Μενοαφιερω στο Ρινακιμα

Το γνωστο και μη εξαιρεταιο αναποδαριο που κυκλοφορει ανεξελεκτα αναμεσα μας μου δημιουργησε την αναγκη να καταγραψω τις αναποδιες μου.
Καταρχην οδηγω με το παπι μονιμως αναποδα.
Αρκετες φορες οταν ειμαι με φιλους μιλαω ποδανα.<<υπαρχουν και παλαιοτερες αναρτησεις για του λογου το αληθες>>
Πρωτα βραζει το νερο στο μπρικι και μετα ριχνω το καφε με την ολιγη.
Απο τη βιασυνη μου καλτσες και βρακια τα φορω αναποδα και ετσι τα βρισκω ολα καθαρα.
Επειδη η μυωπια ειναι ελαχιστα διαφορετικη απο το ενα ματι στο αλλο ,τις περισσοτερες φορες βαζω τους φακους αναποδα.
Στις πορειες που πηγαιναμε μικροι φωναζα τα συνθηματα απο την γρηγοραδα μου αναποδα -εμπρος εμπρος να ζησει ο φασισμος,ευτυχως που'χα την αδερφη κοντα μου και με διορθωνε γλυτωνοντας το ξυλο-
Στον ιπποδρομο εκοβα τα forcast αναποδα γιατι πηγαινα στα ταμεια να κοψω τελευταια στιγμη.
Επαιζα τους δισκους μου αναποδα προσπαθωντας να ανακαλυψω κρυμμενες προτασεις.
Αναποδε ανθρωπε με φωναζει μονιμως η Παυλινα μου.
Στο φαι τρωω πρωτα αυτα που δεν μου αρεσουν και μετα τα καλα.
Στο πονο γελαω και στις χαρες κλαιω.
Σκεφτομαι πρωτα το δυσκολο και μετα το απλο.
Απο το αγχος αναβω τα τσιγαρα αναποδα και βρωμαει ο τοπος.
Οταν επινα κολαγα τα χαρτακια αναποδα.
Τελος δεν θυμαμαι αλλα ωρη φιλεναδα.
Θα φτιάξω κόσμο δικό μου και μέσα θα ζω
όλα ανάποδα θα ‘ναι εδώ.
Για μένα θα ‘ναι πια ψέμα το πραγματικό
κι η αλήθεια θα ‘ναι το φανταστικό.