Κι αν μενω ακινητος εδω
ειναι ο χρονος που θελει να γινει πρωταγωνιστης στη ζωη μου
παραδομενος στις σκεψεις
απ το κενο της ψυχης μου
Κι αν το κορμι μου μυριζει ελλειψη
ειναι που εχω αναγκη
να ζησω την αρρωστια και ας μην εχω αρρωστησει
αναπολωντας γνωριμα μονοπατια
Κι αν εχω αναγκη μια αγκαλια
ειναι ο φοβος της μοναξιας
που με αναστατωνει
ξεροντας οτι εχει ευαλωτο αντιπαλο
Κι αν η μουσικη ειναι το αλατι στις πληγες μου
ειναι που ανακαλυπτει χαραμαδες
να περασει το σισιτιο της προσμονης
για να δωσει τροφη στο ανεκπληρωτο
Κι αν ποναω
μειδιαζει ο εγωισμος
που δεν θελει να παραδεχτει οτι ειναι δευτερος
πισω απο τη ζωη μου
Κι αν λειπει κατι
ειναι η χαρα να χορταινουν τα αυτια μου
απο την αγαπη της παρεας
κι οχι απο οσα δεν βγηκανε
Παροπλισμενο θα με βρει ο χειμωνας
αντιμετωπο με εικονες ενθουσιασμου
να σιγοκαιγονται
στο καζανι της ματαιοδοξιας
mpen
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋