Φυστίκι ΠουΚυλάει ..ayto tipotis allo

«Φυστίκι ΠουΚυλάει»: Οι λέξεις μου είναι το πρόσωπό μου

Η συγγραφέας και δημιουργός της διάσημης σελίδας στο Facebook μιλάει για το νέο της βιβλίο «Σταγόνες»

Το «Φυστίκι ΠουΚυλάει» δεν είναι απλώς μια σελίδα στο Facebook. Για περισσότερους από 86.000 ανθρώπους είναι καθημερινή συνήθεια, μικρή ανάσα, ο... κάφρος φίλος σου, το χαμόγελο μέσα στην τρέλα της μέρας.

Η δημιουργός της σελίδας μοιράζεται τη ζωή της: σκέψεις, αναμνήσεις, ατάκες που κρύβουν ολόκληρες ιστορίες, λίγη γκρίνια, πολύ χιούμορ, τα crush της (βλέπε Τομ Χίντλστον) και μια ζεστή ματιά σε όσα μας ενώνουν.

Το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της είναι ο τρόπος που γράφει και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς στο νέο της βιβλίο, «Σταγόνες», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα και υπήρξε η αφορμή για τη συζήτησή μας.

Το κοινό σου, που σου είναι χρόνια πιστό, ξέρει την απάντηση, ωστόσο ο υπόλοιπος κόσμος αναρωτιέται και δεν μπορώ παρά να αρχίσω με αυτό: Γιατί «Φυστίκι ΠουΚυλάει»;

«Φυστίκι ΠουΚυλάει» ποτέ δεν χορταριάζει. Καταρχάς ακούγεται πολύ χαώδες, σουρεαλιστικό και ροκ. Το οποίο είναι η ιστορία που θα ήθελα να λέω, πως δηλαδή υπάρχει ένας μύθος σχετικά με αυτό, η σαδ ιστορία είναι πως απλά κυκλοφορούσα ως «Φυστίκι» από την εποχή που έγραφα σε φόρουμ, επειδή ποτέ δεν ένιωσα πως η γραφή μου είναι βαρύγδουπη και ιδιαίτερα σημαντική. Ταπεινό χαμομηλ... φυστικάκι, τέλος πάντων. Το «ΠουΚυλάει» ήρθε και κόλλησε επειδή ακούγεται κουλ, τύπου «κοίτα πόσο άνετο τυπάκι είμαι». [disclaimer, δεν είμαι καθόλου άνετη. ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΠΟΤΕ.

Οι «Σταγόνες» πώς γεννήθηκαν;

Οι «Σταγόνες» ήταν μία ιδέα για τηλεοπτικό σενάριο. Είχα γράψει το πρώτο επεισόδιο, το οποίο έδειξα στην καλή μου φίλη Γλυκερία Δημητροπούλου από τις εκδόσεις Διόπτρα και μου είπε, «ναι οκ, ΟΧΙ. ΑΥΤΟ είναι βιβλίο και το θέλω ΧΤΕΣ» τουτ τουττττττττττ και μου έκλεισε το τηλέφωνο.

Βλέποντας τη σελίδα σου στο Facebook, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ήδη δέχεσαι πολλές αντιδράσεις για το βιβλίο. Θα έλεγε μάλιστα κανείς ότι το είχες κατά κάποιο τρόπο προβλέψει. Τι σου γράφουν;

Με βρίζουν, κυρίως. Με αγάπη μεν, αλλά ναι. Πολλά καντηλάκια. Ο κόσμος ταυτίζεται με τους ήρωες μου, νιώθει βαθιά αυτά που νιώθουν, γιατί δεν είναι ένα βιβλίο. Είναι οι ζωές τους. Η ζωή μου. Η ζωή σου. Τόσο απλά.

Έχεις μια διττή υπόσταση: Από τη μία ανοιχτή στο κοινό σου, με το οποίο ανά καιρούς μοιράζεσαι πολλά πράγματα και από την άλλη «κλειστή», πολύ δύσκολα για παράδειγμα θα δείξεις το πρόσωπό σου. Πώς ισορροπείς ανάμεσα σε αυτά;

Πολύ εύκολα. Δεν είμαι ηθοποιός, δεν είμαι τραγουδίστρια, η δουλειά μου δεν απαιτεί την φυσική μου παρουσία, απαιτεί την φυστική μου παρουσία. Οι λέξεις μου είναι το πρόσωπό μου, και αυτές είναι ορθάνοιχτες πόρτες για όλους.

Για ποιον λόγο δεν θέλεις να κάνεις παρουσιάσεις βιβλίων;

ΒΑΡΙΕΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

Η σελίδα σου είναι από τις πλέον δυνατές στο Facebook. Πέρασες περιπέτειες σε αυτό σου το ταξίδι στα social media; Υπήρξαν φορές που σκέφτηκες να κλείσεις τη σελίδα ή να σταματήσεις την παρουσία σου στα κοινωνικά δίκτυα;

Α ναι, κάθε μέρα σκέφτομαι να εξαφανιστώ από τα σόσιαλ, μου έχουν φάει την ψυχή, το μεροκάματο του τρόμου. Όποιος ασχολείται με τα σόσιαλ, είτε ερασιτεχνικά, είτε είναι η δουλειά του, ξέρει πόσο ψυχοφθόρο μέσο είναι το ίντερνετ. Το αγαπώ και το σέβομαι, αλλά με τρομάζει η δύναμη του και η επιρροή που έχει πάνω σε όλους μας. Θα ήθελα να μπορούσα να έχω το ψυχικό σθένος να μην με επηρεάζει τόσο, δεν το έχω ακόμα, αλλά παλεύω πολύ για να αποκτήσω αυτή την σούπερ δύναμη. Ευελπιστώ κάποτε να την αποκτήσω.

Πώς βιώνεις τη «δύναμη» που σου δίνει η δημοφιλία σου στα social media; Σε τρομάζει ποτέ;

Ναι. Είμαι πολύ πολύ πολύ πιο προσεκτική πλέον σε αυτά που γράφω. Αντιλαμβάνομαι πως αυτό που λέμε συχνά «δεν ευθύνομαι για αυτό που καταλαβαίνεις, ευθύνομαι μόνο για αυτό που λέω» - ναι μεν είναι αλήθεια, αλλά δυστυχώς πρέπει συχνά να προσπαθούμε να προβλέψουμε παρεξηγήσεις και λάθος μηνύματα. Ακόμα κι αν έχουμε καλές προθέσεις, μπορεί αυτό που γίνεται αντιληπτό από τον κόσμο, να είναι εντελώς άσχετο με αυτό που θέλουμε να πούμε. Με αγχώνει το γεγονός πως πρέπει να είμαι ένα βήμα μπροστά, ώστε να μην στενοχωρήσω κάποιον, χωρίς να το θέλω. Έχει τύχει να κάνω λάθη και λυπάμαι για αυτό.

Ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα βιβλία; Γενικώς ποιοι είναι οι τρόποι με τους οποίους αποφορτίζεσαι;

Franny and Zooey, Salinger και Bell Jar, Sylvia Plath. Δεν αποφορτίζομαι, εξ ου και παθαίνω απανωτά burnout, συνήθεια είναι, όλα καλά. (ΚΑΘΟΛΟΥ καλά, όμως)

Έχεις έναν μοναδικό τρόπο γραφής, ο οποίος χαρακτηρίζεται από αμεσότητα αλλά και χιούμορ. Έχεις καταλάβει μέσα σου πώς προήλθε αυτό; Πώς το «έθρεψες»;

Είμαι Gen X, έπρεπε να επιβιώσουμε. Καβάλα στο χαβαλέ, οι περισσότεροι από εμάς, δεν έβγαινε ζωή αλλιώς.

Υπάρχουν εκδοτικά σχέδια για το μέλλον;

Άμα με βγάλεις για ποτάκχι, θα σου απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, 1ον για να σε έχω στην καψούρα για δεύτερη συνέντευξη και να θες να με δεις από κοντά και 2ον για να πληρώσεις τα ποτά. Εχεχεχεχεχεχ.

Σταγόνες: Η υπόθεση του βιβλίου

Η ζωή είναι φτιαγμένη από σταγόνες – είτε δροσερό νερό που σε ξεδιψά είτε βαθύ, σκοτεινό ποτάμι που σε πνίγει. Για τους ήρωες αυτού του βιβλίου η απώλεια γίνεται καταρρακτώδης βροχή, που τους μουσκεύει ως το κόκαλο, αφήνοντας μια υποψία ουράνιου τόξου, μια αμυδρή ελπίδα για φως.

Η Τζένη επιστρέφει στο Αγρίνιο για την κηδεία του πεθερού της, του Λουκά, συνοδεύοντας τα παιδιά της. Ο Δημήτρης, ο πρώην σύζυγός της, θρηνεί τον πατέρα του, παλεύοντας με τις αποστάσεις ―συναισθηματικές και πραγματικές― που έχουν προκαλέσει ρωγμές στην οικογένεια. Ο αδελφός του, ο Αντώνης, κουβαλά το βάρος του παρελθόντος ενώ η Βαγγελιώ, η χήρα του Λουκά, αισθάνεται να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της… μαζί με τον άντρα της.

Καθώς οι ήρωες παλεύουν με τη θλίψη, την πίκρα και την ενοχή, καλούνται να συνειδητοποιήσουν πως η ζωή δεν συνεχίζεται πάντα. Η ζωή σταματάει. ΑΥΤΗ η ζωή. Που ζούσες μέχρι τότε. Στα χνάρια όμως της απώλειας δεν είναι αδύνατον μια καινούρια ζωή να ξεκινήσει.

Τρέχουν οι ζωές μας σαν σταγόνες στο τζάμι και οι διαδρομές τους μας αναγκάζουν να παραδεχτούμε πως οι συνθήκες συχνά είναι πάνω από τις επιθυμίες μας. Ακόμα και αν θέλεις να διαγράψεις κάποιον από τη ζωή σου, όλα όσα έζησες μαζί του και όλα όσα σε δένουν είναι σχοινιά από ατσάλι.

Κάθε άνθρωπος κουβαλά τις δικές του σταγόνες. Σταγόνες μνήμης, πόνου, αγάπης, που άλλοτε δροσίζουν και άλλοτε καίνε, άλλοτε λυτρώνουν και άλλοτε βαραίνουν την ψυχή.Facebook-f

ΑΓΑΠΑΜΕ ΦΥΣΤΙΚΙ 

ΑΠΟ ΕΔΩ

Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.