Η Τζοκόντα που δεν ήθελε να βλέπει… και προτίμησε μια μπανάνα
Η Τζοκόντα με Δεμένα Μάτια και Μια Μπανάνα
Η Απλή Τζοκόντα και τα Πολύπλοκα Συμπεράσματα
Η Μόνα Λίζα γύρισε. Και είναι πολύ διαφορετική. Δεν κοιτάζει πια με εκείνο το διαπεραστικό βλέμμα. Τώρα φοράει κορδέλα στα μάτια. Γιατί; Γιατί έτσι. Μπορεί να βαρέθηκε να μας κοιτάζει τόσους αιώνες, μπορεί απλά να είδε αρκετά.
Α, και κρατάει μπανάνα. Ναι, μπανάνα.
Όχι, δεν είναι κάποιο υπαρξιακό σύμβολο του Ντα Βίντσι. Δεν είναι αλληγορία της πτώσης του ανθρώπου, ούτε σχόλιο πάνω στον καπιταλισμό. Είναι μπανάνα. Ώριμη, ελαφρώς γερασμένη, με εκείνες τις μαύρες βούλες που λένε: “Φάε με τώρα ή πέτα με για banana bread.”
Τι μας λέει αυτή η νέα εκδοχή της Τζοκόντα;
Δεν θέλει άλλο να είναι το κέντρο του βλέμματος.
Δεν χρειάζεται να είναι μυστηριώδης για να είναι εικαστικά ενδιαφέρουσα.
Ίσως απλώς πείνασε.
Κι αν η μπανάνα είναι το νέο σκήπτρο εξουσίας στην τέχνη;
Αν ο πραγματικός πίνακας είναι η ειρωνεία μας απέναντι στη σοβαροφάνεια της “υψηλής τέχνης”;
Η νέα Τζοκόντα δεν ζητά εξηγήσεις. Δεν σου χαμογελάει για να σε μπερδέψει.
Απλώς κάθεται εκεί, με δεμένα μάτια και μία μπανάνα.
Όπως όλοι μας, λίγο-πολύ.
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋