1. Λέει τα πιο χοντρά πράγματα με τρόπο αστείο και συμπαθητικό, τη στιγμή που ο τωρινός (παλιά ήταν διαφορετικός) Λαζόπουλος τα λέει με τρόπο υστερικό και...
δασκαλίστικο.
2. Είναι ακομπλεξάριστος.
3. Λέει τα πιο χοντρά ομοφοβικά αστεία αλλά έτρεξε αμέσως να βοηθήσει το Athens Pride πριν μερικά χρόνια.
4. Δεν μοιάζει να έχει συμφέροντα που του υπαγορεύουν τι θα πει. Ούτε καν η κομματική του ταυτότητα δεν τον επηρεάζει - σε αντίθεση με τον Λαζόπουλο που όλα του Καραμανλή τα
έβρισκε καλά, όλα του ΓΑΠ κακά, όλα του Τσίπρα καλά - και πάει λέγοντας.
5. ΔΕΝ ΧΑΪΔΕΥΕΙ ΑΥΤΙΑ. Δεν είναι λαϊκιστής σαν τον Λαζόπουλο. Τα βάζει με το κοινό του με τρόπο έξυπνο και ξεκαρδιστικό. Κι όταν λέω με το κοινό του δεν εννοώ μονάχα τους Έλληνες γενικώς -τους οποίους ουδέποτε αθωώνει για να κερδίσει την εύνοιά τους- ή τους νέους (που ο Λ.Λ. χαϊδεύει θεωρώντας πως πάντα όλα σωστά τα κάνουν) αλλά τα βάζει και με όσους είναι στο χώρο και πλήρωσαν για να τον δουν.
6.Δεν αυτοπαρουσιάζεται ως φιλάνθρωπος. [Δείτε: Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΑ φιλάνθρωπος!!!]
7. Θέλει να κερδίσει τον σεβασμό των θεατών του, όχι να τον εκμαιεύσει άλλοτε με γλείψιμο, άλλοτε με μελοδραματισμούς και πιασάρικα τραγούδια.
8. Έχει μια γλύκα. Μια ανθρώπινη γλύκα στο πώς μιλά - ακόμα κι αν λέει πράγματα τερατώδη.
9. Δεν το παίζει θύμα. Κάνει αυστηρή αυτοκριτική στις συνεντεύξεις του.
10. Μπορεί να λέει τα ίδια ακριβώς πράγματα με τον Λαζόπουλο, όμως με κάνει να γελάω πιο πολύ - τη στιγμή που ο Λαζόπουλος μοιάζει να τα διαβάζει αγχωτικά απ' το auto-cue και να βιάζεται να πάει στο επόμενο αστείο/κήρυγμα, ο Πανούσης σολάρει απροσποίητα, σαν να τα σκέφτεται εκείνη τη στιγμή.
11. Έχει ωραία φωνή. Και πάρα, πάρα πολλά ωραία τραγούδια.
Το απόσπασμα απ' την παράσταση ΜΝΙΜΟΝΙΟΥΜ που έδωσε πριν από κανά εξάμηνο στη Θεσσαλονίκη, που μ' έκανε να σκεφτώ -και να συνειδητοποιήσω- όλα τα παραπάνω:
0 Μας δωσαν το χρονο τους :
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !