Written By mpen on 5.9.24 | 5:00 μ.μ.

«Ο βυθός της θάλασσα είναι το τελευταίο ανεξερεύνητο και ανεξιχνίαστο σύνορο του πλανήτη Γη. Είναι ακόμα ο μυστηριακός χώρος στο αρχέγονο σκοτάδι του οποίου δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς υπάρχει. Είναι ο χώρος των Μύθων των θησαυρών και ο χώρος από όπου από καιρό εις καιρό αναδύονται πρωτόγνωρα προϊστορικά όντα που νομίζαμε ότι είχαν εκλείψει με τους δεινόσαυρους.

Αυτός ο χώρος των μύθων είναι το θέμα της έμπνευσης της νέας δουλειάς της Δέσποινας Κουβάτσου.

Δέσποινα Κουβάτσου: “Είμαι υπηρέτης της ομορφιάς με την κλασική έννοια του όρου”

Με πολύ λίγες προγενέστερες αναφορές, δημιούργησε το έργο της παρούσας έκθεσης με βυθούς και γυμνά κορίτσια και πολύχρωμα πέπλα των οποίων ο αχαλίνωτος εξωτισμός φέρνουν στο νου τα τραγούδια των Σειρήνων, τραγούδια που τώρα καλείται ο θεατής να απολαύσει χωρίς να είναι δεμένος στο κατάρτι του πλοίου, γιατί ο μόνος «κίνδυνος» στον οποίο μπορεί να εκτεθούμε, είναι να αποκτήσουμε ένα τέτοιο έργο.

Αυτό είναι το εύκολο μέρος της περιπέτειας.

Το δύσκολο μέρος είναι ο άθλος της Κουβάτσου να αλλάξει την γνωστή δουλειά της από την κλασικίζουσα οπτική των θεμάτων της και το «Καραβατζέσκ» φως, στον σχεδόν αφηρημένο ιμπρεσσιονιστικό κόσμο παλλόμενων χρωμάτων και φώτων που μας παρουσιάζει τώρα.

Μην νομίσετε ότι αυτό είναι εύκολο. Οι καλλιτέχνες (και μάλιστα οι Μάστερς) που έχουν κάνει αυτήν την μετάβαση είναι λίγοι και μετρώνται στα δάκτυλα….»

Δημήτρης Παντελίδης – Αναλυτής Έργων Τέχνης