Το Une semaine de bonté (Μια εβδομάδα καλοσύνης) είναι ένα graphic novel και ένα βιβλίο καλλιτέχνη που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1934. Περιλαμβάνει 182 εικόνες που δημιουργήθηκαν με κοπή και αναδιοργάνωση εικονογραφήσεων από βικτοριανές εγκυκλοπαίδειες και μυθιστορήματα.
Τα πρώτα βιβλία κολάζ του Ernst, Repétitions και Les malheurs des immortels χρονολογούνται από το 1922, τη χρονιά που ο καλλιτέχνης μετακόμισε στο Παρίσι. Δημιουργήθηκαν σε συνεργασία με τον ποιητή Paul Eluard.
Ο Ernst συνέχισε να δημιουργεί πολυάριθμους πίνακες ζωγραφικής με βάση το κολάζ και περισσότερα βιβλία κολάζ. Τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά πριν από το Une semaine de bonté ήταν το La femme 100 têtes (1929) και το Rêve d'une petite fille qui voulut entrer au carmel (1930).
Το Une semaine de bonté ολοκληρώθηκε το 1933 σε μόλις τρεις εβδομάδες, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Ιταλία. Εντοπίστηκαν μερικές από τις πηγές του Ernst: αυτές περιλαμβάνουν εικονογραφήσεις από ένα μυθιστόρημα του 1883 του Jules Mary, Les damnées de Paris , και πιθανώς έναν τόμο έργων του Gustave Doré Ernst που αγοράστηκε στο Μιλάνο.
Το ολοκληρωμένο μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1934 ως μια σειρά από πέντε φυλλάδια των 816 αντιτύπων το καθένα . Οι τέσσερις πρώτοι τόμοι που εκδόθηκαν κάλυπταν μια ημέρα ο καθένας, ενώ ο τελευταίος τόμος κάλυπτε τρεις: Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο. Κάθε μία από τις επτά ενότητες σχετίζεται με ένα στοιχείο και παρέχεται με ένα παράδειγμα του στοιχείου και ένα επίγραφο.
Μια σύγχρονη εκδοχή δημοσιεύτηκε το 1978 ως «Une Semaine de Bonté: Ένα σουρεαλιστικό μυθιστόρημα σε κολάζ» από τους Max Ernst και Stanley Appelbaum.
Ο Ernst συνέχισε να δημιουργεί πολυάριθμους πίνακες ζωγραφικής με βάση το κολάζ και περισσότερα βιβλία κολάζ. Τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά πριν από το Une semaine de bonté ήταν το La femme 100 têtes (1929) και το Rêve d'une petite fille qui voulut entrer au carmel (1930).
Το Une semaine de bonté ολοκληρώθηκε το 1933 σε μόλις τρεις εβδομάδες, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Ιταλία. Εντοπίστηκαν μερικές από τις πηγές του Ernst: αυτές περιλαμβάνουν εικονογραφήσεις από ένα μυθιστόρημα του 1883 του Jules Mary, Les damnées de Paris , και πιθανώς έναν τόμο έργων του Gustave Doré Ernst που αγοράστηκε στο Μιλάνο.
Το ολοκληρωμένο μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1934 ως μια σειρά από πέντε φυλλάδια των 816 αντιτύπων το καθένα . Οι τέσσερις πρώτοι τόμοι που εκδόθηκαν κάλυπταν μια ημέρα ο καθένας, ενώ ο τελευταίος τόμος κάλυπτε τρεις: Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο. Κάθε μία από τις επτά ενότητες σχετίζεται με ένα στοιχείο και παρέχεται με ένα παράδειγμα του στοιχείου και ένα επίγραφο.
Μια σύγχρονη εκδοχή δημοσιεύτηκε το 1978 ως «Une Semaine de Bonté: Ένα σουρεαλιστικό μυθιστόρημα σε κολάζ» από τους Max Ernst και Stanley Appelbaum.
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋