"Νόσος του Ντυπιτρέν: Όταν τα δάχτυλα λυγίζουν χωρίς λόγο – η εμπειρία μου & τι να προσέξεις"
Η εμπειρία μου με τη νόσο του Ντυπιτρέν
Πριν μερικά χρόνια, παρατήρησα κάτι περίεργο στην παλάμη μου. Ένα μικρό "κομπάκι" είχε εμφανιστεί ξαφνικά – ούτε πονούσε, ούτε με ενοχλούσε ιδιαίτερα. Το αγνόησα, όπως κάνουν πολλοί. Όμως με τον καιρό, το μικρό εξόγκωμα έγινε χορδή, και τα δάχτυλά μου άρχισαν να λυγίζουν προς τα μέσα, σαν να τα τραβούσε κάποιος αόρατος μηχανισμός.
![]() |
Καθημερινή ζωή με δυσκολία από νόσο του Ντυπιτρέν |
Κάπου εκεί έμαθα για πρώτη φορά τη λέξη: Ντυπιτρέν(Dupuytren).
Τι είναι, λοιπόν, αυτή η "νόσος του Ντυπιτρέν";
Πρόκειται για μια χρόνια πάθηση που επηρεάζει την παλάμη και τα δάχτυλα. Ο συνδετικός ιστός κάτω από το δέρμα της παλάμης γίνεται σκληρός, σχηματίζοντας "χορδές" που τραβούν τα δάχτυλα προς τα μέσα. Δεν πρόκειται για αρθρίτιδα, ούτε για κάποιο κάταγμα ή τραύμα. Είναι μια σταδιακή σύσπαση – μια "αθόρυβη κατάρρευση" της ανοιχτής παλάμης.
Στην περίπτωσή μου, ξεκίνησε από τον παράμεσο. Σιγά σιγά, δεν μπορούσα να τεντώσω το δάχτυλο. Ήταν σαν να μην με υπάκουε πια.
Ποιοι κινδυνεύουν;
Ο γιατρός μου εξήγησε ότι η πάθηση είναι σχετικά συχνή, ειδικά σε άνδρες άνω των 50. Παίζει μεγάλο ρόλο η κληρονομικότητα – και πράγματι, όταν το έψαξα λίγο, βρήκα ότι κι ο παππούς μου είχε "στραβά δάχτυλα".
Άλλοι παράγοντες; Κάπνισμα, διαβήτης, και κάποια φάρμακα για την επιληψία.
Είναι επικίνδυνο;
Όχι με την έννοια του "επείγοντος", αλλά μπορεί να περιορίσει σημαντικά τη λειτουργία του χεριού. Ξαφνικά δυσκολεύεσαι να πιάσεις τιμόνι, να φορέσεις γάντια, να δώσεις σωστά χειραψία.
Δεν πονάει, αλλά σε περιορίζει. Κι αυτό είναι ίσως το πιο ύπουλο σημείο της.
Υπάρχει λύση;
Ναι – και μάλιστα πολλές επιλογές. Η πιο απλή είναι η παρακολούθηση, όταν η σύσπαση είναι ήπια.
Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις υπάρχουν:
-
Ενέσεις κολλαγενάσης, που "λύνουν" τις χορδές
-
Βελόνοτομή: Μια μικρή επέμβαση με βελόνα
-
Και φυσικά, η παραδοσιακή χειρουργική επέμβαση
Εγώ προσωπικά επέλεξα τη μικροχειρουργική οδό και – παρά τις δυσκολίες της αποκατάστασης – είδα μεγάλη διαφορά.
Το χέρι ξανανοίγει
Σήμερα, το χέρι μου είναι σχεδόν όπως πριν. Όχι τέλειο – αλλά λειτουργικό. Και το πιο σημαντικό; Έμαθα να παρατηρώ καλύτερα το σώμα μου. Να μην αγνοώ "μικρές αλλαγές" που στην πορεία μετατρέπονται σε εμπόδια.
Αν παρατηρήσεις κάτι παρόμοιο στην παλάμη σου ή στα δάχτυλα, μην το αφήσεις να προχωρήσει σιωπηλά. Το Ντυπιτρέν μπορεί να είναι "ύπουλο", αλλά δεν είναι ανίκητο.
Μοιράσου το άρθρο αν ξέρεις κάποιον που παραπονιέται για «στραβά δάχτυλα» — μπορεί να είναι η αρχή του Dupuytren.
0 Μας δωσαν το χρονο τους :
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !