Εξπρεσιονισμός κ Σύγχρονη Τέχνη

 

Εξπρεσιονισμός-Γυναίκες Γυμνές στο μαρτύριο

Έγκον Σίλε

Το γερμανικό εξπρεσιονιστικό κίνημα παρουσίαζε επίσης πολλά γυμνά. Ο φίλος του Gustav Klimt, Egon Schiele ήταν ένας σημαντικός εξπρεσιονιστής ζωγράφος, ο πιο σκανδαλώδης των αρχών του 20ου αιώνα. Το έργο του χαρακτηρίζεται από μια έντονη σεξουαλικότητα, που συγκρούεται με τον κλασικισμό και τις αστικές συμβάσεις της εποχής.

Το πολύ μοναδικό στυλ του είναι αναγνωρίσιμο από τα στριμμένα σχήματα του σώματος και τις εκφραστικές γραμμές.

Γυναικείο γυμνό, Egon Schiele, 1910

Το 1910, ο Schiele άρχισε να πειραματίζεται με το γυμνό και απεικόνιζε αδυνατισμένες φιγούρες με άρρωστα χρώματα. Το Female Nude είναι ένα τέλειο παράδειγμα: μια γυμνή γυναίκα σε εξαρθρωμένη θέση, που παρουσιάζει ένα λεπτό σώμα που μοιάζει με πτώμα. Η μοναξιά του θέματος ενισχύεται από το απλό φόντο και το λευκό φωτοστέφανο που περιβάλλει το σώμα. Τα μισόκλειστα μάτια και το χέρι θυμίζουν σχεδόν νεκρική φιγούρα, θυμίζοντας τη σύνδεση του καλλιτέχνη μεταξύ σεξουαλικότητας και θανάτου. Αλλά αυτό το γυμνό του Schiele είναι ταυτόχρονα παντοδύναμο! Τα ατημέλητα μαλλιά και το διαπεραστικό βλέμμα, τα χρώματα της ώχρας και του κόκκινου και το φως που πηγάζει από αυτά καθιστούν αυτό το έργο μια δυνατή και υποβλητική σκηνή.

Τα γυμνά του Σίλε συνδέονται με την ψυχανάλυση, η οποία απογειωνόταν εκείνη την εποχή. Το γυμνό σώμα είναι το όχημα για την υπαρξιακή αγωνία του καλλιτέχνη. Τα θέματά του μεταφέρουν τη δυαδικότητα του σώματος, πηγή σεξουαλικών παρορμήσεων και σύμβολο θανάτου. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Σίλε περιγράφηκε ως πορνογράφος, ψυχοπαθής και ακόμη και δαίμονας λόγω των γυμνών του, που θεωρούνταν υπερβολικά σκανδαλώδεις…

 
Otto Dix

Άμεσος μάρτυρας της μεγάλης φρίκης του 20ου αιώνα, ο Ότο Ντιξ δεν έπαψε ποτέ να επικρίνει τη βία και τον παραλογισμό της εποχής του μέσω της ζωγραφικής του. Τον γοήτευαν η ασχήμια, το κακόγουστο, οι μακάβιες και γκροτέσκες καταστάσεις. Ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει βασανισμένες γυναίκες, χήρες πολέμου και ιερόδουλες.

Ημιγυμνη, Otto Dix

Στο Half-Naked , ο Otto Dix αιχμαλωτίζεται από το σώμα αυτής της γυναίκας, που προσπαθεί να κρύψει σεμνά το γυμνό της. Ένα αίσθημα ανησυχίας και αμηχανίας πηγάζει από αυτόν τον πίνακα. Μέσω αυτής της γυναίκας που προσπαθεί να κρύψει το σώμα της, το βαρύ στήθος της, το υπερβολικά φτιαγμένο πρόσωπό της και την άθλια έκφρασή της, ο Ότο Ντιξ προσπαθεί να μας δώσει μια αναπαράσταση του κόσμου του που είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, καθαρά άσχημο και φρικτό.

 Σύγχρονη Τέχνη: Το γυμνό σε όλες του τις μορφές
Τομ Βέσελμαν

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι καλλιτέχνες οικειοποιήθηκαν εκ νέου το γυμνό με πολύ εξατομικευμένο τρόπο. Ο Tom Wesselmann , ένας Αμερικανός καλλιτέχνης και σημαντική προσωπικότητα του κινήματος της Pop Art, δημιούργησε γυναικεία γυμνά χρησιμοποιώντας εικόνες αποκομμένες από περιοδικά και αντικείμενα που βρήκε. Προκλητικά και αποπροσωποποιημένα, τα έργα του έχουν γίνει αληθινά ερωτικά εικονίδια, εμβληματικά της δεκαετίας του 1960. Ο Wesselmann ήθελε τα γυμνά του να προκαλούν έντονες αντιδράσεις. Κάποτε είπε «το γυμνό, νομίζω, είναι ένας καλός τρόπος να είσαι επιθετικός, μεταφορικά μιλώντας. Θέλω να προκαλέσω έντονες και εκρηκτικές αντιδράσεις από τους τηλεθεατές. "
Great American Nude 7, Tom Wesselman, 1960


Hildegarde Handsaeme

Οι γυμνοί πίνακες της Hildegarde Handsaeme είναι αληθινές ωδές για τις γυναίκες. Το σώμα είναι ποιητικό και πολύχρωμο, παρόμοιο με αυτό που έκαναν οι κυβιστές στην εποχή τους. Το γυμνό είναι ειλικρινές, τα σχήματα γενναιόδωρα. Αυτά τα σώματα με λεπτά περιγράμματα, στα οποία κυριαρχούν οι καμπύλες, τονίζονται από τις επίπεδες περιοχές χρώματος που διακρίνονται γύρω από το κομμάτι. Η δουλειά της είναι πολύ προσωπική και δείχνει ότι η τέχνη και το γυμνό δεν έχουν όρια, είναι άπιαστα και δύσκολα εκφράζονται με λέξεις.
  

Γυναίκα την Άνοιξη, Hildegarde Handsaeme, 2014

Από τη Μοντέρνα περίοδο, η γυμνή ζωγραφική έχει ουσιαστικά θυμίσει το γυναικείο σώμα, μια κληρονομιά ζωγράφων (και μιας κοινωνίας!) που την έκαναν αντικείμενο ανδρικού πόθου. Ωστόσο, εκείνη την εποχή –και εδώ είναι το παράδοξο– το γυναικείο σώμα εκτιμήθηκε λιγότερο από το αντρικό του, πιο αθλητικό και μυώδες.

Αιώνια αναπαράσταση του Γυναικείου Γυμνού

Τέλος, η αναπαράσταση του γυναικείου σώματος στη δυτική ζωγραφική από τον Μεσαίωνα έφερε φήμη σε μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του κόσμου. Άλλοτε θρησκευόμενοι και ιεροί, άλλοτε ανεμπόδιστοι και Ελεύθεροι, οι καλλιτέχνες έχουν εκπροσωπήσει το γυναικείο γυμνό με χιλιάδες τρόπους. Ανάλογα με την περίοδο, το γυμνό μπορεί να συμβολίζει την αθωότητα ή την ταπείνωση της Εύας, την ομορφιά μιας αρχαίας θεότητας ή του Libertine του 18ου αιώνα.