ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ

Τα πολιτικά ερωτικά σκάνδαλα είναι ένα φαινόμενο που έχει εμφανιστεί σε πολλές χώρες και σε διάφορες χρονικές περιόδους, προκαλώντας συχνά σοβαρές επιπτώσεις για τους εμπλεκόμενους πολιτικούς και τα πολιτικά συστήματα. 

Αυτά τα σκάνδαλα συχνά περιλαμβάνουν προσωπικές σχέσεις πολιτικών με άλλους ανθρώπους εκτός του γάμου τους ή παράνομες σχέσεις που οδηγούν σε κατηγορίες για διαφθορά, εκβιασμούς, ή κατάχρηση εξουσίας.

Φαίνεται ότι άμα γίνεις πρόεδρος πρέπει να αποφεύγεις σαν τον διάολο το λιβάνι το τσιμπούκι γιατί κινδυνεύεις ή να γίνεις ρεζίλι σαν τον Κλίντον που προσπαθούσε να μας πείσει ότι άλλο το πήδημα και άλλο τσιμπούκι, ή ακόμα χειρότερα να τα τινάξεις όπως έγινε με τον 6ο Πρόεδρο της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας.
Την ιστορία αυτή την θυμήθηκα ξαναβλέποντας την εξαιρετική και βραβευμένη ταινία του Denys Arcand η Επέλαση των Βαρβάρων (Les invasions barbares )-2003 που αποτελεί την συνέχεια της εξ ίσου εξαιρετικής ταινίας του Η πτώση της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας ( Le déclin de l'empire américain )-1986.
Συζητώντας γύρω από τον ετοιμοθάνατο φίλο τους οι παλιοί φίλοι του και οι ερωμένες του αναφέρουν όλα τα λογοπαίγνια που είχαν ακουστεί τότε που η ιστορία αυτή συγκλόνισε στην εποχή της την Γαλλία.

Ο Félix Faure (1841-1899) διετέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας από το 1895 έως το 1899, θεωρήθηκε δε από πολλούς ότι έγινε πιο γνωστός με τον θάνατο του παρά από το έργο του!
Ήταν παντρεμένος από το 1865 με την Berthe Faure από την οποία απέκτησε και δύο παιδιά.
Τα τελευταία χρόνια της θητείας του συγκέντρωσε τα πυρά από την πλευρά των υπερασπιστών του Ντρέιφους Émile Zola και Georges Clemenceau όταν αρνήθηκε την επανεξέταση της υπόθεσης.

Ο Félix Faure,58 ετών τότε, πέθανε ξαφνικά στις 16-2-1899 από αποπληξία στο γραφείο του , που την έπαθε όταν η 30 χρονη ερωμένη του Marguerite Steinheil ,όπως θα έγραφε μια σοβαρή εφημερίδα, «επεδίδετο εις στοματικήν συνουσίαν ή άλλως πως πεοθηλασμόν »

Ο τάφος του Felix Faure στο κοιμητήριο Père-Lachaise με το άγαλμα του από τον γλύπτη René de Saint-Marceaux.
.
Η Marguerite Steinheil, σύζυγος από το 1890 του ζωγράφου Adolphe Steinheil ήταν από τα γνωστά πρόσωπα της γαλλικής κοινωνίας και στο σαλόνι της σύχναζαν γνωστά ονόματα όπως οι συνθέτες Gounod και Jules Massenet , ο κατασκευαστής της διώρυγας του Σουέζ Ferdinand de Lesseps, , ο Émile Zola και ο μυθιστοριογράφος Pierre Loti.

Η Marguerite Steinheil με την οικογένεια της.

Έγινε ερωμένη του Faure από το 1897 και την ημέρα του θανάτου του την είχε καλέσει το απόγευμα στο salon bleu των προεδρικών διαμερισμάτων του Palais de l'Élysée.
Λίγο μετά την άφιξη της βάρεσε το κουδούνι και οι υπηρέτες που έτρεξαν λέγεται ότι βρήκαν τον πρόεδρο ξαπλωμένο στο ντιβάνι με αποπληξία, ζωντανό ακόμα, με τα δύσκαμπτα χέρια του μπλεγμένα στα μαλλιά της ενώ αυτή συγύριζε τα ρούχα της.
Ο Faure πέθανε μετά από μερικές ώρες.
Όπως είναι ευνόητο η υπόθεση προκάλεσε πλήθος από σχόλια και λογοπαίγνια.
Η Steinheil απέκτησε το παρατσούκλι "la pompe funèbre" ,που λόγω της διπλής σημασίας της λέξης pompe μπορεί να σημαίνει πένθιμη πομπή αλλά και «θανάσιμη πίπα » .
Ο δηλητηριώδης επιτάφιος του George Clemenceau είχε και αυτός διπλή σημασία "Il voulait être César, il ne fut que Pompée".
Η φράση μπορεί να ερμηνευτεί ως « θα επιθυμούσε να είναι Καίσαρ αλλά κατέληξε ως Πομπήιος» αλλά και ως «θα επιθυμούσε να είναι Καίσαρ αλλά κατέληξε τσιμπουκωμένος» επειδή το ρήμα "pomper" εκτός της εννοίας αντλώ έχει στην αργκό και την έννοια του τσιμπουκώνω.
Επίσης ο Clemenceau έγραψε γι΄ αυτόν στην εφημερίδα του , l'Aurore ένα εξίσου δηλητηριώδες σχόλιο: : « en entrant dans le néant, il a dû se sentir chez lui »,δηλαδή εισερχόμενος στο κενό πρέπει να αισθάνθηκε σαν στο σπίτι του !

Οι περιπτώσεις του Faure και του Clinton ,πλην του θανάτου του πρώτου έχουν μερικές σημαντικές ομοιότητες.
Παντρεύτηκαν και οι δύο όταν βρίσκονταν σε νέα ηλικία 24 και 29 ετών αντίστοιχα συνομήλικες γυναίκες. Απέκτησαν όταν ήσαν πλέον 50ρηδες, ερωμένες 22 και 28 ετών αντίστοιχα που είχαν προφανώς αμφότερες ιδιαίτερα χαρίσματα ιδίως στην απομύζηση του βασικού προεδρικού εργαλείου και παρά την διασημότητα που πήρε και στις δύο περιπτώσεις το προεδρικό τσιμπούκι ,οι γυναίκες τους δημοσίως το αποδέχτηκαν, έστω και αν από μέσα τους έβραζαν για τον κερασφόρο στολισμό των κεφαλών τους.
Δημοσίως η μεν κυρία Faure είπε : « C'était un si bon mari » Ήταν ένας τόσο καλός σύζυγος! ,η δε Hilary: Ακόμα και μετά όλα αυτά τα χρόνια παραμένει το πιο ενδιαφέρον, ενεργοποιημένο και πλήρως ζωντανό πρόσωπο που έχω ποτέ μου συναντήσει !
Η Marguerite Steinheil μετά την διασημότερη πίπα της ιστορίας έγινε ερωμένη πολλών διασήμων ανδρών των οποίων προφανώς εξήψε το ενδιαφέρον τους να δοκιμάσουν la pompe funèbre βάσει της εδραιωμένης στο μεγαλύτερο μέρος του ανδρικού πληθυσμού πίστεως «θα πεθάνω που θα πεθάνω ας πεθάνω τουλάχιστον επάνω σε μια καλή πίπα»!


Όμως η περιπετειώδης ζωή της Marguerite δεν τελειώνει εδώ.
Στις 31 Μαΐου 1908 όταν ο θαλαμηπόλος της Rémy Couillard κατέβηκε στο ισόγειο του σπιτιού της βρήκε ανοικτές όλες τις πόρτες, τον άνδρα της στραγγαλισμένο και την μητριά της νεκρή πνιγμένη από την μασέλα της ενώ η Marguerite ήταν δεμένη και φιμωμένη σε ένα κρεβάτι. Είπε πώς την έδεσαν 3 μαυροντυμένοι άνδρες και μια γυναίκα.
Μερικές εφημερίδες έγραψαν ότι υπήρχε η πιθανότητα να έψαχναν για έγγραφα που της είχε εμπιστευθεί ο Faure τα οποία να έχουν σχέση με την υπόθεση Ντρέυφους.
Η αστυνομία όμως την υποψιάζονταν αλλά δεν υπήρχαν στοιχεία για να την ενοχοποιήσουν και προσποιήθηκε ότι κλείνει την υπόθεση.
Όμως η Marguerite Steinheil προσπάθησε αρχικά να ενοχοποιήσει τον θαλαμηπόλο της κρύβοντας ένα μικρό μαργαριτάρι σε ένα βιβλιαράκι του και όταν αποδείχτηκε η αλήθεια προσπάθησε να ενοχοποιήσει τον γιό της παλιάς της οικονόμου αλλά και αυτός είχε ισχυρό άλλοθι.
Τελικά συνελήφθη και την φυλάκισαν.

Η Marguerite Steinheil ( με την μαύρη γούνα) στον δρόμο για το δικαστήριο.
.
Η υπόθεση προκάλεσε ,όπως ήταν αναμενόμενο ,μεγάλο ενδιαφέρον και τότε φάνηκε ότι είχε πολλούς θαυμαστές μεταξύ των οποίων ακόμα και τον βασιλιά της Καμπότζης!
Η δίκη της που έγινε στις 14 Νοεμβρίου 1909 κατέληξε στην αθώωση της παρά το ότι δικαστής χαρακτήρισε τα λεγόμενα της ως «ιστό ψεμάτων»

O φτωχός ο άνδρας της!.....θα ήταν τόσο ευτυχής με την αθώωση της.Le figaro 17 Νοεμβρίου 1909
.
Οι απαντήσεις της στην δίκη άφησαν εποχή.
Έχω πει ψέματα για να προστατέψω την ζωή μου σαν γυναίκα.
-Μέχρι το 1905 συναντούσατε τους εραστές σας στο ξενοδοχείο;
- Είχα αυτή την διακριτικότητα!

Έγραψε τις αναμνήσεις το 1912 και το 1917 παντρεύτηκε τον Robert Brooke Campbell Scarlett, 6e Βερώνο του Abinger και έτσι έγινε και Λαίδη Abinger !
Πέθανε 100 ετών το 1954.
Άντε μετά να πείσεις τον κόσμο ότι το τσιμπούκι δεν προσφέρει υγεία!

 atheofobos