Περπατάει σαν άγγελος, αφήνει... αμαρτίες πίσω της - V I D E O

"Αχ αυτό το τακούνι... Σήκωσε την θερμοκρασία και την καμάρα μαζί!"

Το γυναικείο πόδι ως όπλο αποπλάνησης, δύναμης και αθωότητας με δόση κόλασης.

Το γυναικείο πόδι, πέρα από τη βιολογική του λειτουργία, έχει υπάρξει διαχρονικά αντικείμενο θαυμασμού, έμπνευσης και συμβολισμού στην τέχνη, τη λογοτεχνία, τη μόδα και τον πολιτισμό.
 
Αισθητικά, το γυναικείο πόδι θεωρείται συχνά σύμβολο κομψότητας, θηλυκότητας και φινέτσας. Από την αρχαία Ελλάδα, όπου τα αγάλματα θεοτήτων και θνητών αποτύπωναν με λεπτομέρεια την ανατομία του ποδιού, μέχρι τη σύγχρονη εποχή της πασαρέλας και της φωτογραφίας μόδας, το γυναικείο πόδι έχει εμπνεύσει καλλιτέχνες, σχεδιαστές και ποιητές.
   
Η καμπύλη της γάμπας, ο λεπτός αστράγαλος, το καλοσχηματισμένο πέλμα και τα επιμελημένα δάχτυλα αποτελούν συχνά σημεία προσοχής και φροντίδας. Παπούτσια – ειδικά τακούνια – δεν είναι απλώς χρηστικά αντικείμενα, αλλά εργαλεία ανάδειξης του ποδιού, του περπατήματος και της στάσης του σώματος. Μέσα από αυτά, το γυναικείο πόδι μπορεί να αποπνέει δύναμη, χάρη, αλλά και έναν αισθησιασμό που επικοινωνείται χωρίς λόγια.
   
Επίσης, το πόδι έχει μια ιδιαίτερη θέση σε πολιτισμικά συμφραζόμενα: σε κάποιες κουλτούρες θεωρείται ιερό ή ταμπού, αλλού πάλι φετίχ ή ένδειξη κοινωνικής τάξης. Η περιποίηση των ποδιών, όπως το πεντικιούρ ή το μασάζ, ενσωματώνει την έννοια της φροντίδας του σώματος και του εαυτού.
   
Τελικά, το γυναικείο πόδι δεν είναι απλώς μια ανατομική δομή. Είναι σύμβολο κίνησης, ομορφιάς, ανεξαρτησίας και – κατά περίπτωση – ερωτισμού. Είναι ένα μέρος του σώματος που κουβαλά, στηρίζει και προχωρά, μα ταυτόχρονα επικοινωνεί και εκφράζει πολλά περισσότερα από ό,τι φαίνεται με την πρώτη ματιά.
 
 

"Γούνα, Δαντέλα και Καταστροφή"

Ένα πέρασμα αρκεί για να χαθείς… κι ούτε θες να βρεις τον δρόμο πίσω.

Ηταν απόγευμα στο Παρίσι, ώρα που τα φώτα των βιτρινών ανταγωνίζονται τον ήλιο. Τα βήματά της αντηχούσαν πάνω στα πλακάκια της Rue de Rivoli, αλλά κανείς δεν άκουγε τον ήχο· όλοι κοιτούσαν.

Το παλτό της, λευκό με μαύρες φλόγες από γούνα, έμοιαζε περισσότερο με θεατρικό ένδυμα παρά με ρούχο για τον δρόμο. Μα ήταν δρόμος αυτός; Ή ήταν πασαρέλα; Εκείνη δεν περπατούσε – κυλούσε, σαν σύννεφο που ξέχασε να είναι αθώο. Από κάτω, το βλέμμα τολμούσε να χαμηλώσει: ζαρτιέρες, καλσόν με βαθύ κόκκινο, δαντέλα που υποσχόταν και δεν εξηγούσε. Σαν να είχε φορέσει τη νύχτα κάτω απ’ τη γούνα της.

Ο κόσμος γύρω της συνέχιζε τη ζωή του με δυσκολία. Ένας άντρας έριξε τον καφέ του, μια γυναίκα τράβηξε τον σύντροφό της από το μανίκι. Μερικά στόματα έμειναν μισάνοιχτα – όχι από έκπληξη, μα από υποταγή. Δεν ήταν πρόκληση αυτό που έκανε· ήταν δήλωση.

Περπάτησε μπροστά από ένα κατάστημα με αρώματα. Ένας ψεκασμός βανίλιας και κεχριμπαριού ήρθε κι έδεσε με το πέρασμά της. Δεν μύριζε απλώς. Έκαιγε. Και πίσω της – στα μάτια των περαστικών, στο τρεμούλιασμα των φώτων – έμειναν οι σκιές όσων ένιωσαν κάτι και δεν ήξεραν πώς να το εξηγήσουν.

Άγγελος δεν ήταν. Μα αν ήταν, θα 'ταν έκπτωτος, με χαμόγελο που υποσχόταν σωτηρία αλλά μόνο αν ακολουθούσες — εκεί, στα ψηλοτάκουνα, στις κόκκινες διαδρομές που άφηνε πίσω της.

Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.