Μια αμφιλεγόμενη και παράξενη προσωπικότητα.!!!
Ηταν άγιος για τους οπαδούς του, ενώ για τους πολυάριθμους εχθρούς του η ενσάρκωση του Αντίχριστου. Οσο ήταν εν ζωή θεωρήθηκε προφήτης, βιαστής, μέθυσος, πολιτικός συνωμότης, θαυματουργός θεραπευτής, απατεώνας θαυματοποιός και γερμανός κατάσκοπος. Ο θρύλος του και η μυστηριώδης ζωή του τον έκαναν συναρπαστική προσωπικότητα της Ιστορίας.
Από επαίτης σύμβουλος των Ρομανόφ
Γεννήθηκε στο Τιουμέν (περιοχή της επαρχίας του Τομπόλ), στο χω ριό Ποκρόφσκογε, στις 10 Ιανουαρίου 1869, την ημέρα του Αγίου Γεωργίου. Λίγα είναι γνωστά για τα νεανικά του χρόνια, γνωρίζουμε μόνο ότι έκανε μια ζωή για την οποία φαινόταν αρχικά να προορίζονται πολλοί από τους άθλιους χωρικούς της Σιβηρίας: τη ρουτίνα ενός μέθυσου. Ωσπου μεταστράφηκε χάρη στον πόνο και στην ταπείνωση. Την εκστατική του κρίση, που θυμίζει Ντοστογέφσκι, την οφείλει σε έναν γείτονα που τον έπιασε να κλέβει στα χωράφια του και τον έκανε μαύρο στο ξύλο. Από τότε έγινε περιπλανώμενος επαίτης και προσκυνητής με ένα παράξενο νευρικό σύστημα. Ορισμένοι μάρτυρες εκείνης της πρώιμης εποχής αναφέρουν ότι έμοιαζε με πνευματικά ανάπηρο, σε διαρκή πάλη με έναν εσωτερικό δαίμονα. Από αυτή την πρώιμη ιστορία του γεννήθηκε και ο θρύλος σχετικά με τις προφητικές του ικανότητες. Από τις προφητείες του, ορισμένες ήταν σχετικές με την πτώση των Ρομανόφ και την εμφάνιση καταστροφικών ξηρασιών. Αναμφίβολα ο Ρασπούτιν μυήθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του στις διδασκαλίες της αίρεσης των «Χλίστι» («Μαστιγουμένων» ή «Δερομένων»), οι οποίοι διοργάνωναν ζωντανές αναπαραστάσεις της Σταύρωσης σε παραληρηματικές τελετές αχαλίνωτης σεξουαλικής δραστηριότητας που τις αποκαλούσαν «εορτές αγαλλίασης». Οι «Μαστιγούμενοι» ακολουθούσαν έναν δρόμο πνευματικής άσκησης που απαιτούσε τρία υποχρεωτικά βήματα: αμαρτία, μετάνοια και καθαρμό. Χωρίς αυτό το αιρετικό μυστικιστικό παρελθόν δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ κατανοητή η μελλοντική συμπεριφορά του Γκριγκόρι απέναντι στη σάρκα.
Οι σχέσεις του με την αυτοκράτειρα
Οι Τσάροι πρέπει να τον γνώρισαν τον Νοέμβριο του 1905, αν και δεν γνωρίζουμε ποιος τους τον σύστησε. Το ίδιο μυστηριώδης με τον χαρακτήρα του Ρασπούτιν είναι και η ιδιοσυγκρασία των Αυτοκρατόρων, που τελικά ήταν εκείνοι οι οποίοι αποφάσισαν να πιστέψουν σε αυτόν και να αγνοήσουν τις προειδοποιήσεις της οικογένειας Ρομανόφ, της υψηλής αριστοκρατίας, των πολιτικών και των μαρτυριών του απλού λαού.
Πορνεία, έρωτες, σκάνδαλα
Εκείνη την εποχή ήταν ήδη θρυλικές οι ερωτικές χάρες που του επιδαψιλεύονταν από τις γυναίκες. Σύχναζε στα λουτρά, περιτριγυρισμένος από πιστές, πρόσφερε στις ακολούθους του- στις «αφελείς» του, με τη μυστικιστική σημασία της καλοπροαίρετης αγνότητας- προσωπικούς εξορκισμούς του δαίμονα της λαγνείας στον καναπέ του γραφείου του, κυνηγούσε κάθε γυναίκα που συναντούσε. Στις αναφορές της αστυνομίας εκείνης της εποχής οι φρουροί του δηλώνουν ότι σύχναζε στα πορνεία πολλές φορές την ημέρα. Μερικές φορές πάθαινε κρίσεις, απήγε κάποια πόρνη του δρόμου, εξαφανιζόταν σε κάποιο σπίτι και σε λίγο έβγαινε μιλώντας με δυνατή φωνή και κάνοντας περίεργες χειρονομίες. Στην πρωτεύουσα κυκλοφορούσε η φήμη ότι ήταν προικισμένος με ένα τεράστιο όργανο, σαν του αλόγου. Η παραμάνα του γιου τού Τσάρου, η Μαρία Βισνιάκοβα, τον κατηγόρησε ότι της είχε ριχτεί και της είχε κλέψει την παρθενιά σε μια οργιαστική τελετή σαν αυτές των «Μαστιγουμένων». Ο Ρασπούτιν είχε πλέον πετύχει έναν άθλο κοινωνιολογικού χαρακτήρα: να ενώσει τους πάντες με ένα κοινό συναίσθημα, την απέχθεια που ένιωθαν απέναντί του.
Η Αριστερά τον θεωρούσε οπισθοδρομικό και αντισημίτη. Η Δεξιά και οι μοναρχικοί έτρεμαν την προτίμησή του προς πρόσωπα που απεχθάνονταν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υποπτευόταν στη συμπεριφορά του την αίρεση των «Χλίστι». Ο τότε πρωθυπουργός, ο Στολίπιν, δεν μπορούσε να κατανοήσει την εξουσία που ασκούσε πάνω στους Τσάρους. Οι Ρομανόφ σκανδαλίζονταν από την επιρροή του. Οι στρατιωτικοί διαμαρτύρονταν για την αντιπολεμική του στάση. Τελικά είναι περίεργο όχι τόσο το ότι διαπλέχθηκε μια συνωμοσία εναντίον της ζωής του όσο το ότι δεν έγιναν δεκάδες συνωμοσίες.
Βρήκαν το πτώμα να πλέει, με τον κορμό γυμνό, στα παγωμένα νερά του Νέβα. Το πρόσωπο ήταν παραμορφωμένο, είχε τρύπες από σφαίρες στον θώρακα, στην πλάτη και στο κεφάλι. Το περίεργο ήταν ότι τα χέρια του ήταν κοκαλωμένα σε υψωμένη θέση. Σύμφωνα με όσα ανέφεραν οι γιατροί που ανέλαβαν την αυτοψία, ο Ρασπούτιν ήταν ακόμη ζωντανός και προσπάθησε να σπάσει τα δεσμά του όταν τον έριξαν οι δολοφόνοι του σε μια τρύπα που έκαναν στον πάγο κάτω από τη γέφυρα του Καναλιού του Μεγάλου Πέτρου.
Ηταν άγιος για τους οπαδούς του, ενώ για τους πολυάριθμους εχθρούς του η ενσάρκωση του Αντίχριστου. Οσο ήταν εν ζωή θεωρήθηκε προφήτης, βιαστής, μέθυσος, πολιτικός συνωμότης, θαυματουργός θεραπευτής, απατεώνας θαυματοποιός και γερμανός κατάσκοπος. Ο θρύλος του και η μυστηριώδης ζωή του τον έκαναν συναρπαστική προσωπικότητα της Ιστορίας.
Από επαίτης σύμβουλος των Ρομανόφ
Γεννήθηκε στο Τιουμέν (περιοχή της επαρχίας του Τομπόλ), στο χω ριό Ποκρόφσκογε, στις 10 Ιανουαρίου 1869, την ημέρα του Αγίου Γεωργίου. Λίγα είναι γνωστά για τα νεανικά του χρόνια, γνωρίζουμε μόνο ότι έκανε μια ζωή για την οποία φαινόταν αρχικά να προορίζονται πολλοί από τους άθλιους χωρικούς της Σιβηρίας: τη ρουτίνα ενός μέθυσου. Ωσπου μεταστράφηκε χάρη στον πόνο και στην ταπείνωση. Την εκστατική του κρίση, που θυμίζει Ντοστογέφσκι, την οφείλει σε έναν γείτονα που τον έπιασε να κλέβει στα χωράφια του και τον έκανε μαύρο στο ξύλο. Από τότε έγινε περιπλανώμενος επαίτης και προσκυνητής με ένα παράξενο νευρικό σύστημα. Ορισμένοι μάρτυρες εκείνης της πρώιμης εποχής αναφέρουν ότι έμοιαζε με πνευματικά ανάπηρο, σε διαρκή πάλη με έναν εσωτερικό δαίμονα. Από αυτή την πρώιμη ιστορία του γεννήθηκε και ο θρύλος σχετικά με τις προφητικές του ικανότητες. Από τις προφητείες του, ορισμένες ήταν σχετικές με την πτώση των Ρομανόφ και την εμφάνιση καταστροφικών ξηρασιών. Αναμφίβολα ο Ρασπούτιν μυήθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του στις διδασκαλίες της αίρεσης των «Χλίστι» («Μαστιγουμένων» ή «Δερομένων»), οι οποίοι διοργάνωναν ζωντανές αναπαραστάσεις της Σταύρωσης σε παραληρηματικές τελετές αχαλίνωτης σεξουαλικής δραστηριότητας που τις αποκαλούσαν «εορτές αγαλλίασης». Οι «Μαστιγούμενοι» ακολουθούσαν έναν δρόμο πνευματικής άσκησης που απαιτούσε τρία υποχρεωτικά βήματα: αμαρτία, μετάνοια και καθαρμό. Χωρίς αυτό το αιρετικό μυστικιστικό παρελθόν δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ κατανοητή η μελλοντική συμπεριφορά του Γκριγκόρι απέναντι στη σάρκα.
Οι σχέσεις του με την αυτοκράτειρα
Οι Τσάροι πρέπει να τον γνώρισαν τον Νοέμβριο του 1905, αν και δεν γνωρίζουμε ποιος τους τον σύστησε. Το ίδιο μυστηριώδης με τον χαρακτήρα του Ρασπούτιν είναι και η ιδιοσυγκρασία των Αυτοκρατόρων, που τελικά ήταν εκείνοι οι οποίοι αποφάσισαν να πιστέψουν σε αυτόν και να αγνοήσουν τις προειδοποιήσεις της οικογένειας Ρομανόφ, της υψηλής αριστοκρατίας, των πολιτικών και των μαρτυριών του απλού λαού.
Πορνεία, έρωτες, σκάνδαλα
Εκείνη την εποχή ήταν ήδη θρυλικές οι ερωτικές χάρες που του επιδαψιλεύονταν από τις γυναίκες. Σύχναζε στα λουτρά, περιτριγυρισμένος από πιστές, πρόσφερε στις ακολούθους του- στις «αφελείς» του, με τη μυστικιστική σημασία της καλοπροαίρετης αγνότητας- προσωπικούς εξορκισμούς του δαίμονα της λαγνείας στον καναπέ του γραφείου του, κυνηγούσε κάθε γυναίκα που συναντούσε. Στις αναφορές της αστυνομίας εκείνης της εποχής οι φρουροί του δηλώνουν ότι σύχναζε στα πορνεία πολλές φορές την ημέρα. Μερικές φορές πάθαινε κρίσεις, απήγε κάποια πόρνη του δρόμου, εξαφανιζόταν σε κάποιο σπίτι και σε λίγο έβγαινε μιλώντας με δυνατή φωνή και κάνοντας περίεργες χειρονομίες. Στην πρωτεύουσα κυκλοφορούσε η φήμη ότι ήταν προικισμένος με ένα τεράστιο όργανο, σαν του αλόγου. Η παραμάνα του γιου τού Τσάρου, η Μαρία Βισνιάκοβα, τον κατηγόρησε ότι της είχε ριχτεί και της είχε κλέψει την παρθενιά σε μια οργιαστική τελετή σαν αυτές των «Μαστιγουμένων». Ο Ρασπούτιν είχε πλέον πετύχει έναν άθλο κοινωνιολογικού χαρακτήρα: να ενώσει τους πάντες με ένα κοινό συναίσθημα, την απέχθεια που ένιωθαν απέναντί του.
Η Αριστερά τον θεωρούσε οπισθοδρομικό και αντισημίτη. Η Δεξιά και οι μοναρχικοί έτρεμαν την προτίμησή του προς πρόσωπα που απεχθάνονταν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υποπτευόταν στη συμπεριφορά του την αίρεση των «Χλίστι». Ο τότε πρωθυπουργός, ο Στολίπιν, δεν μπορούσε να κατανοήσει την εξουσία που ασκούσε πάνω στους Τσάρους. Οι Ρομανόφ σκανδαλίζονταν από την επιρροή του. Οι στρατιωτικοί διαμαρτύρονταν για την αντιπολεμική του στάση. Τελικά είναι περίεργο όχι τόσο το ότι διαπλέχθηκε μια συνωμοσία εναντίον της ζωής του όσο το ότι δεν έγιναν δεκάδες συνωμοσίες.
Βρήκαν το πτώμα να πλέει, με τον κορμό γυμνό, στα παγωμένα νερά του Νέβα. Το πρόσωπο ήταν παραμορφωμένο, είχε τρύπες από σφαίρες στον θώρακα, στην πλάτη και στο κεφάλι. Το περίεργο ήταν ότι τα χέρια του ήταν κοκαλωμένα σε υψωμένη θέση. Σύμφωνα με όσα ανέφεραν οι γιατροί που ανέλαβαν την αυτοψία, ο Ρασπούτιν ήταν ακόμη ζωντανός και προσπάθησε να σπάσει τα δεσμά του όταν τον έριξαν οι δολοφόνοι του σε μια τρύπα που έκαναν στον πάγο κάτω από τη γέφυρα του Καναλιού του Μεγάλου Πέτρου.
ΛΑΜΟΓΙΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΗΛΑΔΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφή