Όταν τα ανέκδοτα γίνονται εικόνες με την ΑΙ

Χιούμορ σε ψηφιακή μορφή: Η ΑΙ «ζωγραφίζει» τα ανέκδοτα

Το γέλιο αλλιώς: Όταν η τεχνητή νοημοσύνη παρερμηνεύει τα αστεία μας

Ανέκδοτα σε εικόνες: Τι καταλαβαίνει η τεχνητή νοημοσύνη από το χιούμορ;

Η γλώσσα είναι από τη φύση της ζωντανή και παιχνιδιάρα. Ένα ανέκδοτο μπορεί να βασίζεται σε μια μικρή παρανόηση, σε μια αστεία υπερβολή ή σε έναν γλωσσικό ιδιωματισμό που αποκτά δεύτερη σημασία. Όταν όμως μπαίνει στη μέση η τεχνητή νοημοσύνη, η οποία προσπαθεί να μετατρέψει αυτό το λεκτικό παιχνίδι σε εικόνα, τα πράγματα αλλάζουν. Η πιστότητα της απεικόνισης δεν είναι δεδομένη, γιατί η μηχανή δεν κατανοεί το χιούμορ με τον ίδιο τρόπο που το αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος. Αντί να «γελάσει», η ΑΙ επιχειρεί να «ζωγραφίσει» κυριολεκτικά το αστείο.

Η πιστότητα των εικόνων που παράγονται από την ΑΙ είναι εντυπωσιακή όταν μιλάμε για ρεαλιστικά στοιχεία: πρόσωπα, τοπία, αντικείμενα. Οι λεπτομέρειες φτάνουν συχνά σε επίπεδο φωτογραφίας. Παρ’ όλα αυτά, όταν το ζητούμενο είναι η πιστότητα στο πνεύμα ενός αστείου, εκεί συναντάμε δυσκολίες. Το «γέλιο» ενός ανέκδοτου δεν αποδίδεται εύκολα, γιατί απαιτεί κατανόηση συμφραζομένων, κοινωνικών αναφορών και λεκτικών παιχνιδιών. Έτσι, η πιστότητα περιορίζεται στην εικόνα, αλλά όχι στην κωμική ατμόσφαιρα.

Η έκφραση στην εικόνα είναι άλλο ένα κομμάτι που αξίζει προσοχής. Οι αλγόριθμοι παράγουν συχνά πρόσωπα με έντονες γκριμάτσες, μάτια που γουρλώνουν ή στόματα που ανοίγουν υπερβολικά, θυμίζοντας γελοιογραφίες. Αυτή η υπερβολή μπορεί να δώσει δύναμη στο χιούμορ, γιατί το κάνει πιο οπτικά «τρανταχτό». Όμως πολλές φορές ξεφεύγει σε σημείο που η εικόνα γίνεται αλλόκοτη ή και ανατριχιαστική, κάτι που μειώνει το κωμικό αποτέλεσμα.

Αν επιχειρούσαμε να μετρήσουμε την επιτυχία απόδοσης με ποσοστά, θα λέγαμε πως περίπου το 60–70% των εικόνων καταφέρνουν να μεταφέρουν έστω και μερικώς το ανέκδοτο. Το υπόλοιπο 30–40% χάνεται σε λάθος ερμηνείες, ασύνδετα στοιχεία ή σε μια κυριολεκτική αποτύπωση που δεν βγάζει γέλιο. Για παράδειγμα, ένα αστείο που βασίζεται στη φράση «έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά» μπορεί να αποδοθεί ως μια κυριολεκτική εικόνα όπου ένας άνθρωπος χτυπάει το πρόσωπό του σε ένα γραφείο. Είναι κωμικό μεν, αλλά με άλλο τρόπο από εκείνον που είχε στο μυαλό του ο αφηγητής.

Οι ιδιωματισμοί αποτελούν πραγματική πρόκληση. Κάθε γλώσσα κρύβει μέσα της φράσεις που δεν μεταφράζονται κυριολεκτικά. Όταν η ΑΙ καλείται να τους απεικονίσει, το αποτέλεσμα είναι συχνά σουρεαλιστικό. Έτσι, «έβαλε τα γυαλιά» σε κάποιον, μπορεί να αποδοθεί ως μια εικόνα όπου ένας άνθρωπος φοράει γυαλιά σε έναν άλλο. Η έλλειψη κατανόησης του υπονοούμενου καταστρέφει την ουσία του αστείου, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί μια νέα μορφή χιούμορ, που προκύπτει από την ίδια την παρεξήγηση.

Ένα άλλο ζήτημα είναι η ανορθογραφία και το κείμενο μέσα στις εικόνες. Η ΑΙ δυσκολεύεται ακόμα να αποδώσει σωστά λέξεις, ιδιαίτερα σε γλώσσες με πολυτονικά στοιχεία, τονισμούς ή διαφορετικά αλφάβητα όπως τα ελληνικά. Έτσι, οι λεζάντες στις εικόνες βγαίνουν συχνά μπερδεμένες, με παραλλαγμένες λέξεις ή γράμματα που δεν ανήκουν στο αλφάβητο. Αν και αυτό φαινομενικά είναι «λάθος», στην πράξη προσθέτει μια απρόβλεπτη κωμικότητα: γελάς όχι μόνο με το ανέκδοτο αλλά και με την αποτυχημένη λεζάντα.

Το φαινόμενο αποδεικνύει κάτι σημαντικό: το χιούμορ είναι βαθιά ανθρώπινο. Όσο κι αν προοδεύσει η τεχνητή νοημοσύνη, θα χρειάζεται πάντα ανθρώπινη ματιά για να καταλάβει το παιχνίδι των λέξεων, τα πολιτισμικά συμφραζόμενα και την ειρωνεία. Οι εικόνες της ΑΙ είναι εντυπωσιακές, αλλά στην πραγματικότητα δημιουργούν ένα νέο είδος αστείου: δεν γελάς απαραίτητα με το ίδιο το ανέκδοτο, αλλά με το πώς το «παρεξήγησε» η μηχανή.

Παράλληλα, υπάρχει και μια πιο καλλιτεχνική διάσταση. Πολλοί δημιουργοί αρχίζουν να χρησιμοποιούν αυτές τις «λανθασμένες» απεικονίσεις ως μορφή οπτικής ποίησης. Τα αστεία που γίνονται εικόνες από την ΑΙ μοιάζουν με έργα σουρεαλισμού: θυμίζουν Νταλί, μόνο που πίσω τους δεν υπάρχει η συνειδητή πρόθεση ενός καλλιτέχνη, αλλά ο αλγόριθμος που παρερμήνευσε μια φράση. Αυτό, από μόνο του, ανοίγει δρόμους για μια νέα αισθητική του χιούμορ.

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, επίσης, το ζήτημα της κατανόησης πολιτισμικών διαφορών. Ένα ανέκδοτο που για έναν Έλληνα είναι αυτονόητο, για έναν Άγγλο μπορεί να είναι ακατανόητο – και το ίδιο ισχύει για την ΑΙ. Η τεχνητή νοημοσύνη λειτουργεί με βάση δεδομένα και πιθανότητες, όχι με βάση εμπειρίες και βιώματα. Γι’ αυτό, συχνά το αστείο χάνεται στη μετάφραση. Η εικόνα μπορεί να βγει όμορφη, αλλά δεν μεταφέρει τον ίδιο «παλμό» που έχει το ανέκδοτο όταν το αφηγείται ένας άνθρωπος.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον σημείο είναι πως η ΑΙ συχνά «ανακαλύπτει» χιούμορ που δεν υπήρχε καν στο αρχικό ανέκδοτο. Μέσα από τις παρεξηγήσεις, τις ασύνδετες εικόνες και τις ανορθογραφίες, δημιουργείται ένα δεύτερο επίπεδο γέλιου. Σαν να προστίθεται ένα μετα-αστείο: δεν γελάμε μόνο με το αστείο, αλλά και με το πώς το «κατάλαβε» η μηχανή. Αυτή η διπλή κωμικότητα είναι κάτι νέο, που δεν υπήρχε πριν στην τέχνη της γελοιογραφίας ή της εικονογράφησης.

Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να λένε ανέκδοτα, να παίζουν με τις λέξεις και να δημιουργούν χιούμορ. Η ΑΙ θα συνεχίσει να τα αποδίδει με τον δικό της περίεργο, συχνά αδέξιο τρόπο. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι η τέλεια μετάφραση του γέλιου σε εικόνα, αλλά μια καινούρια μορφή τέχνης που συνδυάζει το ανθρώπινο πνεύμα με τη μηχανική παρερμηνεία.

Τελικά, όταν τα ανέκδοτα γίνονται εικόνες με την ΑΙ, το γέλιο προκύπτει από κάτι απλό αλλά βαθύ: τη συνειδητοποίηση ότι η μηχανή δεν μπορεί να «νιώσει» το χιούμορ όπως εμείς. Και ίσως αυτό να είναι το πιο αστείο απ’ όλα.

" F o l l o w   U s "  :      

#AI#BLACK&WHITE#DIGITAL#DRAWING#EROTICHUMOR#FUMETTI#ILLUSTRATION#PARODY#PORNART#PRINTS#SCULPTURES#VINTAGE#ΘΕΜΑΤΙΚΑ#ΠΙΝΑΚΕΣ#ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΙ#ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ#ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ#ΧΑΡΑΚΤΕΣ
Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.