Κάποια μέρα πέθανε ο άντρας της Σαλώμης.
Οπότε αυτή αποφάσισε να πηγαίνει κάθε μέρα στο μνήμα για να το φροντίζει.
Πήγαινε λοιπόν κάθε μέρα, άναβε το καντήλι,
ανέβαινε πάνω στο τάφο και έτριβε τον κώλο της.
Αυτό γινόταν καθημερινά, ώσπου μια μέρα τη ρωτάει ένας παλιός φίλος του άντρα της:
- "Σαλώμη, γιατί ανεβαίνεις πάνω στο τάφο του άντρα σου και τρίβεις το κώλο σου;"
και γυρίζει και του απαντάει:
- "Επειδή όταν ζούσε, μου έλεγε ότι ο κώλος μου και νεκρούς ανασταίνει!!!"
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋