Η Chrystabel ήταν «το μυστικό όπλο της Βρετανίας»

Η Chrystabel Leighton-Porter ήταν το μοντέλο της ηρωίδας κινουμένων σχεδίων της εφημερίδας Daily Mirror του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, Jane, η οποία ενίσχυσε το ηθικό κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών. Ενώ τα αμερικανικά στρατεύματα παρακολουθούσαν pinup της Betty Grable και των κοριτσιών Varga του περιοδικού Esquire, Βρετανοί στρατιώτες, ναύτες και αεροπόροι πήγαν στον πόλεμο εμπνευσμένοι από το κόμικ της Daily Mirror. Ο πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ πρότεινε ότι η Τζέιν ήταν «το μυστικό όπλο της Βρετανίας»

Chrystabel "Jane" Leighton-Porter: Britain's Secret Secret Weapon2 WW




Γεννημένη ως Chrystabel Jane Drewry στο Eastleigh του Hampshire στις 11 Απριλίου 1913, ο πατέρας της εργαζόταν στα εργοστάσιατης πόλης. Η Chrystabel είχε ένα μεγαλύτερο δίδυμο, τη Sylvia, και ήταν το μικρότερο από τα έντεκα παιδιά από τα οποία τα τρία πέθαναν μικρά. Η Eastleigh ήταν περιτριγυρισμένη από χωράφια και φράχτες, όπου μπορούσε να αγαπήσει την ύπαιθρο και ενώ ήταν μακριά τις μέρες, χωρίς καμιά φροντίδα στον κόσμο, παίζοντας τένις και κολύμπι. Το μόντελινγκ της ξεκίνησε αφού άφησε το σχολείο όταν μετακόμισε στο Λονδίνο για να ζήσει με την αδερφή της και κέρδιζε τα προς το ζην ποζάροντας για μαθήματα ζωής.


"Όταν πόζαρα για πρώτη φορά γυμνή, ένιωσα μάλλον περίεργα. Σύντομα όμως συνειδητοποίησα ότι, όσον αφορά τους καλλιτέχνες, θα μπορούσα να είμαι ένα βάζο με λουλούδια, οπότε δεν ένιωσα ότι με είχαν ματώσει."





Η Jane γεννήθηκε όταν ο καλλιτέχνης Norman Pett έβαλε στοίχημα ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα κόμικς τόσο δημοφιλές στους ενήλικες όσο το κόμικς που ήταν ο Pip, Squeak and Wilfred για τα παιδιά. Αρχικά, η σύζυγος του Πετ, η Μαίρη, έκανε μοντέλο για εκείνον, αλλά στα τέλη της δεκαετίας του 1930, εγκατέλειψε το μόντελινγκ κυνηγώντας το γκολφ. Στη συνέχεια, ο Pett συνδύασε την Chrystabel την οποία γνώρισε ενώ εκείνη έκανε μόντελινγκ για ένα μάθημα στο Μπέρμιγχαμ, όπου εργαζόταν επίσης ως τηλεφωνήτρια.





Ο σκιτσογράφος της Daily Mirror, Νόρμαν Πετ, σχεδίαζε μια εβδομαδιαία γελοιογραφία από το 1932 την οποία ονόμασε Jane's Journal — The Diary of A Bright Young Thing. είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο Mirror στις 5 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς.


Το 1938, ο Don Freeman άρχισε να γράφει για το κόμικ, προσθέτοντας τη συνέχειά του. Η Τζέιν σχεδιάστηκε σε ένα απλό στυλ καρτούν, πολύ παρόμοιο με τα κινούμενα σχέδια μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (1919) του Ρενέ Γκιφι (1884-1965) και των συναδέλφων του στο περιοδικό της γαλλικής κοινωνίας και των γραμμικών απογόνων τους. Ο κίνδυνος γύρω από την Τζέιν ήταν πάντα ήπιος, και η ποσότητα του δέρματος που εξέθεσε .Στις τυχαίες περιπέτειές της που κυκλοφόρησαν   ο βασικός εμπειρικός κανόνας ήταν όσο περισσότερο αγνοούσε τη σεξουαλικότητά της. τόσο περισσότερο δέρμα μπορούσε να δείξει.


Σε μια χειρονομία απόλυτης υποστήριξης για την πολεμική προσπάθεια, η Christabel έκανε την πρώτη γυμνή φωτογράφηση για το Mirror λίγο πριν από την D-Day. Λίγες μέρες αργότερα, ψηλά πάνω από την ώθηση των Συμμάχων στη Γαλλία, ένα μοναχικό αεροπλάνο έκανε κύκλους πριν ρίξει παχιά δεμάτια από την εφημερίδα για τα στρατεύματα που πολεμούσαν από κάτω. Ακολούθησε μια κατανοητή ηρεμία στις μάχες, προτού ξαναρχίσουν με κάποιο ανανεωμένο σθένος. Ειπώθηκε ότι το πρώτο βρετανικό τεθωρακισμένο όχημα στην ξηρά την D-Day έφερε μια μεγάλη αναπαράσταση μιας γυμνής Τζέιν, εμπνέοντας τους στρατιώτες να πουν ότι «η Τζέιν τα είχε δώσει όλα». 

Η Chrystabel ήταν η γυναίκα που κράτησε τους Βρετανούς στρατιώτες να χαμογελούν τις πιο ζοφερές τους ώρες. Μια ιστορία απεικονίζει την επίδρασή της σε όσους βρίσκονταν στις ένοπλες υπηρεσίες. Ένα βρετανικό υποβρύχιο είχε δεχτεί επίθεση και ήταν   ανίσχυρο στον βυθό του ωκεανού. Τα θαλάσσια ρεύματα στροβιλίζονταν γύρω από το σκάφος και υπήρχε πάντα η πιθανότητα ο εχθρός να ορμήσει. Το πλήρωμα μέσα περίμενε πλήρως το σκάφος να γίνει ο τάφος τους, αλλά ήξερε πώς ήθελαν να περάσουν τις τελευταίες τους στιγμές. Υποβλήθηκε αίτημα στον καπετάνιο.Ηθελαν να ζήσουν τον χρόνο που απέμενε κοιτάζοντας φωτογραφίες της εξαιρετικά σέξι Christabel Leighton-Porter, γνωστή και ως "Jane".


Απίστευτο, το συγκεκριμένο ναυτικό περιστατικό είχε αίσιο τέλος. Τελικά ήταν δυνατή η επαναφορά του πληγωμένου υποβρυχίου και το πλήρωμα επέστρεψε στην ασφάλεια της ξηράς. Και αυτή είναι μόνο μία από τις δεκάδες παρόμοιες ιστορίες .





Ο οικείος έμπιστος της Τζέιν ήταν ένα κατοικίδιο ντάξχουντ ονόματι Φριτς. Το πλήρες όνομά της ήταν Jane Gay, ένα θεατρικό έργο με το όνομα Lady Jane Grey. Μέχρι το 1943, η Τζέιν σπάνια γδύνονταν περισσότερο από τα εσώρουχά της, αλλά στη συνέχεια έκανε μια εντελώς γυμνή εμφάνιση όταν έβγαινε από το μπάνιο και έπεφτε αδέξια στη μέση ενός πλήθους Βρετανών στρατιωτών.


Η Christabel σκέφτηκε: "Οι νέοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι ήταν όλη η φασαρία. Αλλά κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπήρχε μια διαφορετική ατμόσφαιρα, διαφορετικά συναισθήματα. Η Jane είχε λατρεία. Ήταν τόσο σημαντικό για τα αγόρια. Μου άρεσε η φασαρία που γινόταν και όταν οι άνθρωποι έλεγαν «Α, δεν ξέρεις τι σημαίνει η Τζέιν για εμάς;», συγκλονίστηκα.





Ο αντίκτυπος του πλατιού χαμόγελου της και της εξαιρετικής φυσικής της παρουσίας στα στρατεύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Στον αγώνα κατά του φασισμού, η διατήρηση του ηθικού του υπηρεσιακού προσωπικού σε ένα κλίμα ανηλεούς θανάτου  και καταστροφής ήταν ουσιαστικά τόσο ζωτικής σημασίας όσο και η ύπαρξη αρκετών πυρομαχικών. Η Christabel ήταν, πολύ απλά, η πρώτη σεξουαλική βόμβα της Βρετανίας.


Η εξέχουσα θέση του καρτούν ήταν τέτοια που στους κυβερνήτες των υποβρυχίων δόθηκαν αντίγραφα των strips εβδομάδες νωρίτερα, έτσι ώστε τα πληρώματά τους να μην χάσουν καμία κρίσιμη εξέλιξη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις σκοτεινές μέρες του πολέμου ένα σεξουαλικό ενδιαφέρον για «τα αγόρια» ήταν ζωτικής σημασίας. Αλλά ο πόλεμος που τροφοδοτείται από τη ροή ορμονών δεν ήταν κάτι καινούργιο. Υπήρχε μια αίσθηση αθωότητας για τα κινούμενα σχέδια και η τιμή της ηρωίδας παρέμενε πάντα αμόλυντη.


Οι φωτογραφίες της Christabel ήταν παντού, στους τοίχους των καταστημάτων και των μπαρ σε όλη τη χώρα. Η εικόνα της ήταν ζωγραφισμένη σε αεροπλάνα και κολλημένη σε τζιπ. Τα ταχυδρομεία των θαυμαστών πλημμύρισαν τα γραφεία της Daily Mirror της Fleet Street .


 ''Ένας ναύαρχος μου είπε ότι δεν υπήρχε κανένας στα πλοία, από τον χαμηλότερο βαθμό έως τον υψηλότερο στον στόλο, που να μην είχε ένα σχέδιο της Τζέιν στην τσέπη ή στην κουκέτα του.


Υπάρχει ιστορία με ιστορία που δείχνει την έκταση της δημοτικότητας και της γοητείας της Christabel. Ένα από τα δεκάδες γράμματα που έλαβε όλα αυτά τα χρόνια λέει πώς στους εξαντλημένους και τραυματισμένους στρατιώτες που επέστρεφαν στην Ανατολική Αγγλία από τη φρικτή μάχη του Arnheim προσφέρθηκαν μπάνια και κρεβάτια, αλλά ήθελαν απλώς να διαβάσουν για την Jane. «Έφυγαν από το αεροσκάφος... μερικοί από αυτούς φίλησαν τον χλοοτάπητα· το μόνο που ήθελαν ήταν η Daily Mirror», λέει.



PETT ΚΑΙ ΧΡΥΣΤΑΜΠΕΛ ΜΕ ΤΟΝ ΦΡΙΤΖ ΤΟ ΣΚΥΛΟ










Η Christabel έμεινε ελαφρώς τρομαγμένη από την έντονη αντίδραση που προκάλεσε η σιλουέτα και το πρόσωπό της, αλλά ήταν ξεκάθαρα ευχαριστημένη που η ομορφιά της ώθησε τα πληρώματα βομβαρδιστικών μέσω επικίνδυνων επιδρομών στη Μάγχη και βαθιά στη Γερμανία. Θυμήθηκε ότι είχε εμπνεύσει ένα ολόκληρο σύνταγμα κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισής της: «Δεν το σκέφτηκα καν», είπε για τη σεξουαλική πτυχή της δουλειάς της. "Όπου κι αν ήμουν, οι άνθρωποι ρωτούσαν γιατί είμ,ουν τόσο δημοφιλής. Είναι κάτι που ποτέ δεν μπόρεσα να απαντήσω. Έγινε με τέτοιο τρόπο που έκανε την Τζέιν αληθινό πρόσωπο. Ήταν περισσότερο αυτό που δεν είδες, όχι αυτό που έκανες μου φέρθηκαν πάντα με τον μεγαλύτερο σεβασμό».


Η «Τζέιν» έλαβε πολλές επιστολές από στρατιωτικούς που πρότειναν γάμο (62 σε μόλις μια εβδομάδα) και η Κρίσταμπελ φρόντισε να κρύψει το γεγονός ότι είχε ήδη παντρευτεί κρυφά τον Άρθουρ Λέιτον-Πόρτερ, πιλότο της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας, πριν από το ξέσπασμα του πολέμου.








Το 1948, ο βοηθός του Πετ, Μάικλ Χάμπαρντ, ανέλαβε τα κινούμενα σχέδια της Τζέιν. Ο Χάμπαρντ συνέχισε να αναπτύσσει την ιστορία των καρτούν μέχρι το 1959, όταν έδωσε στην Τζέιν έναν ευτυχισμένο γάμο και τερμάτισε τη σειρά.





Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η Chrystabel μετακόμισε στις Βερμούδες και στη συνέχεια στο Horsham στο Sussex όπου επικέντρωσε τις δραστηριότητές της στον γιο της Simon (ο οποίος αργότερα ακολούθησε τον πατέρα του στη RAF) και ήταν άντληση κεφαλαίων για πολλές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Στη δεκαετία του 1980, μια τηλεοπτική σειρά του BBC έγινε με τη «Τζέιν» και πρωταγωνίστησε η Γκλίνις Μπάρμπερ.





Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της, η Chrystabel Leighton-Porter έκανε τακτικές εμφανίσεις σε reunions εν καιρώ πολέμου. Το 1993, η έκθεση του Imperial War Museum Forces Sweethearts περιελάμβανε τα ριχτάρια της δεκαετίας του 1940.


Σε μια συγκέντρωση βετεράνων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην 60η επέτειο του Special Operations Executive, άνδρες της SOE στάθηκαν κοιτάζοντας το ακόμα όμορφο πρόσωπό της, και στη συνέχεια την ακολούθησαν απαλά για αυτόγραφα. Αργότερα βρέθηκε να κάθεται περιτριγυρισμένη από θαυμαστές και να αναπολεί μια στοίβα από τα  στιγμιότυπά της από εκείνη την εποχή. "Ακόμα με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι 18 ή 19. Η νοσταλγία συνεχίζεται και συνεχίζεται. Πρακτικά με έφαγαν ζωντανή... ."








Η Chrystabel πέθανε στις 6 Δεκεμβρίου 2000 σε ηλικία 87 ετών και ο σύζυγός της Arthur πέθανε τον Ιανουάριο του 2002.