Οι καυτές νύχτες του γαλλικού ακρωτηρίου

 Το Les nuits chaudes du Cap Français ( Οι καυτές νύχτες του γαλλικού ακρωτηρίου ) γράφτηκε από τον Γάλλο συγγραφέα Hugues Rebell, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Georges Grassal de Choffat (1867–1905). Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1902 και επανεκδόθηκε πολλές φορές. Κληρονόμος μιας πλούσιας οικογένειας εμπόρων της Νάντης, ο Grassal ήταν ένας ντιλετάντας, εκκεντρικός και γλεντζές, που έπρεπε να καταφύγει στη συγγραφή ερωτικών μυθιστορημάτων για να συντηρηθεί αφού είχε σπαταλήσει όλη την κληρονομιά του.

Καρπός της ξεχειλισμένης φαντασίας του συγγραφέα του, η δράση των καυτών νυχτών διαδραματίζεται στο νησί Άγιος Δομίνικος της Καραϊβικής, που αργότερα έγινε Αϊτή. Ο Γκρασάλ δεν είχε πάει ποτέ στην Καραϊβική, αλλά ήταν σε θέση, αναμφίβολα λόγω καλής τεκμηρίωσης, να ζωντανέψει τον κόσμο των φυτειών και της σκλαβιάς. Ήταν περήφανος που μπορούσε να γράψει βασικά κρεολικά, που δίνει μια νότα αυθεντικότητας στην ιστορία. Μέσα από πολύχρωμους χαρακτήρες όπως η μεγαλόστομη μαύρη υπηρέτρια Ζίνγκα και η ερωμένη Κούμα-Τουλού, η Γκρασάλ απεικονίζει τον κόσμο της αποικιοκρατίας με τις ίντριγκες, τη βία, τη σκλαβιά και τον ρατσισμό. Η πανταχού παρούσα σεξουαλικότητα διαποτίζει τις κοινωνικές σχέσεις, ειδικά μεταξύ κυρίων και σκλάβων, και αντανακλά την πραγματικότητα των πολλαπλών σεξουαλικών αλληλεπιδράσεων, συχνά βίαιων και απρόθυμων, που βρισκόταν στην καρδιά του αποικιακού συστήματος.

Τα ολοκληρωμένα σχέδια της Henriette Bellair, με την έξυπνη χρήση του φωτός και της σκιάς και τους διακριτικούς χρωματισμούς τους, καταφέρνουν να είναι το καλύτερο σύνολο εικονογραφήσεων που δημιουργήθηκαν για να συνοδεύσουν αυτό το δημοφιλές μυθιστόρημα.

«Προέρχομαι από καλύτερη ράτσα από εσάς που έχετε χλωμά πρόσωπα», είπε ο Ζίνγκα. «Δες αν οι λευκοί έχουν βυζιά σαν κι αυτά!»

     Άνοιξε το πουκάμισό της και του έδειξε το στήθος της, μεγάλο και σφιχτό. Καθώς έσκυψε προς τα εμπρός για να τη φιλήσει, εκείνη απέφυγε τις προκαταλήψεις του, γελώντας. Γρήγορα άφησε τα ρούχα να πέσουν. Το λεπτό υλικό με το οποίο ήταν τυλιγμένη τσαλακώθηκε γύρω από τους ώμους και τους γοφούς της, έπεσε στα πόδια της και εμφανίστηκε γυμνή σαν χάλκινο είδωλο. Για μια στιγμή απόλαυσε τον θαυμασμό του Dubousquens, ο οποίος εγκατέλειψε τον αέρα της περηφάνιας και της ανεμελιάς του μπροστά σε αυτό το υπέροχο γυμνό, το στόμα του άπληστο, τα μάτια του γυαλίζουν. Σύντομα όμως το είδωλο ήρθε στη ζωή, εκτοξεύοντας σε χαριτωμένα παιχνίδια. Ο Dubousquens άπλωσε τα χέρια του, αλλά έκλεισαν στον κενό χώρο. Ο Ζίνγκα έτρεξε μέσα στο δωμάτιο, γλίστρησε πίσω από τα έπιπλα.

     Οι ανατροπές της έμοιαζαν να μην ήταν παρά μια ηδονική κακία, για να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερο τις ομορφιές του φύλου της, τη χάρη του στήθους της που έκανε πιο εμφανή, το απέραντο κότσο της που καμάρωνε. Τελικά την άρπαξε και την αγκάλιασε κοντά του. Την πήρε ολόσωμη στον καναπέ, κι εκείνη πάλεψε παιχνιδιάρικα, κινώντας τους μεγαλειώδεις γλουτούς της κάτω από τη σταθερή λαβή του.