TA ΠΡΩΙΜΑ ΧΡΟΝΙΑ

Έκθετη Στης νύχτας τη βάρκα Μ΄έσερναν Τα νερά προς μια στεριά. Στα σύννεφα ακούμπησα να φυλαχτώ απ΄τη βροχή, Σε αμμόλοφους απ΄την οργή του αέρα΄ Δεν βρήκα απάγκιο πουθενά - Μόνο στα θαύματα. Τράφηκα με του πάθους τους αγίνωτους καρπούς Και ήπια απ΄το νερό που φέρνει δίψα. Ξένη, βουβή μπροστά σε τόπους κλειστούς, Κρύωνα αυτά τα μαύρα χρόνια. Πατρίδα μου είπα την αγάπη. * MASCHA KALEKO