Μία λαϊκή ιστορία που περιέχει όλο το οπλοστάσιο της Θ.Κοινωνίας

Η Θεία Ευχαριστία… με γέλιο και κρασί 

Μεμάς και Παπάς: Η θεία κωμωδία της Κυριακής

Ήταν μια γεμάτη Κυριακή πρωί, και η εκκλησία του χωριού είχε μετατραπεί σε μια μικρή αρένα για το πιο… ιδιαίτερο μυστήριο της εβδομάδας. Οι πιστοί περίμεναν υπομονετικά, μιλώντας ψιθυριστά για το κήρυγμα του παπά Νικόλα, ο παπάς που έπαιζε και το ρόλο του «σκληρού διευθυντή» του χωριού.

Από το Δισκάριο στο τσίπουρο: Η πιο ξεκαρδιστική λειτουργία της χρονιάς

Ο Μεμάς, όπως πάντα με το στυλ του, μπήκε στην εκκλησία, όχι ακριβώς με ταπεινότητα αλλά με διάθεση να ταράξει λίγο τα νερά.

Πλησίασε τον παπά που είχε ήδη ετοιμάσει όλο το… «οπλοστάσιο» της Θείας Ευχαριστίας μπροστά του.

• Μάστορα, ρώτησε ο Μεμάς, «μόνο κρασάκι έχεις ή θα δούμε και κανένα αξεσουάρ;»

Ο παπάς Νικόλαος χαμογέλασε πλατύτερα και άρχισε να του εξηγεί, δείχνοντας με δέος το κάθε τι:

• Για τη Θεία Ευχαριστία, λέει, έχουμε το Άγιο Ποτήριο, όπου χύνουμε το κρασί και το νερό — όχι, Μεμά, δεν είναι ποτήρι για κρασί, μη σκεφτείς να το πιεις απευθείας.

• Καλά, καλά, απάντησε ο Μεμάς. Και τι άλλο;

• Κοίταξε εδώ, το Δισκάριο, όπου βάζουμε τον άρτο — τον άγιο άρτο, όχι το ψωμί που σου φέρνει η μάνα σου στο σπίτι.

• Ε, να πούμε, λίγο καλύτερος φαίνεται, σχολίασε ο Μεμάς.

• Πάνω στο Δισκάριο βάζουμε τον αστερίσκο, αυτό το μικρό σιδερένιο που μοιάζει με αστεράκι, για να στηρίζει το κάλυμμα και να μας θυμίζει το άστρο της Βηθλεέμ. 

• Και μετά έχουμε τη λόγχη — ένα μικρό μαχαίρι σε σχήμα λόγχης, για να κόβουμε τον άγιο άρτο. 

• Α, άρα όχι ψωμομάχαιρο, αναστέναξε ο Μεμάς.

• Έχουμε και τη λαβίδα, ένα μικρό κουταλάκι με το οποίο δίνουμε την κοινωνία — εσύ, όταν έρθει η σειρά σου, μη προσπαθήσεις να πιάσεις το κουτάλι με τα δάχτυλα, το λέω για το καλό σου.

• Τσου, τσου, ο Μεμάς το παίζει υπάκουος.

• Και βέβαια το ζέον, που είναι το ζεστό νερό που ρίχνουμε στο Άγιο Ποτήριο πριν κοινωνήσουμε. Μη νομίζεις ότι το φέρνουμε καυτό για καφέ, απάντησε ο παπάς.

• Άρα να μην το πιω κι αυτό; ρώτησε ο Μεμάς.

• Φυσικά όχι! Και έχουμε και τον σπόγγο, για να καθαρίσουμε το ποτήριο μετά, μην το πάρεις ως… πετσέτα.

• Εντάξει, εντάξει, ο Μεμάς αρχίζει και τα μαθαίνει.

• Και τέλος, έχουμε το αρτοφόριο, όπου φυλάμε άγιο άρτο για όσους δεν μπορούν να έρθουν — τους ασθενείς και τους ετοιμοθάνατους. Κι αυτό το ιερό πράγμα το κρατάμε με μεγάλη προσοχή.

• Ακούγεται σαν να φυλάμε θησαυρό, σχολίασε ο Μεμάς.

• Και έχουμε και τα ειδικά υφάσματα, το ειλητό που απλώνουμε στην Αγία Τράπεζα, τα σταυροειδή καλύμματα για το Δισκάριο και το Ποτήριο, και τον Αέρα, το μεγαλύτερο κάλυμμα που σκεπάζει όλα τα παραπάνω — όχι για να μην μπει η σκόνη, αλλά για το σεβασμό.

• Α, λέει ο Μεμάς, άρα δεν είναι και καμία τυχαία οργάνωση, εδώ μέσα γίνεται σόου με στολή.

• Και βέβαια, δεν ξεχνάμε τα μάκτρα, τα κόκκινα υφάσματα που σκουπίζουμε τα χείλη μας μετά την κοινωνία, να θυμόμαστε το αίμα του Χριστού.

Ο Μεμάς χαμογέλασε και έκανε νεύμα στον παπά:

• Μάστορα, άσε τα λόγια και πάμε στην πράξη, γιατί άμα περιμένω μέχρι να καταλάβω τι είναι όλα αυτά, θα το χάσω το κρασί!

Ο παπάς Νικόλαος γέλασε ελαφρά, πήρε το Άγιο Ποτήριο και άρχισε τη διαδικασία.

Όταν ήρθε η ώρα του Μεμά, σηκώθηκε, κοίταξε το κουταλάκι (λαβίδα), έκανε νόημα στο πλήθος και ψιθύρισε:

• Ρε παιδιά, αν το φάω όλο εγώ, δεν φταίω εγώ!

Ο παπάς του χαμογέλασε και του είπε:

• Μεμά, κάνε το με σεβασμό, μην το κάνεις θέατρο.

Ο Μεμάς πήρε το ψωμί και το κρασί, έκανε τον σταυρό του, και είπε με σοβαρότητα — όσο σοβαρός μπορεί να γίνει εκείνη τη στιγμή:

• Εντάξει, παπά, τα κατάλαβα όλα.Καλό είναι το κρασί;

• Ναι, απάντησε αυστηρά ο παπάς-Καλό!!!

• Από τσίπουρο δεν παίζει τίποτα;

• Ο παπάς τον κοίταξε με άγριο βλέμμα -«Ρε θα κοινωνήσεις να τελειώνουμε;»

Ο Μεμάς γέλασε, αλλά ο παπάς δεν χαρίστηκε.

• Άκου Μεμά, άσε τις πλάκες. Κοίτα να καταλάβεις τι γίνεται εδώ πέρα.

• Ο Μεμάς σηκώθηκε, πήρε το ψωμί και το κρασί, έκανε τον σταυρό του — και με μια σοβαρότητα που μόνο αυτός μπορούσε να πετύχει, ψιθύρισε:

• Εντάξει, παπά, αλλά την επόμενη φορά, φέρε και κανένα τσίπουρο, να 'χουμε και κέφι!

Η εκκλησία γέμισε με γέλια, και ο παπάς Νικόλαος χαμογέλασε. Κι εκείνη τη στιγμή, ο Μεμάς κατάλαβε πως ακόμα και μέσα στα πιο αυστηρά πλαίσια, υπάρχει χώρος για γέλιο, πίστη και, γιατί όχι, λίγη τρέλα.

 Αυτά είναι τα βασικά σκεύη και υφάσματα της Θείας Ευχαριστίας! 

1. Άγιο Ποτήριο — Το ποτήρι όπου χύνεται το κρασί και το νερό.

2. Δισκάριο — Η πιατέλα όπου τοποθετείται ο άγιος άρτος.

3. Αστερίσκος — Ένα μικρό σιδερένιο «αστέρι» που μπαίνει πάνω στο Δισκάριο για να στηρίζει το κάλυμμά του. Συμβολίζει το άστρο της Βηθλεέμ.

4. Λόγχη — Ένα μικρό μαχαίρι σε σχήμα λόγχης, με το οποίο κόβεται ο άγιος άρτος. Υπενθυμίζει τη λόγχη που κέντησε την πλευρά του Χριστού.

5. Λαβίδα — Ένα μικρό κουταλάκι, με το οποίο μεταδίδεται η Θεία Κοινωνία στους πιστούς.

6. Ζέον — Ζεστό νερό που ρίχνεται στο Άγιο Ποτήριο λίγο πριν από τη Θεία Κοινωνία.

7. Σπόγγος — Χρησιμεύει για τον καθαρισμό του Αγίου Ποτηρίου μετά τη Θεία Κοινωνία.

8. Αρτοφόριο — Κουτί όπου φυλάγεται άγιος άρτος για την κοινωνία των ασθενών και ετοιμοθάνατων και τη λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων.

9. Ειλητό — Λινό ή μεταξωτό ύφασμα με την παράσταση της Ταφής του Κυρίου, απλώνεται πάνω στην Αγία Τράπεζα.

10. Σταυροειδή καλύμματα — Καλύμματα του Δισκαρίου και του Αγίου Ποτηρίου.

11. Αέρας — Μεγάλο κάλυμμα που καλύπτει και το Δισκάριο και το Άγιο Ποτήριο.

12. Μάκτρα — Κόκκινα υφάσματα που χρησιμοποιούν οι πιστοί για να σκουπίσουν τα χείλη τους μετά την κοινωνία. Συμβολίζουν το αίμα του Χριστού.

Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.