πλατείας Ομονοίας κινηματογράφους και άφησε πίσω της cult ταινίες, αξέχαστες ατάκες και ορισμένες θρυλικές πλέον μορφές πρωταγωνιστών.
   Από την εγχώρια παραγωγή θα αναδειχθούν cult ήρωες (Κώστας Γκουσγκούνης, Τέλης Σταλλόνε), η πρωταγωνίστρια Τίνα Σπάθη και δίπλα τους, αλλοδαπές στην πλειονότητά τους «ηθοποιοί» οι οποίες, κατά την ομολογία των ιστορικών παραγωγών και των σκηνοθετών, «αλιεύονταν» στην Πλάκα ή το Μοναστηράκι και έναντι μιας καλής για την εποχή αμοιβής, έπαιζαν σε ταινίες που, θεωρητικά, δεν θα εμφανίζονταν ποτέ στις χώρες τους.
   Τη δεκαετία του ‘80 η άνθιση του βιντεοκλάμπ οδήγησε σε έκρηξη της διακίνησης και κατανάλωσης εισαγόμενων πορνοταινιών
  Ακολούθησαν οι μαζικές εισαγωγές ξένων ανδρικών περιοδικών εξαίρετης πλέον τυπογραφικής και φωτογραφικής ποιότητας, αποκτήσαμε το δικό μας Playboy (και Penthouse και Hustler) και εκδόθηκαν τα πρώτα «σοβαρά» ελληνικά πορνοπεριοδικά, που εκτός από φωτογραφίες περιείχαν και αγγελίες γνωριμιών.
Crazy Greek blogger
Τα... καλύτερα
   Ταινίες μιας χαμένης αθωότητας ή κερδοσκοπικά προϊόντα; Οι ελληνικές ερωτικές ταινίες της 15ετίας 1966-1980 ανταποκρίνονται και στα δύο. 
  Οι περισσότερες απ’ αυτές ήταν αστυνομικά φιλμ ή κοινωνικά δράματα με κάποιες τολμηρές σκηνές
  Και ορισμένες διανεμήθηκαν εκτός Ελλάδας με σκληρές πορνογραφικές σκηνές, που είχαν προστεθεί εκ των υστέρων και στις οποίες δεν συμμετείχαν οι «επώνυμοι» πρωταγωνιστές τους. 
  Με γνώμονα τα παραπάνω, θεωρώ ότι έξι σημαντικές ερωτικές ελληνικές ταινίες είναι οι:



1. Ο βιασμός μιας παρθένας (1966). Μία ανεξάρτητη παραγωγή που λέει πολλά για τον ερωτικό κινηματογράφο, πριν καν το είδος δώσει επίσημα το παρόν. 



  Είχε διαφημιστεί ως «η πρώτη ελληνική ταινία σκάνδαλο», τέσσερις βραβευμένοι σκηνοθέτες (Νίκος Οικονόμου, Στέλιος Τζάκσον, Δημήτρης Μποντικούλης και Γιάννης Κοκκόλης) βρίσκονται πίσω από την κάμερα (κι ένας ακόμη, ο Γιώργος Εμιρζάς, κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο)



  το Μπολερό του Ραβέλ αποτελεί το βασικό μουσικό μοτίβο και το σενάριο είναι τόσο αφελές που ο θεατής αναρωτιέται: μα γίνονταν τέτοια πράγματα; ενώ είναι κοινό μυστικό ότι… πολλά γίνονταν εκείνη την εποχή στο ελληνικό Χόλιγουντ.
2. Βρώμικες κυρίες (1975). Ερωτικο-αστυνομικό δράμα, σε σενάριο του πρωταγωνιστή του Παύλου Λιάρου και σκηνοθεσία του Παύλου Παρασχάκη
  που πληρούσε όλα τα κριτήρια της κερδοσκοπικής ταινίας των μέσων του ’70, που εκμεταλλευόταν την υπαρκτή επιθυμία (και –γιατί όχι;– ανάγκη) μιας μερίδας θεατών να διασκεδάσουν,
  παρακολουθώντας μία ιστορία εγκλήματος, διαφθοράς και τιμωρίας, με αίσιον και ευτυχές τέλος όμως, διανθισμένη με κάποιες σκηνές σεξ.
3. Έξη διεστραμμένες ζητούν δολοφόνο (1976). Η Τίνα Σπάθη, η ελληνίδα «βασίλισσα του σεξ» της χρυσής εποχής του ερωτικού κινηματογράφου, σε μία από τις πιο όμορφες ταινίες του είδους,



   που συντονίζεται με την παράδοση της ιταλικής σχολής των gialli. Ο Παναγιώτης Κωνσταντίνου παρακολουθεί από κοντά τους χαρακτήρες του, καθώς ξεδιπλώνουν την άπληστη και λάγνα προσωπικότητά τους 
  κι αυτό οδηγεί σε μία ασυνήθιστα ηδονοβλεπτική καταγραφή της ιδιωτικής ζωής, που εξακολουθεί να είναι πολύ ερεθιστική.



4. Το κορίτσι και τ’ άλογο (1973). Αυτή η επανεγγραφή της κλασικής ιστορίας του Ιππόλυτου, που οφείλεται στη συνεργασία του Γιώργου Ζερβουλάκου (σενάριο) με τον Βαγγέλη Σερντάρη (σκηνοθεσία),
   θεωρείται η πιο καλλιτεχνική ερωτική ταινία της χρυσής δεκαετίας του ελληνικού ερωτικού σινεμά. 



  Με την Άννα Φόνσου να σπέρνει φωτιά στην ευαίσθητη περιοχή των ανδρών, είναι επίσης και η πρώτη ταινία στην οποία ενσωματώθηκαν σκληρές σκηνές για την οπτική τέρψη των θεατών του εξωτερικού.
5. Μέλι το κορμί της (1975). Φιλμική υπεράσπιση της γυναικείας ομοφυλοφιλίας, έστω κι αν ο λόγος της διέπεται από τη συντηρητική ηθική του ’70
  που δεν επιτρέπει στις δύο ηρωίδες να δουν τον έρωτά τους να ανθίζει, η ταινία του Ηλία Μυλωνάκου έχει ως πρωταγωνίστριες το σούπερ είδωλο Τίνα Σπάθη
  τη μελαχρινή με το φιλήδονο κορμί, και τη Μάγδα Μακρή, μία ακόμη σταρ των ερωτικών ταινιών της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου.
6. Sex... 13 μποφώρ! (1971). Το πιο διάσημο φιλμ του Κώστα Γκουσγκούνη, καλτ μορφής του ελληνικού σινεμά, έφερε χρήμα με το τσουβάλι στον παραγωγό του και ανέδειξε τον πρωταγωνιστή του σε σούπερ σταρ του ερωτικού σινεμά

 Αν και σχηματικό σεναριακά, έχει αρκετές κωμικές στιγμές και διαθέτει μία ακόμα εξαίρετη φυσιογνωμία: αυτή του 57χρονου Λυκούργου Καλλέργη, που ξανανιώνει κι αυτός χάρη στην παρουσία τριών τρυφερών υπάρξεων στον… φάρο του!
Ελληνικό πορνό 
  
  Πορνογραφία = μία αναπαράσταση που έχει ως βασική λειτουργία να ερεθίσει σεξουαλικά το κοινό και ως βασικό οπτικό περιεχόμενο σαφείς απεικονίσεις σεξουαλικού υλικού.



  Πορνό = μία ταινία που έχει και την παραπάνω λειτουργία και το παραπάνω οπτικό περιεχόμενο. Ανάλογα δε με τον τύπο αυτού του περιεχόμενου, κατατάσσεται σε σκληρό και μαλακό: 
 
 το πρώτο απεικονίζει σεξουαλικές πράξεις που συμβαίνουν πραγματικά μπροστά στην κάμερα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσίαση των εν δράσει γεννητικών οργάνων, μέσα από την επιλογή των κατάλληλων γωνιών λήψης και τη χρησιμοποίηση των κοντινών πλάνων,



   ενώ το δεύτερο απεικονίζει μιμήσεις των πράξεων αυτών, αποκλείοντας την ύπαρξη των γεννητικών οργάνων, και παρουσιάζουν απλώς γυμνά σώματα (γυναικεία κατ’ εξοχήν) σε διάφορες στάσεις ή περιπτύξεις. 


  Με αυτά ως γνώμονα, θεωρώ ότι έξι σημαντικά ελληνικά πορνό είναι:



1. Άγγελοι της διαστροφής (1983). Το μοναδικό πορνό του Χάρη Μπρούμελ που διασώζεται, υπογράφεται από τον Τόλη Τρίκκη. Σπονδυλωτό, όπως κι άλλα φιλμ του σκηνοθέτη του, έχει ως πρωταγωνιστή έναν υπερ-δραστήριο σεξουαλικά άνδρα
  που προσφέρει επί πληρωμή τις υπηρεσίες του σ’ έναν άλλον, σεξουαλικά ανενεργό, και πραγματεύεται ένα θέμα ταμπού: την ανδρική ομοφυλοφιλία.


2. Οι βλάχοι επιμένουν ελληνικά!.. (1984). Με την πρώτη του ταινία, ο Νάσος Σπύρης (μετέπειτα Berto) παραλλάσσει το «Ο επιμένων ελλη-νικά», για να υπογραμμίσει την ανδρική απαίτηση για σεξουαλική επαφή «ειδικού τύπου»



  Ουσιαστικά χωρίς υπόθεση, το φιλμ αναλώνεται στην καταγραφή των ερωτικών δραστηριοτήτων μιας κοινότητας βοσκών και βοσκοπούλων, μετατρέποντας τη μιζέρια της ελληνικής πορνοπαραγωγής σε στιλ.





  3. Διακοπές στην Ύδρα (1984). Ήλιος, σεξ και θάλασσα: ο Θανάσης Μιχαηλίδης προσφέρει αφειδώς, σε δώδεκα ερωτικές σκηνές, αυτά για τα οποία φημιζόταν η χώρα μας στο εξωτερικό. 
 
 Και ο Νότης Πιτσιλός, που αυτοπεριοριζόταν σε ρόλους ηδονοβλεψία, διατρέχοντας τους χώρους των συνευρέσεων και σχολιάζοντας με χιούμορ τα δρώμενα, παίρνει για πρώτη (και μοναδική) φορά μέρος σ’ αυτά.


4. Επιθυμία από πίσω (1991). Το μοναδικό σκληρό ελληνικό πορνό με στοιχεία του φανταστικού, αλλά και από τις ταινίες εκείνες που έχουν γυριστεί αποκλειστικά στο βίντεο και όλοι οι ηθοποιοί είναι ξένοι πορνοστάρ, κρυμμένοι κάτω από ελληνοπρεπή ψευδώνυμα




  Όπως ψευδώνυμος είναι και ο σκηνοθέτης του. Για τον λάτρη του έρωτα από την πίσω πόρτα είναι ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η ντόπια αγορά.



5. Ο ηδονοβλεψίας (1984). Γνωστό και με τον τίτλο Γκουσγκούνης, ο μεγάλος εραστής, είναι το μοναδικό σκληρό πορνό που γύρισε ο Κώστας Γκουσγκούνης



  ο υπ’ αριθμόν 1 σταρ των ελληνικών ερωτικών ταινιών της δεκαετίας του ’70, υπό τις οδηγίες του Χρήστου Μπόλια


  Υπέρ-φιλόδοξο φιλμ, που θέλει να συμπεριλάβει τα πάντα στην εικονογραφία του, από τον αυνανισμό μέχρι τον ομαδικό έρωτα, χωρίς να διαθέτει παρά ψήγματα πλοκής.



6. Το σπίτι της μαντάμ Αλόμα (1989). Δεύτερη απόπειρα της εκδιδόμενης τραβεστί Αλόμα να υποστηρίξει δια του βίντεο το επάγγελμά της, χωρίς να ξέρει τους κανόνες του μέσου
  Γυρισμένη εξ ολοκλήρου σ’ ένα ξενοδοχείο και τρομακτικά κακότεχνη, ακολουθεί τα πρότυπα των ξένων ταινιών του είδους της, οργανώνοντας την αφήγησή της στην επιθυμία του άνδρα να πάει με μία τραβεστί και στην ηδονοβλεπτική τάση της Αλόμα.
Δημήτρης Κολιοδήμος / 
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Ένα τελευταίο άρθρο
    Οι αιτίες της ανάπτυξης του κινηματογραφικού αυτού είδους, σύμφωνα με τον Β. Γεώργα, πρέπει να αναζητηθούν «στη μεγάλη σεξουαλική στέρηση των Ελλήνων τη δεκαετία του '60 και βέβαια στην άφιξη της χούντας. Ο Ελληνας ήταν καταπιεσμένος κι έκανε τον άντρα μόνο στο σπίτι του: ο ξυλοδαρμός γυναίκας την εποχή αυτή ήταν το πιο διαδεδομένο αδίκημα».
  Ηταν άλλωστε εποχή κρίσης και ο ερωτικός κινηματογράφος έδωσε μια λύση. Ο Ο. Ευστρατιάδης, που γύρισε 17 τέτοιες ταινίες, έφερε κάποτε στην Ελλάδα και τον Ούντο Κίερ, πρωταγωνιστή του Στάνλεϊ Κιούμπρικ στο «2001-Οδύσσεια του διαστήματος» που συμμετείχε στην «Πρόκληση» και στους «Ερωτομανείς» (1971).



  Στις ταινίες βέβαια αυτές, το γυμνό έχει τα όριά του. «Ερωτική πράξη ούτε κατά διάνοια», τονίζει ο Κλέων Ζαμίδης, δημοφιλής πρωταγωνιστής της εποχής. Γιατί όμως τότε κυκλοφόρησαν πολύ πιο αποκαλυπτικές «εκδοχές» των ίδιων ταινιών; 
  Ο Ο. Ευστρατιάδης υποστηρίζει ότι οι ξένοι που αγόραζαν αυτές τις ταινίες, «κολλούσαν τα γεννητικά όργανα μιας φερ' ειπείν Γερμανίδας στη δική μου πρωταγωνίστρια». Αλλοι όμως επισημαίνουν ότι το ντεκόρ, τα ρούχα, σε πολλές περιπτώσεις είναι τα ίδια...



   Σύμφωνα πάντα με το ντοκιμαντέρ, βασιλιάς του ελληνικού πορνό δεν είναι ο Γκουσγκούνης, αλλά ο Τέλης Σταλόνε, που σήμερα ασχολείται με ακίνητα. 



   Στο σκληρό πορνό της δεκαετίας του '80, όπου απεικονίζεται με λεπτομέρεια η σεξουαλική πράξη, δεν έπαιζαν επώνυμες ελληνίδες ηθοποιοί, αλλά «ανώνυμες» κοπέλες, συχνά τουρίστριες.
  Είναι η εποχή ταινιών όπως «Το παλαμάρι του βαρκάρη» και «Εμείς οι βλάχοι, όπως λάχει», με υπογραφές όπως Berto (από το Μπερτολούτσι!).
   Φυσικά το φτηνό εγχώριο πορνό, που είχε μεγάλη πέραση στην επαρχία και σε σινεμά κοντά σε στρατόπεδα, δεν είχε καμία τύχη έξω. Και όταν το '85 η βιντεοκασέτα πήρε τα πάνω της, έσβησε. 



   Μέχρι το 2007 που, όπως μας πληροφορεί ο Δ. Κολιοδήμος, άρχισαν να δραστηριοποιούνται δύο εταιρείες γυρίζοντας μέχρι σήμερα καμιά εικοσαριά ελληνικά πορνό που προσφέρονται μαζί με περιοδικό στα περίπτερα.
  Οι περισσότεροι συμφωνούν: το ερωτικό ελληνικό σινεμά σήμερα φαντάζει κωμικό και αφελές. «Είχαμε το πορνό που μας αξίζει», επισημαίνει ο Β. Γεώργας.
Ευάννα Βερνάρδου «Ελευθεροτυπια»
πηγη
Share this article :

1 σχόλιο :



Tι μας λετε!!!

Στη Πρωτη Γραμμη

 
Support : Κανένας | Σχεδιαστής Θέματος | Johny Template
Φωτεινό, διαυγές, με χρυσαφένιο χρώμα, άρωμα απαλό, μελένιο και φρουτώδες, αφήνει γλυκιά γεύση στον ουρανίσκο.
Από πότε? Από τις 3|Ιουνίου|2009. ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 19 - Χωρίς δικαιώματα και με καμμία επιφύλαξη
ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 19