Το Παγάκι" — Μια πικάντικη ιστορία δροσιάς
Ήταν ένα απόγευμα που μύριζε ιδρώτα και ανυπομονησία. Ο ήλιος έκαιγε ανελέητα πάνω από την αυλή όπου πίναμε κρασί με τη φίλη μου, τη Μίκα.
Κάποια στιγμή, εκεί που γελούσαμε με κάτι εντελώς ανόητο, η Μίκα. βούτηξε ένα παγάκι από το ποτήρι της και μου είπε πονηρά:
— «Καίγεσαι, μωρό μου. Θες λίγη… ανακούφιση;»
Δεν περίμενε απάντηση. Πριν καν πω λέξη, ένιωσα το παγάκι να γλιστράει μέσα στο μπούστο μου, ακριβώς ανάμεσα στα στήθη μου, παγωμένο και τολμηρό. Το δέρμα μου ρίγησε αμέσως και όχι μόνο από το κρύο. Το γέλιο μου έσβησε σε έναν αναστεναγμό.
Με κοίταζε με εκείνο το βλέμμα της – μισό αστείο, μισό φωτιά. Πλησίασε και με τα δάχτυλά της έσπρωξε το παγάκι λίγο πιο χαμηλά, αφήνοντάς το να κυλήσει αργά ανάμεσα από το στητό στήθος μου. Το ένιωσα να γλιστράει, να λιώνει, να με τρελαίνει. Ένας παγωμένος ίχνος ακολούθησε την πορεία του, σαν δροσερό φιλί.
— «Θες άλλο ένα;» με ρώτησε, κρατώντας ήδη το επόμενο παγάκι στα δάχτυλά της.
Δεν απάντησα.
Απλώς της γύρισα την πλάτη, σήκωσα τα μαλλιά μου ψηλά και της είπα:
— «Βάλε το, αν τολμάς... πιο χαμηλά αυτή τη φορά.»
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋