Ρομάντσο: Το περιοδικό των ρεκόρ

Το θυμάμαι αμυδρά. Στο κουρείο που πήγαινα πιτσιρίκος την δεκαετία του ’70 στο τραπεζάκι δίπλα στις πεντάλιτρες μπουκάλες της «Μυρτώ». Μαζί με τα περιοδικά με τα σταυρόλεξα και το «Τραστ του γέλιου». Στόχος μου ήταν να προλάβω να διαβάσω όσες περισσότερες γελοιογραφίες του Αρχέλαου και του Χριστοδούλου μπορούσα πριν έρθει η σειρά μου για κούρεμα. Όσο μεγάλωνα και συνέχιζα στο ίδιο κουρείο το Ρομάντσο πήγαινε όλο και πιο κάτω στην στοίβα. Χάνονταν κάτω από περιοδικά φρέσκα και γυαλιστερά που το ιλουστρασιόν χαρτί τους και η ύλη τους σε κέρδιζε. Ήταν η εποχή που είχαμε περάσει οριστικά στην έγχρωμη τηλεόραση, στον «Ταχυδρόμο», στο «ΕΝΑ» και στο «ΚΑΙ». Κααι κάπως έτσι το Ρομάντσο βγήκε από την ζωή μας – και από τις στοίβες των περιοδικών στα κουρεία και στα κομμωτήρια – χωρίς να το καταλάβει σχεδόν κανείς....

Ήταν 10 Απριλίου του 1990 όταν το Ρομάντσο θα κρέμονταν για τελευταία φορά στα μανταλάκια των περιπτέρων. Επάνω το «ΣΥΝ», όπως είχε μετονομαστεί στο Ρομάντσο λίγες εβδομάδες πριν, σε μία απέλπιδη προσπάθεια ανανέωσης από τον τελευταίο του διευθυντή Μάνο Αντώναρο, που το είχε αγαπήσει όσο λίγοι ως γιος του Αρχέλαου, έγραφε τεύχος2454. Είχαν περάσει 2454 εβδομάδες,  η διαίρεση βγάζει περίπου 47 χρόνια αλλά η ιστορία του ξεπερνάει τα πενήντα, με ένα μικρό διάλειμμα στα πρώτα χρόνια της Κατοχής. Στην μεταπολεμική Ελλάδα το Ρομάντσο είχε γίνει συνώνυμο του περιοδικού . Σε μία Ελλάδα που διαμόρφωνε αστική κουλτούρα το ψιλικατζίδικο λέγονταν ΕΒΓΑ της γειτονίας, η οδοντόκρεμα Κολυνός και το περιοδικό Ρομάντσο....

ΕΞΩΦΥΛΛΑ
Σε ένα σύνολο τευχών που ξεπερνάει τα 2.500 εξώφυλλα είναι δύσκολο να θεωρηθούν ως αντιπροσωπευτικά της εξέλιξής του τα εξώφυλλα που παρατίθενται.

Άλλωστε, οι αλλαγές που υπήρξαν στην αισθητική του έχουν να κάνουν περισσότερο με τη βελτίωση της τυπογραφικής τεχνικής, παρά με τη φιλοσοφία έκδοσής του. Ωστόσο, στην πρώτη, τουλάχιστο δεκαετία της τρίτης περιόδου του κάποια λιθόγραφα ζωγραφιστά εξώφυλλα είναι ξεχωριστά και μερικά από αυτά παρουσιάζουμε.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ
Σε κάθε τεύχος του Ρομάντσου έως και τη δεκαετία του ’70 υπήρχαν τρία με τέσσερα μυθιστορήματα συνεχείας σε κάθε τεύχος. Κοινωνικά, αισθηματικά, αστυνομικά, περιπετειώδη… Για όλα τα γούστα. Γραμμένα από γνωστούς Έλληνες συγγραφείς στη λογοτεχνία του pulp, καθώς και μεταφράσεις. Η ‘‘συνέχεια στο επόμενο’’ με το οποίο έκλεινε καθένα από αυτά ήταν ένα από τα σίγουρα ‘‘αγκίστρια’’ για την αγορά και του επομένου τεύχους. Μικρό δείγμα και αυτών μέσα από τις ‘‘τραβηχτικές’’ προμετωπίδες τους. Στα φωτορομάντσα συνεχείας του Ρομάντσου συνειδητά δεν αναφερθήκαμε. Τα θεωρούμε ως αποτυχημένη επιλογή να μπει σε χωράφια άλλων πιο ειδικευμένων σε αυτό το είδος περιοδικών της ίδιας οικογένειας.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΕΙΡΕΣ
Οι ιστορικές μονοσέλιδες επιφυλλίδες δοσμένες σαν αφηγήματα από τα ‘‘ψιλά’’ της ιστορίας ήταν από τις πιο δημοφιλείς ρουμπρίκες του περιοδικού στο αντρικό αναγνωστικό κοινό του περιοδικού μιας και οι περισσότερες από αυτές ήταν καθαρά περιπετειώδεις με ισχυρές δόσεις ιστορικών πληροφοριών. Τα ηρωικά περιστατικά από την Αντίσταση στην Κατοχή εντεταγμένα σε κύκλους με διαφορετικούς τίτλους, τα αφηγήματα ‘‘φουστανέλας’’ από την περίοδο της Ληστοκρατίας στην Ελλάδα (Ιππότες των Ορέων), καθώς και τα fiction ‘‘Εξωτικό διήγημα’’ και ‘‘Ιστορίες από την Ανατολή’’ ήταν οι πλέον μακρόβιες σειρές στην εκδοτική πορεία του περιοδικού.

ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Πολυάριθμες στήλες με τις καθημερινές ιστορίες χαρακτήρων και τύπων πέρασαν από τις σελίδες του Ρομάντσου προσθέτοντας ένα ακόμα αναγνωρίσιμο στοιχείο στην ταυτότητα του περιοδικού. Άλλοι αφηγούνταν τα περιστατικά τους σε πεζό λόγο και άλλοι έμμετρα. Η στιχοπλοκία ήταν ένα είδος λόγου που άκμασε μεν προπολεμικά, αλλά και έως ολόκληρη τη δεκαετία του ’60 συντηρούταν από ταλαντούχους συγγραφείς στιχοπλόκους με το Ρομάντσο, κατά κύριο λόγο ως προπύργιο της δημιουργικής τους και οι σε εβδομαδιαία βάση γελοιογραφίες στο οπισθόφυλλο ‘‘Από τη ζωή του Κόμματος των Βαρελοφρόνων’’, καθώς και ο ‘‘Σπαγγοραμμένος’’ του Πολενάκη. Παρακάτω παρουσιάζονται οι περισσότεροι από αυτούς τους απολαυστικούς τύπους.

ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ
Από την μεγάλη ανανέωση του περιοδικού το 1956 και μετά μια πλειάδα Ελλήνων γελοιογράφων, που εντάχθηκε στο επιτελείο του Ρομάντσου εμπλούτισε την ανθολογία της ελληνικής κοινωνικής γελοιογραφίας με χιλιάδες σκίτσα που αποτύπωναν σατιρικά τις συνήθειες, τα καθημερινά μικροπροβλήματα και μικρογεγονότα της αστικής, κυρίως, κοινωνίας, ενώ αρκετές από αυτές εν είδη επικαιρότητας επεσήμαιναν με το χιουμοριστικό στιγμιότυπό τους και το πλαίσιο της εποχής του χρόνου, όπου διαδραματιζόταν το ενσταντανέ τους. Η επιλογή τους είναι φυσικά, τυχαία.
 
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΡΟΜΑΝΤΣΟΥ
Στη δεκαετία του ’50 το Ρομάντσο προχώρησε και στην ξεχωριστή έκδοση μεγάλων μυθιστορημάτων ιστορικών κυρίως, αλλά μεταφρασμένα από την παγκόσμια κλασική λογοτεχνία. Μετά την έκδοση του κάθε βιβλίου από αυτά, προχωρούσε και στην ένθετη έκδοσή του με μορφή φυλλαδίων μέσα στα τεύχη του περιοδικού. Κυκλοφόρησαν περίπου είκοσι τέτοια βιβλία. Στη διαφημιστική βινιέτα μέσα στις σελίδες του Ρομάντσου προαναγγέλλονται δύο ακόμα βιβλίων της σειράς.
 

(Αναδημοσίευση από το εξαιρετικό

Δεινοθήσαυρος ο φιλομαθής / Εικόνες από: "Δεινοθήσαυρος ο φιλομαθής" και ""Comics Trades"")

http://www.mixanitouxronou.gr/romantso-to-thriliko-periodiko-ton-rekor/