Αχ" είπε το ποντίκι,
"Ο κόσμος κάθε μέρα και μικραίνει.
Στην αρχή ήταν τόσο μεγάλος που τον έτρεμα,
έτρεχα πέρα-δώθε κι ήμουν ευτυχισμένο που επιτέλους έβλεπα από μακριά,
δεξιά κι αριστερά τους τοίχους,
αλλά αυτοί οι μεγάλοι τοίχοι πλησιάζουν τόσο γρήγορα ο ένας τον άλλον,
που βρίσκομαι ήδη στο τελευταίο δωμάτιο,
κι εκεί μπροστά μου στη γωνιά η φάκα,
κι εγώ να τρέχω καταπάνω της".
"Δεν έχεις παρά ν' αλλάξεις κατεύθυνση" είπε η γάτα στο ποντίκι και το έφαγε.
Φ.ΚΑΦΚΑ
Ρε τη γάτα .....
ΑπάντησηΔιαγραφή