Ο Κινεζος

Τα ονειρα σπανια φερνουν τη στιγμη που εζησες ,στον ιδιο χρονο ,ιδιο τοπο , ιδια προσωπα.Αποτυπωνουν με ακριβια αυτο που εζησες και το θυμασαι εξιστορωντας το σε στιγμες σαν αναμνηση.
Υπογειο Κυψελης στο δρομο με εκεινο το δυσκολο ονομα Φαεκατι....
Ο πρωτος χρονος της μελλοντικης αυτοκρατοριας του Παναγιωτακη στο υπογειο που ειχαμε παντρεψει τον ιδρωτα και τη κουραση με τα ονειρα μας.
Αριστερα ο Κινεζος , δεξια ο Χοντρος με μενα και το Καπονιτσι  αβανταδορους του.
Ο Κινεζος εχει αρχισει για αλλη μια φορα να προσπαθει να βαλει τις λεξεις σε σωστη σειρα με εκεινη τη σιγουρια που για μας ειχε μονο μια καταληξη.Να κοιταζομαστε με απορεια.Οταν ειμαστε ξεκουραστοι απλα ταξιδευε η αμηχανια μας.Η  κουραση ομως ζηταγε την εκδικηση της και παραμονευε.
Τετοια στιγμη ηρθε μετα απο τοσα χρονια (κοντα 30) την ωρα που ξημερωνε και με ξυπνησε ζωγραφιζοντας ενα αλητικο χαμογελακι στη στραπατσαρισμενη απο τον υπνο μουρη μου.
ΠΕΣ ΤΟ ΜΑΣ ΑΠΛΑ ΚΙ ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΛΑΜΙΑΣ και οι συνακολουθοι καλοκαρδισανε.
Ξυπνησα