Papadopetro2a

Ας μου επιτρέψετε μία έκφραση λίγο περίεργη

Ενώ συμφωνώ με τις διαφορετικές παρεμβάσεις τόσο του Αντώνη όσο και του Μάρκου συγχρόνως, επαναλαμβάνω για να τονίσω τη συμφωνία μου - συγχρόνως, διαφωνώ κάθετα, οριζόντια και πλάγια.
Για να γίνει κατανοητό το ταυτόχρονο της συμφωνίας και της διαφωνίας μου παρουσιάζω την εξής σκέψη-εικόνα την οποία θα έπρεπε να απευθύνουμε στην κοινωνία ΚΑΙ στους φοιτητές – νέους που δραστηριοποιούνται στο χώρο του Παπαδόπετρου και θα επανέλθω στη συνέχεια. Το κείμενο έχει κάποια στοιχεία ρητορικής υπερβολής αλλά η ουσία του είναι αυτή που πρέπει να υπερασπίσουμε προς την κοινωνία (= Χανιά, Φοιτητές, Πολυτεχνείο κλπ) αναλύοντας τόσο τα προγραμματικά μας στοιχεία όσο και καταθέτοντας συγκεκριμένες δράσεις και τρόπους ώστε η ανήσυχη νεολαία να βρει δημιουργικούς τρόπους παρέμβασης και άσκησης κοινωνικής αλληλεγγύης καθώς και πλαισίου και τρόπων διεκδικήσεων.



ΠΡΩΤΟΝ

Ότι γνώμη και να έχει κανείς για την κατάληψη Παπαδόπετρου, δεν μπορεί παρά να αγκαλιάσει και να υποστηρίξει πλήρως τις δραστηριότητες του ΕΛΑΚ που βρήκαν χώρο στέγασης εκεί με όλες τις αδυναμίες τους και επομένως και την παρουσία του Παπαδόπετρου παρά τη συκοφάντησή του τόσο από τους Γρυσπολάκηδες όσο και από τις πρακτικές αυτών που είχαν την ευθύνη διαχείρισης.

Πρόκειται για ανεκτίμητης σημασίας δραστηριότητα για το μέλλον των μορφών οργάνωσης των κοινωνικών δραστηριοτήτων και τη δημοκρατία ως πολιτική μορφή οργάνωσή τους.

Εμείς θα πρέπει να πούμε στη κοινωνία των Χανίων στην οποία απευθυνόμαστε:

Οι άνθρωποι που ήταν εκεί μέσα μπορεί να κάναν λάθη. Είτε γιατί ήταν κολλημένοι, είτε γιατί δεν είχαν τα μέσα είτε γιατί δεν βρήκαν τον τρόπο. Μπορεί οι ιδέες τους να μας φαίνονται τραβηγμένες (αλλά πότε οι ιδέες των νέων φαίνονται normal;) αλλά στο λίγο που μπορούσαν και τους δόθηκε η δυνατότητα προσπάθησαν να προσφέρουν ένα έργο ανεκτίμητης σημασίας για το μέλλον: την ανάπτυξη και διάδοση του ελεύθερου λογισμικού.

Δηλαδή την ανάπτυξη και διάδοση μία δημοκρατικής ιδέας που δεν έχει χώρους να πατήσει, δεν έχει τα λεφτά να πληρώνει δικηγόρους λομπίστες, διαφημιστές κλπ αλλά η οποία επίσης βρίσκεται οιονεί υπό διωγμό στα πλαίσια των εκστρατειών για τα πνευματικά δικαιώματα. (για να γίνουμε ακραίοι και μη-ακριβείς αλλά κατανοητοί: στα πλαίσια μίας εκστρατείας μετάλλαξης μας σε μία δημοκρατία Microsoft όπου δικαίωμα στο λόγο έχει όποιος έχει λεφτά να καταθέτει αγωγές και λεφτά να πληρώνει λομπίστες στην ΕΕ για να κατοχυρώσει μονοπώλια πνευματικής ιδιοκτησίας υπέρ του, είτε αφορούν φάρμακα, είτε στοιχεία της βιοποικιλότητας, είτε επιστημονικές τεχνικές γνώσεις)

Τι θα έπρεπε να ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ αντι γι’ αυτά που συμβαίνουν:

α) Θα έπρεπε η διοίκηση του Πολυτεχνείου να αγκαλιάσει τη δραστηριότητά τους. Να τους παρέχει τα μέσα όταν εγγράφως της τα ζητήσανε και αρνήθηκε. Ακόμη περισσότερο θα έπρεπε να πάει να τους βρει πρώτη αυτή, να τους πει ότι η ελευθερία της έρευνας, η ποιότητα της δημοκρατίας εξαρτώνται από τη δραστηριότητά τους. Να τους πάρει, να πάει στη πόλη να βρει το δήμαρχο και του ΕΒΕδες και να τους πεί ότι το Πολυτεχνείο αναλαμβάνει να υποστηρίξει με ελεύθερο λογισμικό τους επαγγελματίες των Χανίων, τους μαθητές και όποιον χρειάζεται να μην πληρώνει ένα κλειστό λογισμικό σε κάποιες εταιρείες για να κάνει τη δουλειά του. Να αναζητήσει σχήματα χρηματοδότησης για την υποστήριξη μίας πόλης ελεύθερης από το Micrososft και το κλειστό λογισμικό (στυλ κρατιδίων Γερμανίας που στήνουν τη διοίκηση πάνω σε λογισμικό ανοιχτού κώδικα). Θα έπρεπε να τους δώσει λόγο για να καταγγέλλει μαζί τους της συμφωνία Αλογοσκούφη με τη Microsoft, όροι της οποίας ακόμη δεν έχουν κατατεθεί στη Βουλή. Θα έπρεπε να υποστηρίξει σχήματα χρηματοδότησης πτυχιούχων softwεραδων οι οποίοι θα αναπτύσσουν εφαρμογές κατάλληλες σε ανοικτό λογισμικό κλπ

Αν επομένως η υπάρχουσα διοίκηση ενδιαφερόταν για την ουσία του ασύλου, δηλαδή την ελεύθερη κίνηση ιδεών, ενδιαφερόταν για το διαφωτιστικό της ρόλο και είχε μορφές αλληλεγγύης στην πόλη, θα υποστήριζε αυτή την πρωτοβουλία τη στιγμή που η ιδέα αυτή αντιμετωπίζει πανευρωπαϊκά διώξεις από τα λόμπι των εταιρειών (μάλιστα είχαμε φτάσει μέχρι σημείου να πετύχει από την Commission απαγόρευση στοιχείων του ελευθέρου λογισμικού επειδή δήθεν παραβιάζουν πατέντες που αποτράπηκε στο παραπέντε). Εδώ φαίνεται και κρίνεται κάθε μορφής ασύλου και κάθε μορφής διαφωτιστικός ρόλος του συστήματος παιδείας.

β) Θα έπρεπε οι δικοί μας ΕΒΕδες, ενθυμούμενος την σύσκεψη που κάναμε πρίν λίγες ημέρες να πάνε να τους βρούνε και να προσπαθήσουν να οργανώσουν μία καμπάνια για να μειώσουν κόστη σε κλειστό λογισμικό και υποστήριξη κλειστού λογισμικού. Να προτείνουν αυτοί να ονομαστούν τα Χανιά πόλη απαλλαγμένη από το κλειστό λογισμικό και να το διαφημίζουν στα τουριστικά πρακτορεία. Να προτείνουν αυτοί να συναντηθούν δημιουργικές κινήσεις της πόλης ώστε να έρθει σε επαφή η φοιτώσα νεολαία με την κοινωνία της πόλης εκτός των καφετεριών και των ποτάδικων.

γ) Θα έπρεπε να πάει να τους βρει ο Δήμος, μαζί με τη διοίκηση του Πολυτεχνείου και να συζητήσουν τι χρειάζεται για να αναπτυχθούν αυτές οι δραστηριότητες και να γίνουν γνωστές, πλατειά στην κοινωνία, κάνοντας το κτήριο Παπαδόπετρου κέντρο διακίνησης εναλλακτικών ιδεών και παρέχοντας τα μέσα για να μπορεί να λειτουργεί ως τέτοιο. Να συζητήσουν ένα σχήμα αυτοδιοίκησης και αυτοοργάνωσης των εκδηλώσεων που θα λαμβάνουν χώρα στου Παπαδόπετρου ώστε να μπορούν διάφορες συλλογικότητες της πόλης να το χρησιμοποιήσουν.

ΔΗΛΑΔΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ μία τέτοια πρόταση μπορεί να γίνει αντί να κατηγορούμε άλλους ότι δεν το έκαναν και να μένουμε σε ένα στείρο καταλογισμό ευθυνών χωρίς να προτείνουμε διεξόδους που έχουν σχέση με τις προγραμματικές μας θέσεις.

δ)…



ΔΕΝ θα έπρεπε:

Δεν θα έπρεπε να περιμένουμε να έρθουν να μας βρούνε αυτοί. Δηλαδή νέοι άνθρωποι, χωρίς εμπειρίες για το πώς οργανώνεται η κοινωνική ζωή, χωρίς χρήματα, χωρίς πόρους και επιπρόσθετα με μία αίσθηση αποκλεισμού που δημιουργεί το πολύ απλό γεγονός ότι παρόλο που έχουν κάτι να πούνε σημαντικό η πόλη, η επίσημη κοινωνία, οι φορείς οργάνωσης της δημόσιας ζωής της πόλης, τα κόμματα αγρόν αγοράζουν. Και από επάνω να βγαίνουμε και να τους λέμε μη φωνάζετε πολύ.



ΔΕΥΤΕΡΟΝ

ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΑΜΓΑΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ. Και αυτό είναι το άσυλο που υπερασπιζόμαστε: ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα πανεπιστήμια. Τα ΕΛΑΚ αυτό κάνανε στο Παπαδόπετρο δίνοντας ένα φωτεινό παράδειγμα συμμετοχής στην υπεράσπιση της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ διακίνησης ιδεών σε μία μάχη ενάντια σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα εμπορευματοποίησης πλήθους γνωστικών και τεχνικών τομέων που θα καθορίσει πολλά πράγματα στον αιώνα που ζούμε. Σε ένα διαφωτιστικό κίνημα να μάθει η κοινωνία ότι υπάρχουν και άλλες μορφές οργάνωσης της παραγωγής πέραν από τις trademark κλειστού λογισμικού. Ευτυχώς, επειδή εδώ στην Ελλάδα δεν πρόκειται να συναντηθούμε εμείς με τέτοια κινήματα (επειδή δεν θέλουμε μάλλον να τα δούμε αλλά περιμένουμε να μας χτυπήσουν τη πόρτα), υπάρχουν οι ΗΠΑ, η Γερμανία και το ΠΑΣΟΚ που μάλλον θα τα βρει πριν από εμάς



Όχι και τόσο σκόρπιες σκέψεις

1) Το πόσο άσχετος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτή τη συζήτηση, η οποία παρόλα αυτά βρίσκει χώρο στα έντυπά μας, φαίνεται και από το γεγονός ότι παρόλο που υπάρχει υπαρκτό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο για το ελεύθερο λογισμικό, παρόλο που πρόκειται για μία από τις μεγάλες μάχες εναντίον του νεοφιλελευθερισμού τα τελευταία χρόνια που θα καθορίσουν καταστάσεις δεκαετιών, στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αράδα - παρόλο που λέμε ότι είμαστε υπέρ της προστασίας των δημόσιων αγαθών και κατά της εμπορευματοποίησής τους και μάλιστα σε ένα ζήτημα που αποτελεί από τα κορυφαία διακυβεύματα σήμερα από επίπεδο εταιρειών μέχρι επίπεδο ΠΟΕ, ΕΕ κλπ.

Μάλιστα όταν εμφανίζονται κάποιοι που προσπαθούνε πρακτικά, προσφέροντα έργο στη κοινωνία, ανιδιοτελώς και δίνοντας χρόνο για να αναπτύξουν, να διαδώσουν και να υποστηρίξουν το ελεύθερο λογισμικό αντί να πάμε να τους βρούμε για παράδειγμα και να τους πούμε βοηθήστε μας για να τους δώσουμε και μία άλλη διάσταση δραστηριότητας περιμένουμε να έρθουν να μας βρούνε αυτοί.

Αλλά αυτοί δεν είναι παιδαγωγική στάση της Αριστεράς απέναντι στα κινήματα να περιμένει να της χτυπήσουν τη πόρτα.

ΤΕΛΙΚΑ, εν κατακλείδι αλλά όχι ασήμαντο

2) Τέλος γιατί μακρυγόρησα. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω την αδυναμία μας να μετασχηματίσουμε μία σύγκρουση σε ένα τόπο απεύθυνσης των προγραμματικών μας θέσεων στην κοινωνία και ταυτόχρονα ανάδειξης των ’καλών’ πρωτοβουλιών της νέας γενιάς και καταδίκης της αυταρχικής στάσης της πρυτανείας.

Το να σκεφτόμαστε πώς θα διαχωριστούμε (Αντώνης) ή θα καταγγείλουμε (Μάρκος) νομίζω ότι δεν είναι παρά πλευρές του προηγούμενου κειμένου. Διαφορετικά λέγοντας το ίδιο, αντί να αναζητάμε το διαχωρισμό ή την καταγγελία θα πρέπει να αναζητάμε πώς μπορούμε θετικά για τις προγραμματικές μας θέσεις, θα επιχειρήσουμε να μετασχηματίσουμε μία σύγκρουση που τώρα ξεκινάει και από ότι φαίνεται θα έχει συνέχεια, ώστε να πάρει διαστάσεις που να παράγουν θετικά αποτελέσματα. Να αρθούμε πάνω από τα διλήμματα του περασμένου Δεκέμβρη υπερασπιζόμενοι τη νεολαία αλλά ταυτόχρονα προτάσσοντας πρωτοβουλίες και στόχους που να δίνουν ευρύτερο ριζοσπαστικό νόημα στις κινήσεις της. Ουρά κανενός αλλά βάζοντας ΕΜΕΙΣ τα ΘΕΜΑΤΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ γιατί ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ δεν γίνεσαι ουρά. Τα θέματα συζήτησης μέχρι στιγμής τα έχουν θέσει άλλοι. Το να τοποθετηθούμε υπέρ, κατά, με ολίγη, για αυτά τα θέματα μας κάνει ουρά θέμε δε θέμε. Ακόμη και η παραίτηση του Γρυσπολλάκη δεν είναι κυρίως δικό μας θέμα, θέμα που θέσαμ εΕΜΕΙΣ. Τρία θέματα πρέπει να θέσουμε:

τις καινοτόμες και ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες ομάδων που δεν βρίσουν βήμα στην κοινωνία και η επίσημη κοινωνία του αγνοεί αν δεν τους πολεμάει (ΕΛΑΚ στο Παπαδόπετρο για να μπορεί να απευθυνθεί στην κοινωνία των Χανιών γιατί από τα Κουνουπιδιανά καμία σχέση)

ελεύθεροι, δημόσιοι χώροι με σχήματα αυτοδίοικησης και αυτοοργάνωσης που θα είναι ζωντανά και όχι μουσεία νεκρά

τέλος, το τρίτο, να υπερασπίσουμε το άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών αναδεικνύοντας τα φληναφλήματα τύπου Γρυσπολάκη ότι έχουμε δημοκρατία και άρα δεν χρειαζόμαστε το άσυλο: η απάντηση είναι εδώ, στο Παπαδόπετρο. Για πολλές ιδέες χρειάζονται ελεύθεροι χώροι για να αναπτυχθούν γιατί η δημοκρατία μας δεν τους δίνει χώρο αν δεν έχουν λεφτά και δικηγόρους στα λόμπι των κέντρων εξουσίας

Μίλησα μόνο για το ΕΛΑΚ και το ελεύθερο λογισμικό, γιατί είναι κεντρικής σημασίας ζήτημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποτιμήσουμε ούτε την ύπαρξη άλλων δράσεων στο Παπαδόπετρου ούτε την ανυπαρξία τους όπως περιγράφει ο Μάρκος και ο Αντώνης. Αλλά δεν πρέπει να μείνουμε σε μία αρνητική στάση. Να βάλουμε άλλη ατζέντα, πάνω στις προγραμματικές μας θέσεις, από το συνήθη κλεφτοπόλεμο δυνάμεων καταστολής και τμημάτων νεολαίας που εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια, δίνοντας ένα θετικό περιεχόμενο στις κινήσεις των νέων.







3 ΥΓ

Το καινούργιο δεν έρχεται με φανφάρες και παρελάσεις, απαστράπτον και φορώντας ταμπέλλα ότι είναι όντως το καινούργιο.

Το καινούργιο έρχεται αδύναμο, καθόλου σίγουρο για τον εαυτό του, με λάθη, πολλές φορές πάνω σε ανθρώπους που κουβαλάνε τα βαρίδια του παρελθόντος.

Το καινούργιο πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια για να μας εμφανιστεί. Ποτέ δεν θα πεί: είμαι εδώ.

Spiros Lapatsiora
"Διαβάστε περισσότερα".