Ησουν ένας ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ μικρος ηρωας.
Εγω δεν ξεκουραζομαι ποτε καλε μου φιλε Γιωργο Θαλασση.
"Το 1990 γράφω ένα τραγούδι που δεν θέλαν να το ακούνε η γυναίκα και οι κόρες μου, το "Κούφια η Ώρα". Λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου, "αν ποτέ πεθάνω, αν λέω αν, κάψτε ένα πιάνο κι ένα μπουφάν. Καίτε ένα αμάξι κάθε δειλινό, θέλω και τάξη, θέλω και χαμό. Δεν θέλω φιέστες, ούτε και φωνές, τρεις μαζορέτες με άσπρες φωνές, και κάποια μπάντα στο πουθενά, να παίζει τα Θερινά Σινεμά. Θέλω ένα πάρτι μες στα γκαζόν, κάποια Τετάρτη ίσως, με άπειρα γκαρσόν, πιείτε μια βότκα, πιείτε δυο τζιν, δεν θέλω μαύρα, μόρτες, θέλω μπλουτζίν".
Ποσο πολυ μπορει να αγαπηθει η ταπεινοτητα ενος μεγαλου?
ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋