Αν το άκουγες σε καφενείο, θα έλεγες «υπερβολές». Αν το διάβαζες σε ξένο site, θα έλεγες «τι μπάχαλο είναι αυτοί;». Κι όμως, συμβαίνει. Και δεν είναι ούτε σπάνιο, ούτε τυχαίο.
Δότες σπέρματος που καταλήγουν να έχουν δεκάδες ή και εκατοντάδες βιολογικά παιδιά, μέσα από μια αγορά που μεγαλώνει αθόρυβα και βγάζει σοβαρό χρήμα. Το πρόβλημα δεν είναι η επιστήμη. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν κρατά το τιμόνι.
Τι σημαίνει «δότης σπέρματος με εκατοντάδες παιδιά»
Στην πράξη, όταν ένας άνδρας δίνει σπέρμα σε τράπεζα σπέρματος, το γενετικό του υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από πολλές κλινικές γονιμότητας. Μέχρι εδώ, τίποτα το περίεργο.
Το πρόβλημα ξεκινά όταν το ίδιο σπέρμα κυκλοφορεί διεθνώς, χωρίς πραγματικό έλεγχο και χωρίς σαφή εικόνα για το πόσα παιδιά έχουν γεννηθεί από το ίδιο γενετικό υλικό.
Πώς φτάσαμε εδώ
Σπέρμα χωρίς σύνορα, κράτος στον ύπνο
Ας τελειώνουμε με τα παραμύθια. Αυτό που γίνεται δεν είναι «σύγχρονη ιατρική». Είναι μπάχαλο με γραβάτα.
Το DNA πάει βόλτα σαν βαλίτσα Ryanair. Χώρες, κλινικές, αποθήκες, χαρτιά. Και στο τέλος κανείς δεν ξέρει πόσα παιδιά βγήκαν απ’ το ίδιο υλικό.
Η “δωρεά” που μυρίζει μπίζνα
Το λένε δωρεά για να κοιμόμαστε ήσυχοι. Αλλά όταν κάτι:
- μπαίνει σε κατάλογο,
- ταξιδεύει,
- επαναχρησιμοποιείται,
- και κάποιοι πληρώνονται γύρω-γύρω,
δεν είναι δωρεά. Είναι δουλειά. Και μάλιστα καλοστημένη.
Το κράτος σε ρόλο κομπάρσου
Το κράτος δεν είναι ανίδεο. Είναι απών. Παρόν μόνο στα χαρτιά.
Όλοι βλέπουν τι γίνεται, αλλά κανείς δεν θέλει να μπλέξει. Γιατί άμα σκαλίσεις, θα βρεις πράγματα που δεν βολεύουν.
Τα παιδιά πάντα τελευταία
Για το παιδί δεν μιλάει σχεδόν κανείς. Γιατί το παιδί δεν είναι πελάτης. Δεν φέρνει λεφτά.
Και κάπως έτσι, το πιο σοβαρό κομμάτι της ιστορίας γίνεται απλώς υποσημείωση.
Το τελικό ξεβράκωμα
Δεν μιλάμε για λάθος. Μιλάμε για συνειδητή ανοχή.
Για ένα σύστημα που είπε: «μη σκαλίζεις, δουλεύει».
Και τώρα τι;
Τίποτα. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Θα ήθελα ένα κυπελάκι για καλλιέργεια ούρων
Κάπως έτσι άρχιζαν όλα, στα χρόνια που ο Ανδρέας φορούσε ζιβάγκο.
Ποιος έριξε σπέρμα στη βιοδιασπώμενη;
Ένα ερώτημα που κανείς δεν θέλει να απαντήσει σοβαρά.
Πότε λιώνει το σπέρμα στο στομάχι και πόσο κάθεται το μπέικον;
Βιολογία, μύθοι και καφενειακή επιστήμη.
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋