Η φωτογραφία πήγε Μουσείο! Έγινε πίνακας που άνετα θα τον ζήλευε και ο Βαν Γκογκ αν είχε περάσει απ' την Πλατεία Συντάγματος. Ο τύπος απέκτησε τόση καλλιτεχνική βαρύτητα που πλέον δεν μαζεύει ψιλά – μαζεύει βλέμματα, δάκρυα και ίσως και κανένα επιδοτούμενο residensy στο Μόναχο.
Κάπου στο Παρίσι, στον Σηκουάνα, οι μποέμ τύποι πίνουν κρασί και συζητάνε:
— «Τον είδες τον Έλληνα με το πανό; Τον θέλουμε στο Λούβρο δίπλα απ’ τη Μόνα Λίζα. Κι αν δεν χωράει, ας φύγει η Μόνα, βαρεθήκαμε το χαμόγελό της.»
Το background με τη Βουλή πίσω; Μπαρόκ αισθητική, πολιτικό δράμα, και λίγη οσμή από καμένο λάδι απ’ τα τηγανιτά της πλατείας. Έχεις μπροστά σου έναν οπτικό «μουσακά» με όλα μέσα: τέχνη, φτώχεια, κοινωνική αδικία, και για κερασάκι, ειρωνεία που κόβει σαν σπαθί.
Όσο για το μήνυμα; Πιο αιχμηρό κι από τον φρέσκο λογαριασμό της ΔΕΗ. Αν ήταν stand-up comedian, θα έκανε sold out στο Κατράκειο και θα τον χειροκροτούσαν όρθιοι οι συνταξιούχοι με τα εκκαθαριστικά ανά χείρας.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην τέχνη, την πολιτική σάτιρα και κάπου εκεί, σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, ο Banksy δακρύζει και ψιθυρίζει:
— «Μάνα μου, τι έργο βγήκε εδώ…».
Ένα social statement με πινελιές από μουσακά και παράπονο!
0 Μας δωσαν το χρονο τους :
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !