Έκθετη
Στης νύχτας τη βάρκα
Μ΄έσερναν
Τα νερά προς μια στεριά.
Στα σύννεφα ακούμπησα να φυλαχτώ απ΄τη βροχή,
Σε αμμόλοφους απ΄την οργή του αέρα΄
Δεν βρήκα απάγκιο πουθενά -
Μόνο στα θαύματα.
Τράφηκα με του πάθους τους αγίνωτους καρπούς
Και ήπια απ΄το νερό που φέρνει δίψα.
Ξένη, βουβή μπροστά σε τόπους κλειστούς,
Κρύωνα αυτά τα μαύρα χρόνια.
Πατρίδα μου είπα την αγάπη.
*
MASCHA KALEKO
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋