Το «Για το Τάσο και τους 19» δεν είναι απλώς ένα blog. Είναι ένα κολάζ.
Από εικόνες που δεν ζητούν άδεια, λέξεις που δεν φορούν φίλτρα, φαντασιώσεις που δεν εξηγούνται και πολιτικές που δεν χωράνε σε κουμπιά.
Τέχνη χωρίς manual. Γυμνά χωρίς ενοχές. Πάθη δοκιμασμένα, φθαρμένα, επαναλαμβανόμενα — και ακόμα ζωντανά.
Ο Τάσος;
Ίσως να είναι υπαρκτός. Ίσως όχι.
Ίσως να είναι αυτός που μένει όταν κατεβάζουμε τις άμυνες.
Ο εαυτός μας όταν νιώθουμε πιο cult απ’ όσο αντέχουμε να παραδεχτούμε.
Οι 19;
Είμαστε εμείς.
Είναι οι άλλοι.
Οι ghost friends "που δεν γράφουν πια" αλλά υπάρχουν.
Οι φωνές που κάνουμε shut down όταν πέφτει η νύχτα.
Η μουσική που παίζει στο κεφάλι μας χωρίς playlist.
Εδώ δεν θα βρεις έτοιμες απαντήσεις.
Δεν θα βρεις οδηγίες χρήσης, ούτε safe conclusions.
Θα βρεις όμως μνήμες, memes, μανίες.
Σκέψεις για τη φιλία, το σώμα, την τέχνη, την πολιτική και την παραίσθηση — όχι ως έννοιες, αλλά ως εμπειρίες.
Γυμνά χωρίς ενοχές και πάθη δοκιμασμένα, όχι για να σοκάρουν αλλά για να θυμίσουν ότι το σώμα και η επιθυμία δεν είναι ιδέες, είναι εμπειρίες που έζησαν, άντεξαν ,κατέβασαν ταχύτητες και επέστρεψαν πιο αληθινές με τα σημάδια τους σαν παράσημα.
Το «Για το Τάσο και τους 19» είναι ένας χώρος όπου το προσωπικό γίνεται συλλογικό,
όπου το ωραίο και το άβολο συνυπάρχουν,
και όπου το βλέμμα δεν απολογείται.
Αυτό το blog κινείται εκεί που τελειώνει η βιτρίνα και αρχίζει η πραγματική ζωή. Στη νύχτα της πόλης, στα σκοτεινά στενά, στις ώρες που οι ρόλοι χαλαρώνουν και οι άνθρωποι δείχνουν ποιοι είναι στ’ αλήθεια.
Εδώ ο ερωτισμός δεν είναι καθωσπρέπει, είναι ένστικτο, ένταση και έκφραση.
Ασχολούμαστε με την ερωτική τέχνη, τη φωτογραφία και το γυμνό όχι ως θέαμα, αλλά ως στάση. Από τις γυμνές εικόνες του 20ού αιώνα και τις pin-up φιγούρες μέχρι τη σύγχρονη αστική αισθητική, το σώμα παρουσιάζεται ως μέσο αντίδρασης, ελευθερίας και ταυτότητας.
Η ατμόσφαιρα εδώ είναι αλήτικη. Dark ιστορίες, video από τον δρόμο, δουλειά στο μεροκάματο, καβγάδες, ιδρώτας, φωνές, σιωπές. Τίποτα γυαλισμένο. Τίποτα ασφαλές. Μόνο εικόνες και στιγμές όπως είναι — ωμές και ανθρώπινες.
Το blog εξερευνά καθημερινές μορφές ελέγχου και αντίστασης που παίζονται στις σχέσεις και στους δρόμους. Χωρίς ηθικολογία. Χωρίς φίλτρα. Με στόχο την κατανόηση, όχι την πρόκληση για την πρόκληση.
Αν ψάχνεις:
- ερωτική τέχνη με χαρακτήρα
- vibes αστικής κουλτούρας
- ωμά video και αληθινές ιστορίες
- περιεχόμενο που δεν γυαλίζει την πραγματικότητα
τότε βρίσκεσαι στο σωστό μέρος.
Εδώ η περαντζάδα δεν είναι ρομαντική.
Είναι βρώμικη, έντονη και ζωντανή — όπως πρέπει.
Αν ψάχνεις βεβαιότητες, μάλλον δεν είναι εδώ.
Αν όμως αντέχεις την ασάφεια, τη σύγκρουση και την επιθυμία,
καλώς ήρθες.
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋