Φάρμα La Grecia στη Νικαράγουα
Στη μακρινή Νικαράγουα, τρεις Eλληνες έστησαν πριν από μια δεκαετία μια βιολογική φάρμα αγελάδων γαλακτοπαραγωγής. Σήμερα, η φήμη της έχει ξεπεράσει τα όρια της χώρας και τη φάρμα La Grecia επισκέπτονται πανεπιστημιακοί, φοιτητές και κτηνοτρόφοι απ’ όλη τη Λατινική Αμερική, για να δουν από κοντά πώς το έχουν καταφέρει…
Οταν πρωτοήρθα εδώ, δεν έτρεφα συγκεκριμένες προσδοκίες. Hταν μια καινούργια εμπειρία για μένα, δεν είχα μέτρο σύγκρισης. Σκέψου ότι δεν μιλούσα καν Ισπανικά. Αλλά μου άρεσαν οι άνθρωποι, η Φύση, ο πολιτισμός της Νικαράγουας. Eνιωθα σαν να είχε ανοίξει ξαφνικά ένα παράθυρο σε έναν άλλο κόσμο…». Ο άνθρωπος που βρίσκεται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής λέγεται Κώστας Μπαϊράμης. Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά, αν και, όσο προχωρεί η κουβέντα μας, εύχομαι να μπορούσα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να βρεθώ στην πρότυπη βιολογική φάρμα αγελάδων γαλακτοπαραγωγής, που με τη βοήθεια δυο φίλων που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα έστησε, κυριολεκτικά από το μηδέν, σε μια ημιορεινή περιοχή βορειοανατολικά της Μανάγκουα.
Κοντεύουν πια 15 χρόνια από τη μέρα που ο Κώστας Μπαϊράμης αποφάσισε να αφήσει τη δουλειά του στην Εθνική Τράπεζα, για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Λατινική Αμερική. Από προηγούμενα ταξίδια του στη Νικαράγουα, γνώριζε ήδη κάποιους ανθρώπους, ήξερε από πού θα έκανε την αρχή. Ζώντας κοντά σε αγροτικές οικογένειες και συμμετέχοντας σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής τεχνογνωσίας και εμπειριών της τοπικής Eνωσης Γεωργών και Κτηνοτρόφων, έμαθε βήμα βήμα τη δουλειά στο κτήμα. Η περίοδος της «μαθητείας» κράτησε περίπου 2 χρόνια, ώσπου κάποια στιγμή τον επισκέφθηκαν οι φίλοι του από την Αθήνα, ο Μπάμπης Γουσέτης και ο Κώστας Παππάς, και μπήκε στο τραπέζι η ιδέα να αγοράσουν μία μεσαία -για τα δεδομένα της χώρας- έκταση 3.000 στρεμμάτων και να ασχοληθούν επαγγελματικά με την κτηνοτροφία.
Χώρισαν το κτήμα σε μικρές διαιρέσεις. Τα ζώα ξεκινούν τη βοσκή από το σημείο Α και φτάνουν στο σημείο Ω, αφού κάνουν έναν πλήρη γύρο της συνολικής έκτασης. Oταν πια επιστρέφουν στο σημείο Α, εκεί έχει δημιουργηθεί ήδη καινούργιο χόρτο, το οποίο λιπαίνεται αποκλειστικά από τα κόπρανά τους. «Η έλλειψη εμπειρίας μάς οδήγησε στην αρχή σε κάποια λάθη. Γιατί οι αγελάδες διέλυαν τη συρμάτινη περίφραξη που είχαμε κάνει και οι πάσσαλοι μέσα σε 3 χρόνια είχαν σαπίσει από τις βροχές. Στη θέση των συρμάτων λοιπόν τοποθετήσαμε καλώδια με χαμηλή τάση ρεύματος, ώστε τα ζώα να περιορίζονται στο χώρο τους». Παροχή ηλεκτρικού ρεύματος δεν υπάρχει στην απομακρυσμένη περιοχή όπου βρίσκεται το κτήμα. Eτσι, εγκατέστησαν 4 φωτοβολταϊκά πανέλα, τα οποία καλύπτουν τα 100 χλμ. της περίφραξης.
Oπως επισημαίνουν, το πρώτο -και βασικότερο- πρόβλημα που αντιμετώπισαν ήταν η ποιότητα των ζώων. «Το γενετικό υλικό είχε καταστραφεί λόγω συνεχών αιμομειξιών και δεν υπήρχε η παλιά ανθεκτική ράτσα που είχαν κάποτε στη Νικαράγουα. Oποια προσπάθεια και να κάναμε, δεν απέφερε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Αγοράσαμε αγελάδες που είχαμε βρει σε πολύ καλή κατάσταση, όμως τα ζώα, φτάνοντας στο κτήμα, πάθαιναν σοκ και δεν άντεχαν. Επίσης στον Τροπικό αναπτύσσονται διάφορα μικρόβια άγνωστα στην Ευρώπη, που δυσκολευόμασταν να αντιμετωπίσουμε, δεδομένου ότι δεν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε αντιβιοτικά. Τα πισωγυρίσματα ήταν συνεχή και πολλά», λέει ο Μπάμπης Γουσέτης.
Η περίοδος 1995 – 2000 αποδείχτηκε και η πιο δύσκολη. «Κάποια στιγμή τέθηκε το ερώτημα αν θα συνεχίσουμε ή όχι. Τα πρακτικά προβλήματα ήταν πολλά και κόστιζαν.Εκείνη την περίοδο ήρθε στη Νικαράγουα ένας φίλος κτηνίατρος από την Καλαμάτα, ο Νίκος Μαθιόπουλος, που διαπίστωσε ότι τα ζώα βρίσκονταν σε κακή κατάσταση». Την ίδια περίοδο επισκέφθηκαν μια φάρμα στην οποία οι κτηνοτρόφοι εφαρμόζουν το ίδιο σύστημα με το δικό τους. «Εκεί είδαμε ότι αυτά που ξέραμε στη θεωρία, γίνονται και στην πράξη», λένε.
Και ξεκίνησαν πάλι από την αρχή. Με συνεχείς διασταυρώσεις και αυστηρή επιλογή υπολογίζουν ότι μέχρι το 2007 θα έχουν καταλήξει σε ζώα με καθαρό γενετικό υλικό. «Σήμερα στη φίνκα, στη φάρμα δηλαδή, υπάρχουν περίπου 220 παραγωγικά ζώα. Στόχος είναι να φτάσουμε τα 400. Μπορεί την πρώτη 5ετία να μην πήγαν τα πράγματα όπως θα θέλαμε ή περιμέναμε, όμως είχαμε καταφέρει να δημιουργήσουμε μιαν υγιή βάση δεδομένων για τα ζώα, να κάνουμε τη Φύση να δουλεύει και να τα προστατεύει». Με την εφαρμογή αποκλειστικά φυσικών μεθόδων, τα ζώα αποκτούν αντισώματα, γίνονται πιο δυνατά, ενώ παρακολουθώντας ειδικά σεμινάρια, ο Κώστας Μπαϊράμης έμαθε να παράγει μόνος του σκευάσματα για την πρόληψη και αντιμετώπιση των ασθενειών.
Σήμερα, το γάλα που παράγει η φάρμα La Grecia (=Ελλάδα), όπου ζουν μόνιμα περίπου 70 άνθρωποι, οι εργάτες και οι οικογένειές τους, πωλείται τοπικά. Παράλληλα συμμετέχει σε ένα δίκτυο παραγωγών βιολογικής κτηνοτροφίας που πιστοποιούνται από τον αργεντίνικο οργανισμό ΟΙΑ και σύντομα θα ξεκινήσουν τις εξαγωγές στις ΗΠΑ. «Πετύχαμε μια καθολική αναγνωρισιμότητα, σε βαθμό που έρχονται πανεπιστημιακοί, φοιτητές, κτηνοτρόφοι, όχι μόνο από τη Νικαράγουα αλλά και από το εξωτερικό, για να δουν πώς δουλεύουμε το συγκεκριμένο σύστημα, στον συγκεκριμένο τόπο. Oλα αυτά τα χρόνια μάθαμε ότι η περιουσία μας είναι το χόρτο. Γιατί το ζώο βελτιώνεται γενετικά, επομένως αποδίδει καλύτερα, εφόσον η τροφή που λαμβάνει είναι άριστη. Oσο εμβαθύνεις, τόσο η γνώση σού δίνει καινούργια στοιχεία», εξηγεί ο Κώστας Παππάς.
Οι ποικίλες δραστηριότητες της φάρμας δεν σταματούν εδώ. Αν όλα πάνε καλά, μέσα στα επόμενα χρόνια θα ξεκινήσει από τη Nica-Hellas, την εταιρεία που έχουν συστήσει οι 3 φίλοι, η λειτουργία αγροτοτουριστικής μονάδας μέσα στο κτήμα. «Θέλουμε να απευθυνθούμε σε ανθρώπους ευαισθητοποιημένους, που να θέλουν να δουν πώς δουλεύουμε, να μας βοηθήσουν στο διάστημα που θα μένουν μαζί μας και να δουν κάτι υποδειγματικό, στην πιο παραδοσιακή και αγνή μορφή του με τους πιο ακριβείς όρους του λεξιλογίου». Παράλληλα, έχουν αγοραστεί και άλλες, μικρότερες εκτάσεις, που λειτουργούν επικουρικά, καθώς εκεί δεν υπάρχουν ζώα.
Στη Νικαράγουα, ο Κώστας Παππάς και ο Μπάμπης Γουσέτης πηγαίνουν συνήθως μία φορά το χρόνο, ίσως και περισσότερες. Ο Κώστας Μπαϊράμης, από την άλλη, είχε να έρθει στην Ελλάδα 8 χρόνια. Και δεν το έχει μετανιώσει. «Μου φάνηκε μια ξένη χώρα», λέει. «Στο τελευταίο ταξίδι μου πριν από λίγους μήνες επιβεβαίωσα και πάλι ότι είμαστε από τους πιο έξυπνους λαούς στον κόσμο, δυσκολευόμαστε όμως να συνεργαστούμε για να επικοινωνήσουμε και να δημιουργήσουμε. Κι αυτό έχει επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής. Οι Νικαραγουανοί αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν κάτι που δεν έχει μέλλον, ζουν το τώρα. Αντίθετα, εμείς διοχετεύουμε την εξυπνάδα μας σε έναν φοβερό υπερκαταναλωτισμό».
Στη μακρινή Νικαράγουα, τρεις Eλληνες έστησαν πριν από μια δεκαετία μια βιολογική φάρμα αγελάδων γαλακτοπαραγωγής. Σήμερα, η φήμη της έχει ξεπεράσει τα όρια της χώρας και τη φάρμα La Grecia επισκέπτονται πανεπιστημιακοί, φοιτητές και κτηνοτρόφοι απ’ όλη τη Λατινική Αμερική, για να δουν από κοντά πώς το έχουν καταφέρει…
Οταν πρωτοήρθα εδώ, δεν έτρεφα συγκεκριμένες προσδοκίες. Hταν μια καινούργια εμπειρία για μένα, δεν είχα μέτρο σύγκρισης. Σκέψου ότι δεν μιλούσα καν Ισπανικά. Αλλά μου άρεσαν οι άνθρωποι, η Φύση, ο πολιτισμός της Νικαράγουας. Eνιωθα σαν να είχε ανοίξει ξαφνικά ένα παράθυρο σε έναν άλλο κόσμο…». Ο άνθρωπος που βρίσκεται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής λέγεται Κώστας Μπαϊράμης. Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά, αν και, όσο προχωρεί η κουβέντα μας, εύχομαι να μπορούσα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να βρεθώ στην πρότυπη βιολογική φάρμα αγελάδων γαλακτοπαραγωγής, που με τη βοήθεια δυο φίλων που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα έστησε, κυριολεκτικά από το μηδέν, σε μια ημιορεινή περιοχή βορειοανατολικά της Μανάγκουα.
Κοντεύουν πια 15 χρόνια από τη μέρα που ο Κώστας Μπαϊράμης αποφάσισε να αφήσει τη δουλειά του στην Εθνική Τράπεζα, για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Λατινική Αμερική. Από προηγούμενα ταξίδια του στη Νικαράγουα, γνώριζε ήδη κάποιους ανθρώπους, ήξερε από πού θα έκανε την αρχή. Ζώντας κοντά σε αγροτικές οικογένειες και συμμετέχοντας σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής τεχνογνωσίας και εμπειριών της τοπικής Eνωσης Γεωργών και Κτηνοτρόφων, έμαθε βήμα βήμα τη δουλειά στο κτήμα. Η περίοδος της «μαθητείας» κράτησε περίπου 2 χρόνια, ώσπου κάποια στιγμή τον επισκέφθηκαν οι φίλοι του από την Αθήνα, ο Μπάμπης Γουσέτης και ο Κώστας Παππάς, και μπήκε στο τραπέζι η ιδέα να αγοράσουν μία μεσαία -για τα δεδομένα της χώρας- έκταση 3.000 στρεμμάτων και να ασχοληθούν επαγγελματικά με την κτηνοτροφία.
Χώρισαν το κτήμα σε μικρές διαιρέσεις. Τα ζώα ξεκινούν τη βοσκή από το σημείο Α και φτάνουν στο σημείο Ω, αφού κάνουν έναν πλήρη γύρο της συνολικής έκτασης. Oταν πια επιστρέφουν στο σημείο Α, εκεί έχει δημιουργηθεί ήδη καινούργιο χόρτο, το οποίο λιπαίνεται αποκλειστικά από τα κόπρανά τους. «Η έλλειψη εμπειρίας μάς οδήγησε στην αρχή σε κάποια λάθη. Γιατί οι αγελάδες διέλυαν τη συρμάτινη περίφραξη που είχαμε κάνει και οι πάσσαλοι μέσα σε 3 χρόνια είχαν σαπίσει από τις βροχές. Στη θέση των συρμάτων λοιπόν τοποθετήσαμε καλώδια με χαμηλή τάση ρεύματος, ώστε τα ζώα να περιορίζονται στο χώρο τους». Παροχή ηλεκτρικού ρεύματος δεν υπάρχει στην απομακρυσμένη περιοχή όπου βρίσκεται το κτήμα. Eτσι, εγκατέστησαν 4 φωτοβολταϊκά πανέλα, τα οποία καλύπτουν τα 100 χλμ. της περίφραξης.
Oπως επισημαίνουν, το πρώτο -και βασικότερο- πρόβλημα που αντιμετώπισαν ήταν η ποιότητα των ζώων. «Το γενετικό υλικό είχε καταστραφεί λόγω συνεχών αιμομειξιών και δεν υπήρχε η παλιά ανθεκτική ράτσα που είχαν κάποτε στη Νικαράγουα. Oποια προσπάθεια και να κάναμε, δεν απέφερε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Αγοράσαμε αγελάδες που είχαμε βρει σε πολύ καλή κατάσταση, όμως τα ζώα, φτάνοντας στο κτήμα, πάθαιναν σοκ και δεν άντεχαν. Επίσης στον Τροπικό αναπτύσσονται διάφορα μικρόβια άγνωστα στην Ευρώπη, που δυσκολευόμασταν να αντιμετωπίσουμε, δεδομένου ότι δεν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε αντιβιοτικά. Τα πισωγυρίσματα ήταν συνεχή και πολλά», λέει ο Μπάμπης Γουσέτης.
Η περίοδος 1995 – 2000 αποδείχτηκε και η πιο δύσκολη. «Κάποια στιγμή τέθηκε το ερώτημα αν θα συνεχίσουμε ή όχι. Τα πρακτικά προβλήματα ήταν πολλά και κόστιζαν.Εκείνη την περίοδο ήρθε στη Νικαράγουα ένας φίλος κτηνίατρος από την Καλαμάτα, ο Νίκος Μαθιόπουλος, που διαπίστωσε ότι τα ζώα βρίσκονταν σε κακή κατάσταση». Την ίδια περίοδο επισκέφθηκαν μια φάρμα στην οποία οι κτηνοτρόφοι εφαρμόζουν το ίδιο σύστημα με το δικό τους. «Εκεί είδαμε ότι αυτά που ξέραμε στη θεωρία, γίνονται και στην πράξη», λένε.
Και ξεκίνησαν πάλι από την αρχή. Με συνεχείς διασταυρώσεις και αυστηρή επιλογή υπολογίζουν ότι μέχρι το 2007 θα έχουν καταλήξει σε ζώα με καθαρό γενετικό υλικό. «Σήμερα στη φίνκα, στη φάρμα δηλαδή, υπάρχουν περίπου 220 παραγωγικά ζώα. Στόχος είναι να φτάσουμε τα 400. Μπορεί την πρώτη 5ετία να μην πήγαν τα πράγματα όπως θα θέλαμε ή περιμέναμε, όμως είχαμε καταφέρει να δημιουργήσουμε μιαν υγιή βάση δεδομένων για τα ζώα, να κάνουμε τη Φύση να δουλεύει και να τα προστατεύει». Με την εφαρμογή αποκλειστικά φυσικών μεθόδων, τα ζώα αποκτούν αντισώματα, γίνονται πιο δυνατά, ενώ παρακολουθώντας ειδικά σεμινάρια, ο Κώστας Μπαϊράμης έμαθε να παράγει μόνος του σκευάσματα για την πρόληψη και αντιμετώπιση των ασθενειών.
Σήμερα, το γάλα που παράγει η φάρμα La Grecia (=Ελλάδα), όπου ζουν μόνιμα περίπου 70 άνθρωποι, οι εργάτες και οι οικογένειές τους, πωλείται τοπικά. Παράλληλα συμμετέχει σε ένα δίκτυο παραγωγών βιολογικής κτηνοτροφίας που πιστοποιούνται από τον αργεντίνικο οργανισμό ΟΙΑ και σύντομα θα ξεκινήσουν τις εξαγωγές στις ΗΠΑ. «Πετύχαμε μια καθολική αναγνωρισιμότητα, σε βαθμό που έρχονται πανεπιστημιακοί, φοιτητές, κτηνοτρόφοι, όχι μόνο από τη Νικαράγουα αλλά και από το εξωτερικό, για να δουν πώς δουλεύουμε το συγκεκριμένο σύστημα, στον συγκεκριμένο τόπο. Oλα αυτά τα χρόνια μάθαμε ότι η περιουσία μας είναι το χόρτο. Γιατί το ζώο βελτιώνεται γενετικά, επομένως αποδίδει καλύτερα, εφόσον η τροφή που λαμβάνει είναι άριστη. Oσο εμβαθύνεις, τόσο η γνώση σού δίνει καινούργια στοιχεία», εξηγεί ο Κώστας Παππάς.
Οι ποικίλες δραστηριότητες της φάρμας δεν σταματούν εδώ. Αν όλα πάνε καλά, μέσα στα επόμενα χρόνια θα ξεκινήσει από τη Nica-Hellas, την εταιρεία που έχουν συστήσει οι 3 φίλοι, η λειτουργία αγροτοτουριστικής μονάδας μέσα στο κτήμα. «Θέλουμε να απευθυνθούμε σε ανθρώπους ευαισθητοποιημένους, που να θέλουν να δουν πώς δουλεύουμε, να μας βοηθήσουν στο διάστημα που θα μένουν μαζί μας και να δουν κάτι υποδειγματικό, στην πιο παραδοσιακή και αγνή μορφή του με τους πιο ακριβείς όρους του λεξιλογίου». Παράλληλα, έχουν αγοραστεί και άλλες, μικρότερες εκτάσεις, που λειτουργούν επικουρικά, καθώς εκεί δεν υπάρχουν ζώα.
Στη Νικαράγουα, ο Κώστας Παππάς και ο Μπάμπης Γουσέτης πηγαίνουν συνήθως μία φορά το χρόνο, ίσως και περισσότερες. Ο Κώστας Μπαϊράμης, από την άλλη, είχε να έρθει στην Ελλάδα 8 χρόνια. Και δεν το έχει μετανιώσει. «Μου φάνηκε μια ξένη χώρα», λέει. «Στο τελευταίο ταξίδι μου πριν από λίγους μήνες επιβεβαίωσα και πάλι ότι είμαστε από τους πιο έξυπνους λαούς στον κόσμο, δυσκολευόμαστε όμως να συνεργαστούμε για να επικοινωνήσουμε και να δημιουργήσουμε. Κι αυτό έχει επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής. Οι Νικαραγουανοί αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν κάτι που δεν έχει μέλλον, ζουν το τώρα. Αντίθετα, εμείς διοχετεύουμε την εξυπνάδα μας σε έναν φοβερό υπερκαταναλωτισμό».
0 Μας δωσαν το χρονο τους :
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !