Genesis: Selling England by the Pound (Charisma, 1973)
Με αφορμή το γεγονός πως γίνομαι 63, κάνω μια βουτιά 50 περίπου χρόνια πίσω κι ανασύρω τούτο δω το κίτρινο πράγμα. Ήταν ο τρίτος ροκ δίσκος που αγόρασα (είχαν προηγηθεί το Wish You Were Here και το A Trick of The Tale). Το έβαλα με τρεμάμενα χέρια στο Grundig και... "Can you tell me where my country lies". Δεν έπαιξε ποτέ το επόμενο εκείνη τη μέρα, πήρα τους δρόμους μ' ένα ηλίθιο χαμόγελο που δεν έσβηνε με τίποτα. Απόλυτα αναξιολόγητο (δεν μπορώ) και βαρύ σαν μια ζωή.
Dancing with the Moonlit Knight
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋