Ο κυρ-Λάμπρος και το ουζάκι της αμαρτίας
Μετά τα 60, όλα συγχωρούνται
Το θαύμα του κυρ-Λάμπρου (χωρίς... συγχωροχάρτι)
Ο κυρ-Λάμπρος, 68 ετών, παλαίμαχος υδραυλικός, είχε να νιώσει σφίξιμο στο στομάχι από τότε που η Μαρίκα του τον είχε πιάσει με το περιοδικό «Ρομάντσο» το 1981. Η ρουτίνα είχε γίνει δεύτερη φύση. Μόνο η πίεση του θύμιζε κάθε πρωί πως είναι ακόμα ζωντανός.
Ώσπου, μια μέρα, στο καφενείο μπαίνει η Αναστασία.
Η νέα χήρα του χωριού.
Μελαχρινή κόλαση, με ντεκολτέ που κατηγορούσες τη βαρύτητα και βήμα που άκουγες πριν τη δεις. Το κραγιόν κόκκινο, το βλέμμα πιο βαθύ απ’ το Ευαγγέλιο, και στο στόμα... μια ελιά στρατηγικά τοποθετημένη λες και φώναζε: "Κοίτα εδώ. Κι ύστερα χάσου."
Ο Λάμπρος ένιωσε κάτι να ξυπνά μέσα του.
Ίσως το αίμα. Ίσως οι αναμνήσεις. Ίσως το… υπόλοιπο της τεστοστερόνης.
Αγόρασε after shave. Έπλυνε το αμάξι. Πήγε μέχρι και γυμναστήριο — μία φορά, αλλά πήγε. Και μια βραδιά που το φεγγάρι φώτιζε περίεργα και η Μαρίκα κοιμόταν βαριά, η Αναστασία του είπε:
– Θα 'ρθεις να δεις τη βρύση που στάζει; Έχω και… ουζάκι.
Το επόμενο πρωί, στο καφενείο, όλοι κοίταζαν. Ο Λάμπρος δεν είπε λέξη.
Μόνο χαμογέλασε.
Ο παπάς τον πλησίασε διστακτικά:
– Τέκνον μου… άκουσα. Δεν θες να τα πούμε στην εξομολόγηση;
– Παπά μου, άμα μετά τα 60 κάνεις τέτοια, δεν πας για εξομολόγηση.
Πας για... βράβευση.
Ο παπάς τον χτύπησε στον ώμο, αναστέναξε και ψιθύρισε:
– Και το ουζάκι... ;
– Καλόοο, είχε και μεζέ.
Ηθικό δίδαγμα: Η αμαρτία μερικές φορές δεν είναι επιλογή. Είναι… πρόσκληση με τακούνι και κόκκινο κραγιόν.
Οι απιστίες σε ηλικίες άνω των 60, δεν θεωρούνται πια αμαρτίες,αλλά μικρά θαύματα!
#ουζάκιΚαιΣυγχώρεση #ΗΧήραΜεΤαΜαύρα #ΟΈρωταςΜετάΤαΕξήντα #ΚυρΛάμπροςLegend
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋