Written By Elena on 29.9.24 | 11:00 π.μ.

Ζωγράφος - Αγγελίδης Νίκος (1957)

Οι γυναικείες μορφές που κυριαρχούν σε ένα μεγάλο μέρος της ζωγραφικής του, αποδίδονται ιδεαλιστικά, μέσα σε αρχιτεκτονημένους εσωτερικούς χώρους ή σε φυσικά τοπία, με έμφαση στην καθαρότητα των γραμμών και την απλότητα της έκφρασης.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο τον Π. Τέτση (1977-1982). Στην ίδια σχολή παρακολούθησε μαθήματα φορητής εικόνας και νωπογραφίας με δάσκαλο τον Κ. Ξυνόπουλο.

Το έργο του διατηρεί εμφανείς δεσμούς με την παράδοση της παραστατικής ζωγραφικής, από τη βυζαντινή και αναγεννησιακή τέχνη ως τους Προραφαηλίτες, αλλά και τους σουρεαλιστές.

Εμπνέεται επίσης από τον κινηματογράφο και την αρχιτεκτονική.

Μέσα από την ακρίβεια της απεικόνισης, τη σαφήνεια και την προσοχή στη λεπτομέρεια, ο θεατής εισάγεται σε ένα χώρο ποιητικό-φαντασιακό. Η επαναλαμβανόμενη παρουσία συμβολικών στοιχείων, όπως τα παιδικά παιχνίδια, τα δάση, οι κήποι και τα καράβια, χαρίζει στα έργα μια παραμυθένια διάσταση, όπου οι προσωπικές μνήμες συναντούν τη φαντασία και το όνειρο.

Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1988 στην Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές.

Παρουσίασε το έργο του σε οκτώ ατομικές και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Γερμανία, Τουρκία, Κύπρος). Ενδεικτικά συμμετείχε στις εκθέσεις: «Ελαίας Εγκώμιον», Αθήνα, Μέγαρον Ακαδημίας Αθηνών (2004), «Όψεις της γραφής, σημάνσεις του τοπίου», Χανιά, Δημοτική Πινακοθήκη (2007), «Γενέθλιος τόπος», Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη (2007).

Η θεματική του περιλαμβάνει αναφορές στη μνήμη και στο χρόνο, στη φθορά, την ιστορία και την τέχνη, το όνειρο και το ταξίδι. Τα ιδιαίτερα προσεγμένα αρχιτεκτονικά μοτίβα που έχουν σημαντική θέση στο έργο του, λειτουργούν άλλοτε ως υποβλητικό σκηνικό που παραπέμπει σε μια οικεία παράδοση, άλλοτε ως κεντρικό θέμα.