Written By Elena on 5.9.15 | 11:00 π.μ.

Αν και πέθανε τραγικά νέος σε ηλικία μόλις 25 ετών, οι παράξενες, ασπρόμαυρες εικόνες του Beardsley συνέχισαν να σοκάρουν και να απολαμβάνουν για πάνω από έναν αιώνα.

Ο Beardsley (1872-1898) έγινε ένας από τους τρομερούς μωρούς του fin-de-siècle Λονδίνου, που τον θυμόμαστε περισσότερο για την εικονογράφηση του αμφιλεγόμενου θεατρικού έργου του Oscar Wilde Salomé.

Οι πλούσιες εικόνες του προσδοκούσαν την κομψότητα της Art Nouveau, αλλά και τις ανατρεπτικές και ερωτικές πτυχές της ζωής και του θρύλου, συγκλονίζοντας το κοινό με μια περίεργη αίσθηση του χιούμορ και τη γοητεία του γκροτέσκου.

Ο Beardsley ήταν παραγωγικός, δημιουργώντας εκατοντάδες εικονογραφήσεις για βιβλία, περιοδικά και αφίσες σε μια καριέρα που διήρκεσε λίγο λιγότερο από επτά χρόνια.

Ως καλλιτεχνικός διευθυντής του τολμηρού λογοτεχνικού τριμηνιαίου The Yellow Book, ο καλλιτέχνης δημιούργησε επίσης σημαντικά γραφικά που έφτασαν να καθορίσουν την παρακμή της εποχής και να σκανδαλίσουν την κοινή γνώμη. Δεμένες εκδόσεις και πινακίδες παρουσιάζονται μαζί με επόμενα έργα από το The Savoy και εικονογραφήσεις για το Volpone 1898 και τη Lysistrata 1896, όπου ο Beardsley διερεύνησε περαιτέρω τη γοητεία του με τον ερωτισμό και το παράλογο.

Η φαντασία του Beardsley τροφοδοτήθηκε από ποικίλες πολιτιστικές επιρροές, από αρχαία ελληνικά αγγεία και ιαπωνικές ξυλομπογιές, μέχρι παράνομη γαλλική λογοτεχνία και το ροκοκό.

Πριν από τον πρόωρο θάνατό του, σε ηλικία είκοσι πέντε ετών, ο Beardsley έκανε πάνω από χίλιες εικονογραφήσεις.

Ζωγράφισε τα πάντα, από θρυλικές ιστορίες με δράκους και ιππότες, μέχρι ξεκάθαρες σκηνές σεξ και ξεφτίλας.

Η ατρόμητη στάση του απέναντι στην τέχνη συνεχίζει να εμπνέει τους δημιουργικούς περισσότερο από έναν αιώνα μετά τον θάνατό του.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, μια περίοδο που είχε δει τεράστιες κοινωνικές και τεχνολογικές αλλαγές, πολλοί άρχισαν να φοβούνται ότι ο πολιτισμός είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του και ήταν καταδικασμένος να καταρρεύσει. Οι «παρακμιακός» καλλιτέχνες και συγγραφείς υποχώρησαν στη φαντασία. Κόβοντας τον δεσμό μεταξύ τέχνης και φύσης, δημιούργησαν μια νέα ευαισθησία που βασίστηκε στην τέρψη του εαυτού, τη φινέτσα και συχνά την αγάπη για το παράξενο. Κανένας άλλος καλλιτέχνης δεν αιχμαλώτισε τον κίνδυνο και την ομορφιά, τον κυνισμό και τη λαμπρότητα της εποχής όπως έκανε ο Beardsley με το στυλό και το μελάνι.

Ο Beardsley διαγνώστηκε με φυματίωση σε ηλικία επτά ετών. Η ασθένεια ήταν τότε ανίατη, οπότε ήξερε από μικρός ότι η ζωή του θα ήταν σύντομη. Αυτό τον οδήγησε να εργάζεται με έντονους ρυθμούς. Ένας σύγχρονος περιέγραψε την αποφασιστικότητά του «να γεμίσει τα λίγα χρόνια εργασίας του με τον άμεσο απόηχο μιας μεγάλης φήμης».

Ήταν ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες του οποίου η φήμη ήρθε μέσω της εύκολης διάδοσης των εικόνων, η φήμη του αυξανόταν μέρα με τη μέρα καθώς εμφανίζονταν τα εντυπωσιακά σχέδιά του.