Από τα Αποδυτήρια στον Τάφο (Και Πίσω) - V I D E O

Το σκηνικό είναι εξωτερικό, πιθανότατα ένα πάρκο ή αλάνα, με βλάστηση στο φόντο και καθαρό φως ημέρας. Το γήπεδο δεν έχει διαγράμμιση ή εξέδρες — ένας ανοιχτός χώρος, ακαθόριστος, που όμως γίνεται το κέντρο της πιο απίθανης αναμέτρησης.

Στο προσκήνιο εμφανίζονται ανθρώπινες φιγούρες μεταμφιεσμένες σε ζόμπι.

Τα ρούχα τους είναι σκισμένα και λερωμένα με σκοτεινές αποχρώσεις, με μακιγιάζ στο πρόσωπο για να μοιάζουν αποσυντεθειμένοι: χλωμά δέρματα, μαύροι κύκλοι, “αίματα”, και αλλοιωμένα χαρακτηριστικά.

Παρά το αλλόκοτο παρουσιαστικό τους, οι κινήσεις τους είναι χαρακτηριστικά “ζομπίσιες”: αργές, παραπατώντας, με τα χέρια μπροστά ή κρεμασμένα, συχνά σκοντάφτουν ή πέφτουν. Όμως, υπάρχει ένας κοινός σκοπός: η μπάλα.

Η μπάλα του ποδοσφαίρου κυλά ανάμεσά τους. Δεν γίνεται πραγματικός αγώνας με τακτική ή ταχύτητα — είναι περισσότερο ένα σουρεαλιστικό δρώμενο. Τα ζόμπι κυνηγούν τη μπάλα με εμμονή, λες και είναι το τελευταίο υπόλειμμα της ζωής τους. Όταν ένα από αυτά σουτάρει, είναι αδέξιο, σαν να μη θυμάται πώς λειτουργούν τα πόδια.

Σε ένα καρέ, ένα από τα “ζόμπι” φαίνεται να πέφτει κάτω, ίσως επίτηδες, δίνοντας την εντύπωση ότι το σώμα του δεν μπορεί να αντέξει την ένταση. Σε άλλο, δύο από αυτά φαίνονται να συγκρούονται χαοτικά. Κανείς δεν μιλά. Δεν υπάρχουν φωνές, ούτε πανηγυρισμοί. Ο ήχος στο βίντεο ενισχύει αυτή την αποκοσμική ατμόσφαιρα.

Δεν υπάρχουν θεατές. Ο χώρος είναι έρημος, όπως και η εποχή που υποδηλώνει η σκηνή — μια μετα-αποκαλυπτική στιγμή ή ένα καλλιτεχνικό σχόλιο για την ανθρώπινη μνήμη, το παιχνίδι, και την εμμονή μας να συνεχίζουμε, ακόμη και μετά το τέλος.

Η κάμερα ακολουθεί τη δράση με ερασιτεχνικό αλλά σκόπιμο τρόπο, σαν να καταγράφει κάτι το μοναδικό. Μπορεί να είναι έργο performance art, σκηνή από ταινία μικρού μήκους ή απλά μια δημιουργική στιγμή μεταξύ φίλων.

, φαίνεται μία στιγμή όπου:

• ένα από τα ζόμπι κάνει κίνηση να σουτάρει,

• η μπάλα κατευθύνεται προς ένα πρόχειρο “τέρμα” (ίσως δύο σημεία στο έδαφος που λειτουργούν ως δοκάρια),

• μπαίνει γκολ,ο ζομπιδαιαιτητής κατευθύνεται προς τη σέντρα και το φορ αντιδρά — όχι εκφραστικά, αλλά με μια μικρή ένταση στην κίνηση.

"Μπαίνει γκολ" με ζομπο-όρους, δηλαδή χωρίς ενθουσιασμό, δίχτυ ή πανηγυρισμό — αλλά ως πράξη μέσα σε ένα αλλόκοτο τελετουργικό. Σαν να λένε: “Η μπάλα μπήκε, αλλά ποιος ζει για να το γιορτάσει;"

Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.